“เขียง มะขาม”

โต๊ะจีน

จีนจริงๆ ครับ

คือใหญ่โตมโหฬารจนแค่เห็นก็สะดุ้ง

อันเนื่องมาจากการติดตามคณะของประธานใหญ่เครือซีพี ไปถึงเมืองฉางชุน ที่อยู่ห่างจากกรุงปักกิ่งไปทางตะวันออกเฉียงเหนืออีก 1,000 กิโลเมตรโน่น

จาก ฉางชุน ต่อไปที่ อวี๋ซู่ ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งฟาร์ม-โรงงานแปรรูปไก่ ระดับใหญ่สุด 1 ใน 4 แห่งของจีน

แขกใหญ่ (ไม่ใช่เรานะ หมายถึงประธาน ซีพีน่ะ-ฮา) ไปถึง เจ้าถิ่นเขาก็ต้องรับเต็มที่

คุณโก้ ล่ามชาวจีนของคณะเราที่พูดไทย เป็นน้ำ แถมสำนวนยอกย้อน ลูกหยอดหวานเจี๊ยบ

บอกว่า ตามธรรมเนียมแล้ว เวลาต้อนรับแขกเหรื่อ เจ้าบ้านหรือเจ้าภาพจีนจะต้องจัดเตรียมอาหารให้เหลือเข้าไว้

ถ้าแขกกินหมด เหลือแต่จานเปล่า แทนที่จะดีใจว่าอาหารอร่อย กลายเป็นน้อยใจ เสียหน้าไปอีก

ว่าต้อนรับไม่ดีพอ

จนกระทั่งมาถึงยุคประธานสีจิ้นผิงนี่แหละ ที่ออกนโยบาย “ข้าวหมดจาน”

คือให้กินกันแต่พอดี อย่าล้นเหลือเฟือฟาย

ถึงเริ่มปรับพฤติกรรม

แต่หนนี้มีข้อยกเว้น

เล่นเอาเห็นแค่โต๊ะก็แทบเป็นลม(ฮา)

อาหารที่เรียงรอบโต๊ะยักษ์ นับได้ 28 รายการ

ไม่รู้ว่าเอาเคล็ด 28 นักษัตรหรือไม่

แต่นี่ยังไม่นับผักและเครื่องจิ้ม

บางอย่างอร่อยมากเช่น เกี๊ยวไส้กุยช่าย

เคาหยกเขาก็อร่อย แต่รสชาติไม่เหมือนทางยูนนาน

เพียงแต่รวมๆ แล้วอย่างที่ เขาว่ากัน

คืออาหารภาคเหนือ (ของจีน) มัน-เลี่ยน-เค็มกว่าของ ภาคใต้

อาจเป็นเพราะอากาศเย็นกว่า

ร่างกายต้องการพลังงานจากมันและเค็มมากกว่า

ถึงอย่างนั้นก็ซัดกันเต็มที่ นัยว่าเอาใจเจ้าภาพ(ฮา)

เพียงแต่กินจบแล้วนึกฉุนๆ นโยบายประธานสีจิ้นผิงขึ้นมานิดหน่อย

นโยบายไม่ให้เลี้ยงเหล้ากันนั่นไง

เอาแก้วมาวางไว้ให้แล้ว แต่รอจนกินจบ พี่ไม่เสิร์ฟเหล้าซะงั้น

นี่ถ้าได้เหมาไถหรือเกาเหลียงสักเป๊กสองเป๊ก

อาหารเหนือก็อาจจะมัน-เลี่ยนน้อยลงไปแยะ

ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน