เรื่องที่ผู้นำต้องตอบ

คอลัมน์ บทบรรณาธิการ

เรื่องที่ผู้นำต้องตอบ – การเสนออภิปรายทั่วไปนายกรัฐมนตรี ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 152 กรณีถวายสัตย์ปฏิญาณไม่ครบถ้วนนั้น ยังคงเป็นข้อถกเถียงระหว่างฝ่ายรัฐบาลกับฝ่ายค้าน ว่าควรเป็นการประชุมลับหรือไม่ และนายกรัฐมนตรีจะมาตอบประเด็นนี้เองหรือไม่

ฝ่ายรัฐบาลแสดงท่าทีว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องอ่อนไหว หรือละเอียดอ่อน และมีประเด็นที่ไม่สมควรถูกเปิดเผยออกไป

ส่วนฝ่ายค้านระบุว่า ตรวจสอบเนื้อหาที่เตรียมอภิปรายแล้ว ไม่มีเรื่องความมั่นคงหรือความอ่อนไหว อีกทั้งยังเสนอขออภิปรายโดยไม่มีการลงมติ เพราะประเด็นนี้มีเพียงอย่างเดียวคือ นายกรัฐมนตรีถวายสัตย์ครบหรือไม่

กรณีดังกล่าวเป็นเรื่องที่ยังไม่ได้รับคำตอบมาสองสัปดาห์แล้ว ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องที่หาคำตอบไม่ได้ หรือต้องใช้ทรัพยากรและสรรพกำลังในการหาคำตอบ

แม้ว่าการเรียกร้องให้นายกรัฐมนตรีตอบคำถามเรื่องการถวายสัตย์ไม่ครบหรือไม่อย่างไร กำลังถูกเบี่ยงประเด็นว่า มีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่า

แต่เห็นได้ชัดว่าประเด็นนี้ไม่เกี่ยวกับภารกิจที่รัฐบาลมีหน้าที่ต้องดูแลประชาชน ไม่ว่า น้ำท่วม ภัยแล้ง หรือข้าวของแพง กระทบต่อชีวิตความเป็นอยู่

ไม่เกี่ยวกับการต้องต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง การเป็นประธานเปิดการประชุม ทั้งระดับประเทศ และระดับภูมิภาค

ภาระหน้าที่และการปฏิบัติตามหน้าที่ดังกล่าวเป็นเรื่องที่ฝ่ายบริหารต้องทำอยู่แล้ว และควรทำให้มีประสิทธิภาพ และเกิดความเท่าเทียมแก่ประชาชน

ทั้งหมดนี้ไม่มีส่วนกระทบต่อการตอบคำถามว่าเมื่อรัฐธรรมนูญกำหนดรายละเอียดการถวายสัตย์ไว้แล้ว สิ่งนี้ จะเป็นบรรทัดฐานต่อการปฏิบัติหรือไม่ อย่างไร

ด้วยกำหนดการและภารกิจของนายกรัฐมนตรีช่วงเวลานี้ บ่งบอกว่าผู้นำของไทยยังมีบทบาทเป็นประธานอาเซียนด้วย

แม้ว่าจะเป็นการทำหน้าที่โดยตำแหน่ง แต่ผู้รับหน้าที่ก็ต้องมีความสง่างาม เปิดเผย และชัดเจนว่าผ่านกระบวนการต่างๆ มาอย่างครบถ้วนสมบูรณ์

การถวายสัตย์เป็นขั้นตอนหนึ่งของการเข้ารับหน้าที่ผู้นำประเทศ และมีข้อบัญญัติทางกฎหมายว่าต้องกล่าวถ้อยคำให้ครบถ้วน ทั้งหมดนี้เป็นการปฏิบัติหน้าที่ตามที่กฎหมายกำหนด

กฎหมายเป็นสิ่งที่เขียนเพื่อให้ทุกคนปฏิบัติและรับผิดชอบร่วมกัน และเท่าเทียมกัน

หากมีข้อบกพร่องเกิดขึ้น หรือละเว้นจากการปฏิบัติ ก็เป็นเรื่องที่ต้องตอบให้ได้ว่า ทำไมจึงเป็นเช่นนั้นและจะแก้ไขอย่างไร