คอลัมน์ ชมรมพระเครื่อง
แทน ท่าพระจันทร์
สวัสดีครับ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันถึงเครื่องรางของขลัง ในยุคกลางๆ คือประมาณปี พ.ศ.สองพันห้าร้อยยี่สิบกว่าๆ เครื่องรางของขลังที่ผมจะพูดถึงในวันนี้คือหมูโทน ของ หลวงปู่เส็ง วัดบางนา อำเภอสามโคก จ.ปทุมธานี ซึ่งมีพุทธคุณสูงและมีประสบการณ์มากมาย
พระครูมงคลธรรมสุนทร (หลวงปู่เส็ง) เกิดเมื่อปี พ.ศ.2444 โยมบิดาชื่อจู เป็นชาวจีน โยมมารดาชื่อเข็ม เชื้อสายรามัญ พออายุได้ 21 ปี ในปี พ.ศ.2465 บิดามารดาได้ให้อุปสมบท ที่วัดบางนา อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี โดยมีท่านเจ้าคุณนันทมุนี เจ้าอาวาสวัดบางหลวง เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูบวรธรรมกิจ (หลวงปู่เทียน) วัดโบสถ์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการทัต เจ้าอาวาสวัดบางนา เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า “จันทรังสี”
เมื่อได้อุปสมบทแล้ว ก็ได้เล่าเรียนกับพระอธิการทัต ด้วยอุปนิสัยรักสงบ จิตใจเยือกเย็น พูดน้อยอยู่เป็นนิจ จนกลายเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของท่านตลอดมา และยังได้ไปกราบหลวงปู่เทียน เพื่อขอศึกษาในด้านวิปัสสนากรรมฐาน พร้อมทั้งวิชาต่างๆ ไปพร้อมกัน จนเป็นที่กล่าวขวัญของคนทั่วไป ว่าต่อไปท่านจะเป็นตัวแทนของหลวงปู่เทียน
หลวงปู่เส็งปฏิบัติงดงามรักษาพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด เป็นผู้สงบเสงี่ยม พูดน้อย ใจดี มีอะไรแล้วใครขอเป็นต้องให้ผู้นั้นเสมอ เมื่อมีผู้ใดนำปัจจัยสี่มาถวายมิได้เก็บไว้เป็นส่วนตัวเลย โดยจัดเฉลี่ยให้พระสงฆ์ที่อยู่ในวัด ถ้ามีมากก็จะมอบให้พระครูใบฎีกาแสวงไว้เป็นค่าก่อสร้างถาวรวัตถุ พอบวชได้ 18 พรรษา ก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นรองเจ้าอาวาส ครั้นต่อมาในปี พ.ศ.2488 พระอธิการทัต เจ้าอาวาสวัดบางนามรณภาพ จึงได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดบางนา และในปี พ.ศ.2518 ก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นพระครูสัญญาบัตรที่ พระครูมงคลธรรมสุนทร หลวงปู่เส็งได้อบรมสั่งสอนพระเณรและอุบาสกอุบาสิกาจวบจนถึงวันที่ 21 มกราคม ปีพ.ศ. 2531 จึงได้มรณภาพ สิริอายุได้ 87 ปี พรรษาที่ 66
หลวงปู่เส็งได้เริ่มสร้างวัตถุมงคลไว้ให้แก่ลูกศิษย์ตั้งแต่ปี พ.ศ.2510 มีอยู่ด้วยกันหลายอย่าง ที่โด่งดังและรู้จักกันมากก็คือหมูทองแดง มูลเหตุในการสร้างก็คือ ในราวปี พ.ศ.2515 มีคนนำหมูตัวหนึ่งไปโยนน้ำหวังจะให้ตาย เดชะบุญหมูลอยมากับ ผักตบชวา และมาหยุดอยู่ที่ตรงท่าน้ำวัด มีคนได้ยินเสียงร้องและได้ช่วยชีวิตไว้ หลวงปู่เส็งจึงเลี้ยงหมูตัวนี้ ชั่วระยะเวลาไม่ถึงปี หมูตัวนี้ก็เติบใหญ่กินนอนอยู่ข้างกุฏิหลวงปู่เส็ง
ต่อมาในปี พ.ศ.2521 หมูตัวนี้เกิดตาย ญาติโยมบริเวณวัดก็ได้ช่วยกันนำหมูออกไปจากวัด โดยไม่ได้แจ้งหลวงปู่เส็ง จากนั้นก็นำไปแล่เนื้อ แต่ปรากฏว่าแล่ไม่เข้า หมูตัวนี้มีเขี้ยวงอกยาวออกมาและปรากฏว่าเป็นเขี้ยวตัน
ต่อมาหลวงปู่เส็งจึงได้ให้ลูกศิษย์ออกแบบสร้างเครื่องรางรูปหมูโทน โดยหลวงปู่เส็งได้ลงจารอักขระในแผ่นทองสามกษัตริย์ เป็นชนวนหล่อ เมื่อหล่อเสร็จแล้วก็ได้ทำพิธีภายในพระอุโบสถของวัดบางนา โดยมีพระเกจิอาจารย์ในจังหวัดปทุมธานี 10 รูปนั่งสวดในพิธีกรรม และหลวงปู่เส็งเป็นประธานปลุกเสกเพียงรูปเดียว เมื่อเสร็จสิ้นแล้ว ก็แจกจ่ายให้ศิษยานุศิษย์และญาติโยมที่มาทำบุญบูชา ต่อมาเกิดประสบการณ์ต่างๆ มากมาย
ในวันนี้ผมก็ได้นำรูปหมูโทนของหลวงปู่เส็ง วัดบางนา จากหนังสือ ตามรอยตำนาน เครื่องรางของขลังขมังเวท มาให้ชมกันครับ
ด้วยความจริงใจ
