คอลัมน์ หลอน
นทธี ศศิวิมล
ภาวินเพิ่งย้ายกลับมาอยู่บ้านที่ป่าโมก จ.อ่างทอง เมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่ยายของเขาเสียชีวิต บ้านยายไม่มีใครดูแล ประกอบกับบ้านอยู่ติดกันกับบ้านพ่อแม่ ทำให้เขาตัดสินใจได้ไม่ยาก เพราะจะได้กลับมาดูแลพ่อแม่และสวนมะม่วงด้วย หลังจากที่เข้ามาเรียนและทำงานในกทม.อยู่หลายปี
ภาวินยังมีโครงการว่าจะปรับปรุง รีโนเวตบ้านยาย ให้ออกมาพร้อมทำเรือนหอสำหรับเขากับแฟน ที่ก็เป็นคนอ่างทองเหมือนกัน ตอนนี้เธอขอเวลาเคลียร์งานและภาระหน้าที่ที่กทม.เสียก่อน แล้วค่อยดูเรื่องการงานที่จ.บ้านเกิด ว่าพอจะมีอะไรให้เธอกลับมาทำได้บ้างภาวินย้ายข้าวของเข้ามาที่บ้าน และจัดบ้านเฉพาะบริเวณห้องนอนเพื่อให้นอนพักได้ไปก่อนระหว่างรอตบแต่งใหม่ ในวันที่ย้ายเข้านั้น แม่ของภาวินยกต้นไม้มาให้สองกระถาง
“ว่านกุมารทอง กับว่านนางคุ้ม เขาให้เลี้ยงคู่กัน จะปกป้องคุ้มครองบ้านและคนในบ้านให้ปลอดภัย”
ภาวินเฉยๆ กับเรื่องความเชื่อพวกนี้ แต่มองดูต้นไม้แล้วก็เห็นว่าสวยดีเหมือนกัน เลยขอบคุณแม่แล้วรับมาวางไว้ที่เฉลียงหน้าบ้านให้รับแดดรำไร แล้วก็คอยมารดน้ำใส่ปุ๋ยคอกให้เสมอๆ
ระหว่างที่อยู่บ้านนั้น ภาวินก็ออกไปช่วยแม่ทำสวนมะม่วงบ้าง ไปดูแลเรื่องบัญชีรายรับรายจ่าย ประสานเรื่องพ่อค้าที่มารับมะม่วงเข้าไปส่งกทม.บ้าง เย็นกลับมากินข้าวบ้านพ่อแม่ กว่าจะกลับบ้านอาบน้ำก็สองสามทุ่ม เหนื่อยหลับไม่รู้เรื่อง จนถึงเช้า
จนหมดหน้ามะม่วงอกร่อง เหลือแต่มะม่วง สามฤดู งานก็เบาลงบ้าง ช่วงนี้เองที่แฟนของภาวิน เริ่มมาเที่ยวหาและพักค้างที่บ้าน ทั้งสองพากันดูรอบบริเวณบ้านและก็พากันออกแบบว่าจะปรับตรงไหนอย่างไรบ้าง จนแฟนของภาวิน มาเห็นกระถางว่านที่เฉลียงหน้าบ้าน ซึ่งตอนนั้นว่านต้นหนึ่งเพิ่งจะออกดอกบานเป็นสีแดงสดกระจายพุ่มเป็นทรงกลมพองฟู
“อุ้ย ต้นอะไรน่ะวิน สวยจัง ดอกสีสวยกลมเป็นลูกบอลเลย”
“เห็นแม่บอกว่าว่านกุมารทองกับนางคุ้ม แต่ต้นไหนกุมารต้นไหนนางคุ้มไม่รู้นะ” ภาวินตอบ
นี่ไง หญิงสาวยื่นโทรศัพท์ให้ดู “เพื่อนเราเคยเลี้ยงนะ ต้นที่ดอกสีแดงกลมๆ นี่กุมารทอง มีอีกชื่อคือว่านแสงอาทิตย์ เขาต้องเลี้ยงคู่กันกับนางคุ้มนะจะปกป้องคุ้มครองบ้าน”
ภาวินฟังแล้วก็ยิ้มๆ เออ ออไป ก่อนพากันเข้าบ้าน อาบน้ำพักผ่อน
คืนนั้นเอง ภาวินฝันประหลาดกลางดึก ฝันว่ามีคนแปลกหน้าเดินมาด้อมๆ มองๆ ที่บ้านท่าทาง ไม่น่าไว้วางใจ แล้วก็ได้ยินเหมือนเสียงเด็กเล็กๆ ร้องเรียกให้ตื่นพลางเอามือเย็นเฉียบมาจับต้นแขนของภาวินเขย่าอย่างแรงหลายครั้ง
เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา แขนข้างที่ถูกจับในฝันยังคงเย็นเฉียบและแดงเป็นรอยนิ้วมือ ตอนนั้นเองที่เขาสังเกตว่าแฟนสาวที่นอนข้างๆ หายไป เขาจึงรีบลุกขึ้นเรียกหาเธอ และพบเธอนั่งอยู่ที่เฉลียงหน้าบ้านตรงกระถางว่านพอดี
“มานั่งทำอะไรตรงนี้ ดึกแล้ว ไม่หนาวเหรอ ยุงก็เยอะนะ”
แฟนสาวของภาวินทำหน้างงๆ “เออ เราก็งงนะวิน ตะกี๊เหมือนเราฝันว่ามียายแก่ๆ คนนึงมาชวนให้เดินตามออกมาจากห้อง แล้วก็มานั่งคุยกับแกตรงนี้”
“เดินละเมอไกลขนาดนี้เลยหรือไงเนี่ย” ภาวินบ่นแล้วประคองแฟนกลับเข้าไปนอน
เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อกับแม่ของภาวินก็รีบเดินเข้ามาหาแล้วเล่าให้ฟังว่า เมื่อคืนมีโจรย่องเบาขึ้นบ้านแถวนี้เกือบทุกบ้าน ขนาดบ้านพ่อกับแม่ยังโดนยกทีวีไป มารู้กันตอนเช้านี้เอง
“เออ แต่เมื่อตอนเช้ามืด ลุงจวงแกบอกว่าพอรู้ว่ามีคนย่องเบาก็รีบพาคนในบ้านเดินตรวจแถวนี้เผื่อจับโจรทัน มาถึงบ้านแกก็เห็นยายแก่ๆคนนึงนั่งเล่นกับเด็กตรงเฉลียง ยังยิ้มทักให้เลย แต่มานึกอีกที ชักไม่แน่ใจว่าคน เลยพากันจ้ำอ้าวไปกันหมด มาเล่าให้แม่ฟังตะกี๊เนี่ย”
หลังจากวันนั้นภาวินก็ระมัดระวังมากขึ้น ล็อกหน้าต่างประตูทุกบาน แม้ข้าวของมีค่าไม่ได้มีอะไร แต่ก็เป็นห่วงความปลอดภัยของแฟนสาว หลายคนว่าน่าจะเป็นเทพารักษ์ที่อยู่ในว่าน แต่ภาวินก็ยังไม่ปักใจเชื่อ
หลังจากนั้นราวสองเดือน ภาวินเข้ามาธุระใน กทม. เห็นว่าค่ำแล้วเลยไปนอนค้างที่หอพักแฟน แต่นอนได้ไม่นานก็สะดุ้งตื่น เพราะฝันเห็นยายแก่ๆ ใส่เสื้อคอกระเช้า กับเด็กชายตัวเล็กๆคนนึงมาช่วยกันเขย่าแขนร้องเรียกให้ตื่น กลับบ้าน ที่ป่าโมกเร็วเข้า เขาสะดุ้งแล้วนอนต่อแล้วฝันเหมือนเดิม อยู่ สามครั้ง ครั้งที่สามรู้สึกร้อนมากเหมือนอิงข้างกองไฟ รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีก็เลยปลุกแฟนรีบขับรถกลับบ้าน
ภาวินมาถึงบ้านที่ป่าโมกราวๆ ตีสอง รีบไขกุญแจบ้านเข้าไปแล้วกดเปิดไฟ ปรากฏว่าไฟไม่ติด จึงเอาไฟฉายไปส่องดูที่คัตเอาต์ พอดีแฟนได้กลิ่นเหม็นไหม้ เลยรีบพากันไปดูชั้นบน ปรากฏว่า ปลั๊กไฟที่เสียบพัดลมค้างไว้กำลังมีไฟลุกท่วมสายแล้วกำลังลามขึ้นเสาอย่างรวดเร็ว ภาวินและแฟนเลยวิ่งตักน้ำมาดับราดไฟกันหลายรอบจนไฟดับ
ตอนนั้นเองที่พ่อกับแม่ภาวินก็มาถึง บอกว่าใจคอไม่ดีเลยเดินมาดู “อย่าหาว่าแม่งมงายนะวิน เห็นกันทั้งพ่อทั้งแม่เลยเข้ามาช้าเนี่ย ดูสิ แม่ยังขนลุกไม่หายเลยเนี่ย ยายใส่เสื้อคอกระเช้านั่งกะเด็กอยู่ตรงเฉลียงบ้านแกไม่เชื่อแกลองย่องออกไปดูสิ”
