คำถาม สังคม
ความจริง เมื่อปี 2553
กับ รัฐประหาร
คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
คำถาม สังคม ความจริง เมื่อปี 2553 กับ รัฐประหาร : คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง – บทบาทของ “พี่ช่อ” น.ส.กรรณิการ์ วานิช อยู่ในแสงแห่งสปอตไลต์อีกแล้ว
ไม่เพียงเพราะออกหน้าในเรื่อง #ตามหาความจริง หากแต่ยังทำให้ #ตามหาความจริง มากด้วยความ เข้มข้น และคึกคักระดับ ทอล์ก ออฟ เดอะ ทาวน์
เมื่อเล่นบท“บาทาลูบพักตร์”กับ“พิธีกร”นายหนึ่ง
ยิ่งกว่านั้น ยังทำให้กรณีเซ็นทรัล เวิลด์ กรณี 6 ศพที่วัดปทุมวนาราม เข้าไปสู่วงจรแห่งการถกเถียงอภิปราย อย่างแหลมคมเป็นพิเศษ
มีความแจ่มชัด แต่ทำไมถูกบิดเบือน
มีความจำเป็นต้องเข้าใจกรณีเซ็นทรัล เวิลด์ กรณีวัดสระปทุมวนาราม
เพราะว่ากรณีวัดปทุมวนารามเกิดขึ้นในเขต“อภัยทาน” เพราะว่ากรณีเซ็นทรัล เวิลด์ นำไปสู่วาทกรรม“เผาบ้าน เผาเมือง”
ทั้ง 2 กรณีนี้มีความเด่นชัดจาก“ศาล”มาแล้ว
แต่คำว่า “เผาบ้านเผาเมือง”ก็ยังติดอยู่กับบทบาทของ “คนเสื้อแดง” แต่คำว่ามีการค้นพบอาวุธจำนวนมากที่วัดปทุมวนารามก็ยังติดอยู่กับ“คนเสื้อแดง”
ยิ่งกว่านั้น ยังไม่มีการหา “ความจริง” อย่างจริงจัง
คําถามก็คือ เหตุใดการตามหา“ความจริง” จึงยุติเมื่อมีการรัฐประหาร 2557
คำถามนี้เกิดขึ้นเมื่อ DSI เคยแสดงบทบาทใน การสอบสวนความตาย 18 ศพและศาลมีคำวินิจฉัยออกมาว่าตายเพราะกระสุนจาก“ทหาร”
แต่แล้วเรื่องนี้ก็เงียบหายไปเมื่อเกิดรัฐประหาร 2557
เมื่อมีปฏิบัติการ #ตามหาความจริง และเกิดปฏิกิริยาหงุดหงิดจากทำเนียบรัฐบาลและจากกระทรวงกลาโหมจึงยิ่งเกิดความสงสัย
สงสัยว่าทำไมต้องหงุดหงิด ทำไมไม่อยากให้ “ความจริง”ปรากฏ
บทบาทของ “พี่ช่อ” น.ส.พรรณิการ์ วานิช จึงก่อให้เกิด“คำถาม”ตามมา
ไม่เพียงแต่ตรวจสอบการไม่อ่าน“คำพิพากษา” ของพิธีกร หากแต่ยังทำให้”คำพิพากษา”แสดงบทบาทและความหมายออกมาอย่างเป็นจริง
คำถามจึงมุ่งไปยังรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557
