ข้อเริ่มต้นด้วยคำถามสำคัญ 3 ข้อ ข้อแรก ผู้สร้างหนังเรื่องนี้พยายามทำอะไร?

ข้อสอง สิ่งที่ทำนั้น ดีหรือไม่ อย่างไร?

ข้อสาม น่าดูหรือไม่? จากคำถามข้อแรก นำไปสู่คำตอบชุดหนึ่ง ดังต่อไปนี้

1. ผู้สร้างหนังเรื่องนี้พยายามทำหนังสายลับที่มีตัวละครเอกเป็นสตรี

2. ตัวละครเอกที่เป็นสตรีนั้น ถูกสร้างให้มีลักษณะแบบ เจสัน บอร์น มากกว่า เจมส์ บอนด์

3. จากข้อ 2 ขยายความได้ว่าพยายามทำ บอร์น ที่เป็นหญิง

4. และจากข้อ 3 บอร์น ที่เป็นหญิงนั้น ถูกทำให้เป็นสาวผมบลอนด์

5. 4 ข้อข้างบนถูกนำเสนอผ่านการคัดเลือกผู้แสดงที่มีเสน่ห์ทางเพศแบบผู้หญิง ในขณะเดียวกันก็แฝงความเป็นผู้ชาย

6. พยายามให้มีโครงเรื่องซับซ้อน ซ่อนเงื่อน ผสมฉากการต่อสู้

7. พยายามให้เป็นหนังสายลับที่เน้นแสงสี และงานเทคนิคฉูดฉาด

8. สืบเนื่องจากข้อ 7 สีสันและความฉูดฉาดถูกนำเสนอพร้อมกับดนตรีแห่งยุคสมัย (ยุค 1980) และจากคำถามข้อสอง นำไปสู่ คำตอบทีละข้อ ดังนี้

1. 2. 3. เห็นได้ว่าทางผู้สร้างทำได้สำเร็จ

4. และ 5. แน่นอนว่า ชาร์ลิซ เธียรอน เป็นดาราสาวที่สวยและมีเสน่ห์ แต่ต้องยอมรับว่าการมาแสดงในหนังเรื่องนี้ เธอยังดู “แมน” อีกด้วย ซึ่งมีส่วนทำให้ตัวละครดูเป็นผู้ชาย เมื่อต้องเข้าฉากรักกับตัวละครหญิงอีกคน

6. ข้อนี้ผมว่า บางทีก็ซับซ้อนเกินที่จะตามทัน

7. ทางผู้สร้างพยายามเล่นกับเทคนิคมากเกินไป

8. เพลงประกอบที่อัดแน่นและแทรกเข้ามาแทบทุกฉาก ทำให้แทบกลายเป็นมิวสิควิดีโอ หรืองานรวมเพลงย้อนยุค

สำหรับคำถามข้อ 3 ตอบสั้นๆ ว่า ถ้ารัก เธียรอน นับว่าเป็นหนังที่ “น่าดู” และ “น่ามอง” จริงๆ

“กฤษดา” ให้ สองดาวครึ่ง “ATOMIC BLONDE บลอนด์ สวยกระจุย”

ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน