“เขียง มะขาม”

เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นเพราะการติดตามอ่าน “ต้นฉบับแบบพิเศษ” ของ “พี่หน่า-อาจารย์ธงทอง จันทรางศุ” ในเฟซบุ๊กแท้ๆ

ท่านเขียนเรื่องประวัติกรุงเทพฯ-โดยเฉพาะประวัติของถนนสุขุมวิท สมัยเมื่อ 40-50 ปีที่แล้ว

และมีเรื่องของกินแทรกมาเป็นระยะ (ฮา)

คนไม่น้อยก็เข้าไป “แจม” โดยเฉพาะเรื่องหลัง ซึ่งมีข้าพเจ้ารวมอยู่ด้วย

แจมกันไปมา

ก็นำมาสู่การทดลอง

ว่าด้วย “โจ๊กเนื้อ”

ว่าพ่อชอบขับรถผ่าเมืองจากปากน้ำมาถึงสะพานพุทธ แล้วค่อยข้ามมาฝั่งธนฯ ไป เยี่ยมย่า

วิธีนี้ถ้าออกแต่มืด จะมาถึงโรงหนัง เฉลิมเขตรเชิงสะพานยศเสตอนสางๆ

โจ๊กเนื้อเจ้าอร่อยอยู่ตรงนั้น

เจ้านี้อร่อยตรงเป็น “โจ๊กเนื้อนอก” คือเอาเนื้อที่เฉือนกันสดๆ แบบบางเฉียบ มาแผ่ตรงก้นจาน เหยาะซีอิ๊วหรือน้ำปรุงรสนิดหน่อย

แล้วเทโจ๊กที่ต้มไว้แบบเดือดจัดๆ ลงมา

โรยขิงซอย โรยพริกไทย เท่านั้นจบรายการ

เนื้อจะสุกแบบแดงๆ มีเลือดฉ่ำๆ อยู่ข้างใน

เขียนถึงตรงนี้แล้ว คนเขียนเองน้ำลายไหล

เพราะเดี๋ยวนี้หาร้านโจ๊กแบบนี้กินไม่ได้

เลยนัดกันไปทำกินที่ร้าน “เบรนเวค สุขุมวิท 33” ของคุณปุ้ม-สุรนันทน์ เวชชาชีวะ

ให้ท่านเตรียมเครื่องทุกอย่างไว้ เราหิ้วเนื้อจากวิลล่าซูเปอร์มาร์เก็ตหน้าปากซอยเข้าไป

ผลการทดลองก็คือ

แขกรับเชิญท่านชม ว่าพอ ใช้ได้

แต่เจ้าของสูตรไม่พอใจ เพราะ

1.โจ๊กจืดไปนิด

หนหน้าตอนเคี่ยวต้องโรยเกลือให้มีรสขึ้นมาหน่อย

2.เนื้อเราไม่ได้หมัก+เนื้อดีไป เป็นเนื้อนอกฟรีซมา

แถมตอนทำกลัวเค็มเกิน เลยเหยาะซีอิ๊วน้อย เนื้อก็เลยไม่ออกรสเต็มที่

หนหน้าสงสัยต้องใช้เนื้อตลาด มาสดๆ หั่นแล้วเลือดซิบๆ ปรุงรสจัดๆ หน่อย

น่าจะมีรสกว่านี้ครับ

3.จะกลับมาลองทำที่บ้านอีกหลายๆรอบ

ถ้าอยู่มือแล้วจะยกไปบริการครับ

ทุกที่เลย-ถ้ามีคนออกทุนค่าเนื้อ

ฮา

ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน