“พระครูอุปการพิสิฏฐ์ หรือ “หลวงพ่อเส็ง ธัมมธโร” อดีตพระเกจิชื่อดังแห่งวัดหนองเรือโกลน ต.หนองกลางดง อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี เป็นศิษย์ หลวงปู่ศุข วัดปากคลอง มะขามเฒ่า
มีนามเดิม เส็ง เกิดศรี เกิดเมื่อวันพฤหัสบดี ขึ้น 12 ค่ำ เดือน 12 ปีเถาะ ตรงกับปี พ.ศ.2434 สถานที่เกิด ต.ทุ่งนาไทย อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี
เมื่อเกิดได้ 7 วัน มารดาก็ถึงแก่กรรม บิดาจึงนำไปฝากไว้กับนางห่อ ซึ่งมีศักดิ์เป็นป้า
ต่อมาบิดาได้แต่งงานใหม่กับ นางทองม้วน มีบุตรกับภรรยาใหม่ด้วยกัน 10 คน
อายุเข้าสู่วัยเรียน ป้านำไปฝากเรียนหนังสือไทยกับพระอาจารย์จากวัดทัพทันวัฒนาราม และต่อมาได้นำไปฝากไว้กับนางพลอย ซึ่งรักเหมือนลูก
พออายุย่างเข้า 18 ปี นางห่อ จึงนำไปฝากกับ พระสมุห์เพชร เจ้าอาวาสวัด เขาโคกโค ให้บรรพชา เมื่อวันที่ 15 เม.ย.2453
อายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ เข้าพิธีอุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดมะเดื่อ เมื่อวันที่ 24 พ.ย.2454 มีพระใบฎีกาแจ้ง เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้ฉายาว่า ธัมมธโร
ต่อมาจำพรรษาอยู่ที่วัดเขาโคกโค ได้ไปศึกษานักธรรม ที่สำนักวัดมหาธาตุ กรุงเทพฯ สามารถสอบได้นักธรรมชั้นตรี เมื่อ พ.ศ.2456 และกลับมาจำพรรษา อยู่ที่วัดเขาโคกโคตามเดิม
ศึกษาความรู้ด้านตำรายาโบราณและไสยศาสตร์ ในเวลาต่อมาได้ไปถวายตัวเป็นศิษย์หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท เมื่อจบแล้ว ได้ออกธุดงค์ไปกับพระกองโดยได้ไปนมัสการพระเจดีย์ชเวดากองที่ประเทศพม่า และกลับมาอยู่วัดเขาโคกโค
จนในปี พ.ศ.2471 นายสังวาลย์ นางคล้อย คหบดีบ้านหนอง เรือโกลน ซึ่งเป็นญาติกับนางพลอยได้ไปนิมนต์ให้ท่านมาเป็นเจ้าอาวาสวัดหนองเรือโกลน เมื่อมาอยู่ใหม่ ที่วัดแห่งนี้เป็นป่ารกมาก กุฏิเป็นหลังเก่าๆ และมีพระภิกษุอยู่จำพรรษาเพียง 2-3 รูป
หลวงพ่อเส็ง จึงได้เริ่มวางโครงการบูรณะวัดหนองเรือโกลนจนเป็นวัดที่เจริญรุ่งเรืองสง่างามอีกวัดหนึ่งของอำเภอทัพทัน
ท่านยังเป็นหมอยาแผนโบราณที่ดังในอำเภอทัพทัน คือ ท่าน จะรับรักษาคนวิกลจริต ใครที่เป็นคนวิกลจริตมาให้หลวงพ่อเส็ง รักษาก็หายทุกราย โดยมีคนที่มารอรับการรักษาจากหลวงพ่อเส็ง เต็มลานวัดหนอง เรือโกลน
ด้านวัตถุมงคลก็ได้ทำออกมาแจก ลูกศิษย์ แต่ไม่มากรุ่นนัก วัตถุมงคล ที่หลวงพ่อได้ทำ ขึ้นนั้นเป็นที่นับถือของลูกศิษย์ใน อ.ทัพทันและทั่วไป ซึ่งในสมัยนั้นในอำเภอทัพทัน มีเพียงหลวงพ่อเส็งและพระอุดมธรรมภาณ เท่านั้น
หลวงพ่อเส็งเป็นตัวอย่างอันดี ในด้านความขยันในการทำงาน พอฉันอาหารแล้วท่านจะพาศิษย์ปัดกวาด ถากถาง ปลูกต้นไม้ ปรับบริเวณอยู่มิได้ขาด เมื่อได้หัวหญ้าแห้วหมูก็จะนำมาตากแดดไว้เป็นปีๆ เพื่อนำมาแลกเสื้อผ้าให้เด็กที่อยู่อาศัยด้วย แม้ดอกพิกุล ข้าวตาก ก็ทำเช่นเดียวกัน
พระภิกษุและเด็กที่อยู่ด้วยจะเกียจคร้านไม่ได้ หลวงพ่อจะต้องหางานให้ทำ เช่น สานตะแกรง 8 มุม 16 มุม แม้แต่ในขณะที่ท่านนั่งอยู่เฉยๆ ไม่มีใครเข้าไปสนทนาด้วย หลวงพ่อก็จะต้องตัดใบตองสูบบุหรี่ เก็บไว้เป็นแหนบจำนวนหลายพัน วัดใดมีงานก็นำไปถวายให้ใช้กัน
นอกจากนี้ หลวงพ่อท่านยังมีความมัธยัสถ์ที่หาตัวจับยาก มีความเมตตาต่อบุคคลทุกชนชั้น เมื่อท่านจัดทำยาลม ยาแก้ไข้ ก็จะแจกจ่ายไปทั่ว ผู้ที่เจ็บป่วย เช่น บุคคลที่เสียจริตเป็นไข้หรือจิตใจไม่สบาย หลวงพ่อก็ช่วยอนุเคราะห์จัดการรักษาให้มิได้ขาด
ด้วยสังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง เมื่อวันที่ 5 ต.ค.2511 จึงละสังขารด้วยอาการอันสงบ
สิริอายุได้ 77 ปี พรรษา 57
