ระหว่าง “ดีเอสไอ”และ”ตำรวจ”กับ พระเทพญาณมหามุนี กำลังถูก “ตรึง” อยู่ในจุดเดียวกัน นั่นก็คือ ล้วนถูก”กดดัน”
มองอย่างเผินๆ คล้ายกับว่า พระเทพญาณมหามุนี ต่างหากที่อยู่ใน “มุมอับ”
ในฐานะเป็น “จำเลย”
เพราะว่า “ดีเอสไอ” และ “ตำรวจ” มี “หมายจับ”อยู่ในมือตั้งแต่เดือนพฤษภาคมมาแล้วจำนวน 3 ใบ
ทุก”มาตรการ”จึงเหมือนปลายหอกที่พุ่งเข้าใส่
กระนั้น หากติดตามแต่ละ “มาตรการ” อันกำหนดมาจากทั้ง “ดีเอสไอ”และ “ตำรวจ”
ก็นำไปสู่จุดแห่งการถูก”กดดัน”ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน
“มาตรการ” อันเหมือนกับจะเป็น “ไม้เด็ด”ในตอนต้นกำลังจะกลายเป็น “ทวน” หวนกลับเข้าหา “ดีเอสไอ”และ”ตำรวจ”มากขึ้นเป็นลำดับ
ในนามแห่ง “คำขาด” ในนามแห่ง”เส้นตาย”
ความล้มเหลวจากการดำเนินตาม “มาตรการ” ของ “หมายค้น”และ”หมายจับ”เมื่อเดือนมิถุนายน
คือ รอยแผล”ใหญ่”
ไม่ว่าจะเป็น พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ล้วน “แหยง” ไม่ว่าจะเป็น พล.อ.ไพบูลย์ คุ้มฉายา ล้วน”แหยง”
1 เพราะรู้อยู่ว่าภายใน”วัดธรรมกาย”มีอะไร
1 เพราะรู่อยู่ว่ายิ่งอึกทึกครึกโครม ยิ่งทำให้เกิด”จุดอ่อน”อันอาจนำไปสู่สถานการณ์อย่างที่เรียกได้ว่า
บานปลาย “ใหญ่”
ทั้งๆที่กระหึ่มแห่ง “มาตรการ” ไล่ต้อนตั้งแต่ พระราชภาวนา จารย์ ยัน พระเทพญาณมหามุนี
แต่ทำไมยังมีคน”เรือนแสน”ทะยอยไปยัง”ธรรมกาย”
ยิ่ง “ดีเอสไอ” กับ “ตำรวจ” ยกเอา “คำขาด”มาสถาปนา”เส้นตาย”มากเพียงใด
สิ่งเหล่านี้จะกลายเป็น “กับดัก”
เพราะว่าคำประกาศอย่างนี้เคยกำหนดไว้แล้วตั้งแต่เมื่อเดือนมิถุนายน แล้วล้มเหลว
มาคราวใหม่ก็เข้าสู่”สถานการณ์”เดียวกัน
เราเห็นคำขาดเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน เราเห็นคำขาดเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม
และยังเห็นเส้นตายในวันที่ 10 ธันวาคม
วันที่ 10 ธันวาคม จึงมิได้เป็น”คำขาด”ต่อ พระเทพญาณมหามุนี เท่านั้น
ตรงกันข้าม ยังเป็น”เส้นตาย”ต่อ “ดีเอสไอ”และ”ตำรวจ”
หากเมื่อถึงวันที่ 11 ธันวาคม พระเทพญาณมหามุนี ยังอยู่ในวัดพระธรรมกาย มือแห่งกฎหมายไม่สามารถเอื้อมไปจัดการได้ตามคำขาด
“เส้นตาย”นี้ก็จะหวนมาพันคอ”ดีเอสไอ”และ”ตำรวจ”
