อ๋อม สกาวใจ ซัดกลับ อย่าเลิกกินหมู ชี้ แก้ปัญหาเงินเฟ้อ ท้วงนายกฯขึ้นค่าแรง
อ๋อม สกาวใจ ซัดกลับ – จากปัญหาหมูราคาแพงและยังราคาพุ่งต่อเนื่อง ส่งผลต่อพ่อค้าแม่ค้าและผู้บริโภคที่ต้องแบกรับภาระจากปัญหาราคาหมูแพงครั้งนี้ จนเกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์ในโซเชี่ยล
ล่าสุดนักแสดงสาว อ๋อม สกาวใจ พูนสวัสดิ์ ได้ให้สัมภาษณ์กับ ข่าวสดบันเทิงออนไลน์ ถึงการแก้ปัญหาที่ถูกต้อง หลังจากที่เจ้าตัวได้ออกมาคอลเอาต์ เรียกร้องสิทธิประโยชน์ต่างๆให้กับประชาชน
โดย อ๋อม เผยว่า “ตอนนั้นหาเสียงว่าจะให้ค่าแรงขั้นต่ำ 400 บาท แต่ตอนนี้ประชาชนมีค่าแรงอยู่ยังไม่ขึ้นถึง 400 บาทเลย ประมาณ 300 นิดๆ บางคนเนี่ย พอเจอโควิดปุ๊บตกงาน บางคนก็ค่าแรงลดลง รายได้ลดลง โดนเลิกจ้างงาน มันก็เลยรายได้เท่ากับศูนย์ ฉะนั้นค่าครองชีพสูงมันไม่ได้ ทำไมนโยบายหาเสียง หาเสียงยังไงบ้างทำไมทำไม่ได้
ฉะนั้นตอนนี้มันเกิดโรคระบาดหมูเข้ามาอีก จริงๆ คุณต้องรู้มาล่วงหน้าแล้วดิว่ามันเกิดโรคระบาดตั้งแต่ปีที่แล้ว ทำไมไม่ตั้งแผนดึงราคา เนี่ยแล้วอยู่ดีๆ มาขึ้นราคาหมูขนาดนี้ คือค่าครองชีพมันสูงขึ้นมากค่ะ ค่าน้ำมัน ค่าเรือ ทุกอย่างขึ้น
เข้าใจได้นะคะว่าต้นทุนมันแพงขึ้น มันก็แบบนี้ในการขึ้นราคา แต่เมื่อคุณรู้อยู่แล้วว่าหมูมันมีปริมาณไม่เพียงพอกับความต้องการ คุณก็ต้องมีมาตรการในการที่จะรับมือรองรับไว้ ไม่ใช่ปล่อยให้มันแบบจะขึ้นราคาก็ขึ้นแบบนี้เหรอ ตลกอ่ะ”
คนถามหานายกฯไปไหนว่อนโซเชี่ยล? “เขาหายไปตลอด ไม่เห็นเหรอคะ เวลามีปัญหาอ่ะ เวลามีปัญหาต่างๆ นานา หรือเวลามีคนถามคำถามอะไร เขาก็จะเดินหนีหายตัวตลอด ฉะนั้นเขามานั่งบริหาร เขาก็ต้องมาช่วยประชาชนดิว่ามันเกิดปัญหาขึ้น อ๋อมก็ไม่รู้ว่ายังไง คือเขาอาจจะต้องสั่งงานคนที่เขาดูแลมาแก้ไข หรือว่า WFH อยู่ หายไปไหนอ่ะ มาแก้ปัญหาดิ”
มีคำถามเกิดขึ้นมาในสังคมว่าให้กินอย่างอื่นแทนหมู? “เหมือนแก้ปัญหาไปวันๆ อ่ะ มันไม่ได้แก้ปัญหาในระดับประเทศ คือมันมีโครงสร้าง กลไก เอาง่ายๆ เลยโครงสร้างตลาดมีผู้ผลิตรายใหญ่ รายย่อย คุณก็เข้าไปคุย ไปช่วยเหลือเขา โรคระบาดมันเกิดขึ้น อันนี้ไม่รู้ว่าคุยหรือยังนะ แต่เรามองมุมนั้น
อีกอย่างหนึ่งคือโครงสร้างของการบริหาร คุณมาบริหารคุณมีลูกน้อง มีกระทรวงพาณิชย์ เศรษฐกิจมันเป็นแบบนี้เนื้อหมูแพง ไก่แพง รู้อยู่แล้วกระทรวงพาณิชย์ก็จัดการดิ คุณต้องคาดการณ์ไว้อยู่แล้วเปล่าว่ามันเกิดแบบนี้ขึ้น เราจะต้องเตรียมรับเหตุการณ์ยังไงให้ประชาชนเขาไม่เดือดร้อน
คุณต้องมีแผนรองรับไว้ดิ ในเมื่อคุณเป็นหัวหน้างาน คุณสั่งงานลูกน้อง แล้วลูกน้องจัดการไม่ได้ คุณก็เปลี่ยนคนไปทำ เปลี่ยนคนในการแก้ไข ทำไมแก้ไม่ได้ตลอดเลย เพราะปัญหาข้าวของแพง มันไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น มันเกิดขึ้นตั้งแต่ก่อนหน้านั้น
ไม่ว่าจะเป็นข้าวเปลือก ผักชี ยาง มันเกิดปัญหามาหลายครั้งแล้ว แต่มันก็แก้ไขแบบยังไงก็ไม่รู้ เหมือนกับผักชีแพงให้ทหารไปปลูกผักชี หมูแพงก็ไม่ต้องกินหมูไปกินไก่ คือมันไม่ใช่การแก้ปัญหาไงคะ การแก้ปัญหามันต้องแก้ปัญหาที่โครงสร้าง”
จุดที่ถูกต้อง คือค่าครองชีพ ไม่พอต่อการดำรงชีวิต เพราะเงินเฟ้อ? “ใช่ อย่างสมัยก่อนเรามีเงิน 1 พันบาท เราสามารถซื้อของได้ 10 อย่าง แต่ตอนนี้เรามีเงินอยู่ 1 พันบาท มันผ่านมา 8 ปีแล้ว แต่เราซื้อของได้แค่ 5 อย่าง แสดงว่าเงินมันเฟ้อดิ เราต้องขยันขึ้น แต่ในความขยันของเรา งานไม่มีอีก มันไม่ได้ค่ะ คือค่าแรง เหมือนคุณพูดในความเพ้อฝันให้ความหวังคนไปว่าจะให้ค่าแรงขึ้นเป็น 400 กว่าบาท แต่ตอนนี้มันไม่ขึ้น
คือประชาชนที่เขาเดือดร้อน เขาเดือดร้อนจริงๆ แต่คนที่ไม่เดือดร้อน ใช้รถฟรี บ้านฟรี ค่าไฟฟรี ค่าทางด่วนฟรี ทุกอย่างฟรี มีสวัสดิการเพียบพร้อมคุณไม่เดือดร้อนไงคะ แต่ในเมื่อคุณเข้ามาแล้ว พูดอะไรไว้ให้ทำให้ได้ รับฟังปัญหาด้วย”
ตั้งแต่ออกมาคอลเอาต์ รู้สึกเอือม และท้อมากไหม? “ที่ออกมาพูดก็หวังว่าให้ฟ้าสดใสนี่แหละ ถ้าอยากจะให้ประเทศมันเละเทะก็คงจะไม่ออกมาพูดแล้วล่ะ ก็คงอยู่เฉยๆ ซึ่งเราก็อยากเห็นรุ่นลูกรุ่นหลานของเรามีชีวิตที่สดใส ไม่ต้องเรียนออนไลน์ มีงานดีๆ ทำ ให้ประเทศเจริญ เศรษฐกิจดี
เราเลยออกมาพูดให้มันเกิดการแก้ปัญหาที่ตอนนี้มันแก้ไม่ได้ ถ้าปัญหามันแก้ได้คงไม่มีใครอยากออกมาพูดหรอกค่ะ อย่างเรื่องผักชี เรื่องน้ำท่วม เรื่องข้าวเปลือก ที่พี่อ๋อมออกมาพูดคือมันมีปัญหาทุกวันไง”
ช่วงที่ผ่านมาเจอคนแขวะเยอะไหม? “เยอะค่ะ บางเพจที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง เขาความคิดเห็นไม่ตรงกับเรา เขาก็ไม่ชอบอยู่แล้ว แต่อ๋อมไม่เข้าใจคนเหล่านั้นนะ ว่าคุณไม่เห็นถึงความผิดพลาดในการบริหารประเทศเหรอ คุณไม่เห็นปัญหาเหรอ คุณไม่เดือดร้อนเหรอ ที่เราออกมาพูด เราแค่ต้องการให้ปัญหามันถูกแก้ คืออยากให้เห็นความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
ไม่ใช่ออกมาพูดมาทำให้ประเทศมันแย่ไปเลย ไม่เคยพูดอย่างนี้ รักชาตินะ รักเลยแหละ เพราะเราเกิดที่นี่ เรารักประเทศถึงออกมาพูด แต่ว่าคนที่เขาเห็นต่างเขางงว่าเราออกมาพูดทำไม ออกมาว่าทำไม อ๋อมไม่เข้าใจคนกลุ่มนี้ที่เขายังฝังใจอยู่ว่าเราออกมาพูดแปลว่าเราไม่รักชาติ เราออกมาพูดเพราะรักชาติค่ะ”
เราไม่แคร์? “ไม่ค่ะ ให้ทนายเป็นคนอ่าน อันไหนที่เข้าข่ายที่เราจะฟ้องได้ เราก็ฟ้องเลย เราขี้เกียจอ่าน เพราะพวกนี้เขาไม่มีสมองในการเขียน เป็นนักเลงคีย์บอร์ดอ่ะ คือไม่เอาความรู้มาพูด เอาแต่อารมณ์มาพูด ใช้คำพูดไม่ดี หยาบคาย เราก็ไม่อยากมาอ่าน เพราะว่ามันไร้สาระ
เหมือนพวกสลิ่มที่มันเขียนๆ งงค่ะ โอเคเห็นต่างได้ อย่างบางคนที่คอมเมนต์มา แต่เขาเอาความรู้มาพูดกับเรา เราก็ยินดีรับฟังว่าเขามีมุมนี้นะ แต่เราก็ไม่ได้ตัดสินว่าเขาเป็นคนไม่ดี”
สุดท้ายเราเห็นด้วยกับการที่กินอย่างอื่นแทนหมู? “(หัวเราะ) มันตลกอ่ะ เหมือนกับว่าน้ำมา น้ำท่วมก็ให้ไปสร้างบ้านในที่สูง ผักชีแพง ก็ให้ไปปลูกผักชี หมูแพงต้องให้ไปกินหมาเหรอคะ มันไม่ใช่อ่ะ อ๋อมพยายามคิดในมุมของคนอื่นว่า หมูแพงเราก็ไม่กินหมูไง เราก็ไปกินไก่ เราก็ไปกินปลา เราก็ไปกินอะไรให้หุ่นดี จะได้ลดความอ้วนแล้วเหมือนกับทำบุญไปด้วย เราก็พยายามคิดแล้วว่ามันใช่ในการแก้ปัญหารึเปล่า มันไม่ใช่แก้หนิ
ถ้าเกิดหมูแพง คนที่ลำบากอยู่คือคนเขาอยู่ไม่ได้ ไม่ใช่ว่าให้ไปกินไก่แทน เขาอยู่ไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเขาต้องกินหมูไปตลอด คือเขาก็เลือกกินแหละ มันอยู่ไม่ได้เพราะว่าสินค้าทุกอย่างมันแพงหมด ข้าวของมันแพงไปหมด หมูแพงไปกินไก่ พอคนแห่ไปกินไก่ ไก่ก็แพง ไข่แพงอีก คือแพงไปหมดไง คือเราต้องไปแก้ที่โครงสร้างของปัญหาค่ะ แก้ต้นเรื่องของปัญหาไม่ใช่ว่าพอแพงปุ๊บ หันไปกินอันนี้ มันเหมือนไม่ได้แก้ปัญหา มันเหมือนพูดไปรายวัน(ยิ้ม)”
ถ้าเงินเฟ้อไปเรื่อยๆ คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น? “ถ้าเงินเฟ้อไปเรื่อยๆ มันก็ล้มเหลวทางเศรษฐกิจไหมล่ะ ค่าเงินมันก็ไม่มีผลไหม เงินที่อุตส่าห์เก็บมา ทำงานมา อยู่ไม่ได้มั้ง ค่าเงินมันถูกลง ถูกลง เรายอมรถติดนะ เพื่อให้ทุกคนใช้ชีวิตแฮปปี้ คุณภาพชีวิตดี อ๋อมยอมรถติด แต่ทีนี้รถโล่ง แต่ทุกคนไม่มีอันจะกิน สงสารคนที่เขาเดือดร้อนจริงๆ ไปไหนคนก็บ่น
อย่างเมื่อกี้ทำงาน เติมน้ำมัน น้ำมันก็ขึ้นราคา แล้วบางคนเขาก็ต้องเดินทางไปทำงาน ขึ้นทางด่วนตลอด ค่าเดินทางอีก ค่าน้ำมันอีก วันหนึ่งได้เงินเท่าไหร่อ่ะ สมมติได้ 5 ร้อยบาท ค่าทางด่วนไป 2 ร้อยแล้ว ค่าน้ำมันอีก 1 ร้อย ค่ากิน ค่าจิปาถะ ติดลบอย่างนี้ คือมันต้องคิดถึงใจเขาใจเราค่ะ เข้ามานั่งบริหารมันไม่ใช่เรื่องง่าย”
