FootNote : ความเพ้อฝัน ประชาธิปัตย์ เพ้อฝันถึง “รัฐบาลแห่งชาติ”
เหมือนกับว่าข้อเสนอว่าด้วย “รัฐบาลแห่งชาติ”อันลอยมาจากภายในพรรคประชาธิปัตย์จะกลายเป็นเรื่องว่างโหวง ไร้บทบาทและค่าความหมาย
พลันที่ได้รับการปฏิเสธอย่างเฉียบขาดว่า อิมพอสสิเบิ้ล เป็นไปไม่ได้
ไม่ว่าจะมาจากพรรคเพื่อไทย ไม่ว่าจะมาจากพรรคอนาคตใหม่ ไม่ว่าจะมาจากพรรคประชาชาติ ไม่ว่าจะมาจากพรรคพลังประชารัฐ
กระนั้น ข้อเสนอว่าด้วย “รัฐบาลแห่งชาติ”อย่างน้อยก็ทำให้สายตาที่มองไปยังพรรคประชาธิปัตย์มีความแจ่มชัดมากยิ่งขึ้นว่า กระบวนท่าการเมืองของพรรคนี้เป็นอย่างไร
มีปัญหาเกิดขึ้น ดำรงอยู่ประการใดบ้าง
หากตัดรายชื่อว่าที่ “นายกรัฐมนตรี”อันดังมาจากภายในพรรคประชาธิปัตย์บุคคลแรก คือ พล.อ.เฉลิมชัย สิทธิสาท ออกไป ก็จะสัมผัสได้ในความสัมพันธ์
1 นายพลากร สุวรรณรัฐ มีความแนบชิดกับพรรคประชาธิปัตย์ตั้งแต่รับราชการอยู่ในกระทรวงมหาดไทย
ไม่ว่าจะเป็นพรรคประชาธิปัตย์ยุค นายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นเลขาธิการพรรค ไม่ว่าจะเป็นพรรคประชาธิปัตย์ยุค นายจุติ ไกรฤกษ์ เป็นเลขาธิการพรรค
ยัง 1 นายศุภชัย พานิชภักดิ์ และ 1 นายชวน หลีกภัย ก็มิได้เป็นคนอื่นคนไกล
แท้จริงแล้ว ข้อเสนอว่าด้วย “รัฐบาลแห่งชาติ”ก็ยังยึดโยงอยู่กับปัญหาภายในของพรรคประชาธิปัตย์ และยังต้องการชูคนของพรรคประชาธิปัตย์ขึ้นสูงเด่น
เพ้อฝันว่าจะหยิบชิ้นปลามันผ่านตำแหน่ง “นายกรัฐมนตรี” เช่นเดียวกับที่พรรคกิจสังคมเคยได้เมื่อปี 2518
สถานะของพรรคประชาธิปัตย์หลังการเลือกตั้งเมื่อวันที่ 24 มีนาคม เด่นชัดว่าได้หลุดออกจากพรรคอันดับ 2 กลายเป็นพรรค อันดับ 4
แพ้พรรคอนาคตใหม่ แพ้พรรคพลังประชารัฐ
ยิ่งกว่านั้นยังพ่ายแพ้พรรคเพื่อไทยอันเป็นอวตารแห่งพรรค พลังประชาชน พรรคไทยรักไทย ซึ่งกำชัยเหนือพรรคประชาธิปัตย์มาต่อเนื่อง
“ฝัน” ที่ลอยจากภายในพรรคประชาธิปัตย์จึงยากเป็นจริง
