เป็นแม่ไม่ง่าย – “บางทีกลับบ้านมาจะขออุ้มลูก ลูกเกาะพ่อแน่นเป็นลูกลิงเลย จำแม่ไม่ได้ซะแล้ว”
เรากับแฟนเจอกันตอนทำงาน เราเป็นฝ่ายขาย แฟนเราเป็นฝ่ายศิลป์ คบกันมาได้สักสองปีก็แต่งงาน หลังจากนั้นก็ซื้อบ้าน ย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกัน ช่วงนั้นสามีลาออกจากที่ทำงานเดิมแล้ว
เพราะไม่ค่อยชอบบรรยากาศการทำงานแบบออฟฟิศ เขาชอบทำงานคนเดียวมากกว่า และอยากฝึกวาดรูปเพิ่ม เราก็โอเค
อันที่จริงพอแฟนทำงานที่บ้าน แม้รายได้ลดลงบ้าง แต่ค่าใช้จ่ายค่ากิน ค่าเดินทางมันก็ลดลงด้วย เฉลี่ยๆแล้วก็แทบไม่กระทบรายได้รวมของบ้านเลย และเขามีความสุขกับชีวิตมากขึ้นเราก็ดีใจ
ต่อมาเราก็เริ่มท้อง ตอนนั้นบอกตรงๆว่าค่อนข้างเครียด เพราะเราเป็นคนหารายได้หลัก ช่วงท้องแพ้ท้องหนักมาก กินไม่ได้ อาเจียน ง่วงนอนแทบทั้งวัน จนบางวันลุกจากที่นอนไม่ไหวต้องลางานอยู่บ้าน ตอนนั้นพี่หัวหน้าก็เข้าใจก็บอกไม่เป้นไร แต่เราเองนี่แหละที่กังวล เพราะฝ่ายเรามีหน้าที่ต้องประสานกับลูกค้าและฝ่ายซับพอร์ตอื่นๆด้วย
ช่วงที่เราท้องแฟนเขาจะคอยหาข้อมูลแล้วมาพูดให้ฟังตลอดว่าอายุครรภ์เท่านี้ลูกต้องตัวขนาดไหนแล้ว ต้องดิ้นหรือยัง แม่ควรกระตุ้นพัฒนาการลูกยังไงบ้าง ต้องกินอาหารอะไรบำรุงบ้าง เขาก็ไปสรรหามารอไว้ให้ เขาเป้นคนชอบทำกับข้าวอยู่แล้ว เราก็สบายใจ ถึงเวลามีงานแม่และเด็กเราก็พากันไปเดินเลือกซื้อของใช้เด็กอ่อนเตรียมเอาไว้ให้ลูก เราก็ทึ่งนะ เขาเป็นผู้ชายแต่เรื่องลูกนี่เขาละเอียดมากๆ รู้หมดผ้าอ้อมควรใช้ผ้าแบบไหนขนาดเท่าไหร่ เป้อุ้มยี่ห้อไหนดีเนื้อผ้านุ่มมาบาดขาลูก รถเข็นเด็กยี่ห้อไหนใช้ทนทานที่สุด น้ำหนักเบา ใช้สะดวก และสามารถซักล้างทำความสะอาดได้ง่าย
ของใช้พวก สบู่ แชมพู น้ำยาซักผ้า น้ำยาล้างขวดนมแฟนเราเขาเจาะจงต้องเป็นออแกนิกส์หมด เพื่อลดอาการแพ้ จนเพื่อนๆเราพากันแซวว่าแฟนเรานี่ดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนมากกว่าเราเสียอีกนะ เวลาไปอบรมคุณแม่อะไรแบบนี้บางทีเราติดงาน ไปไม่ได้ แฟนเราไปฟังอบรมคนเดียวก็มี
พอหายช่วงแพ้ท้องก็สบายใจไปเปลาะนึง ก็กลับไปทำงานเหมือนเดิม แฟนก็เป็นห่วง อยากให้พักผ่อนมากๆ แต่เราเองห่วงงาน และรู้ว่าตัวเองไหว ไปทำงานจนถึงวันปวดท้องคลอดเลย เพราะอยากเก็บช่วงลาคลอดเอาไว้ใช้หลังคลอดมากกว่า
เราคลอดน้องที่น้ำหนัก 3800 กรัม ผ่าออก เป็นลูกชาย ลูกอวบจ้ำม่ำน่ารักมาก กินนมเก่ง สุขภาพแข็งแรงทุกอย่างไม่มีปัญหาอะไรเลยหลังคลอดแฟนหลงลูกมาก เราเรียนรู้ไปด้วยกัน แรกๆก็เหนื่อย เพราะต่างคนต่างห่วงลูก เห่อลูก ไม่มีใครยอมผลัดไปนอนเลยสักคน ตาดำเป็นพ่อแม่หมีแพนด้าเลย
เราต้องตื่นมาปั๊มนมทุกสามชม. ให้นมลูกแล้วกล่อมนอน หลังๆเลยผลัดกัน ช่วยกัน ปั๊มนมแช่เสร็จ แฟนเป็นคนเอาเครื่องไปล้าง เราก็นอนต่อ ลูกอึ ลูกฉี่ เปลี่ยนผ้าอ้อม แฟนก็ทำได้หมด เราให้นมกับนอนกล่อมอย่างเดียว
เพราะยังเจ็บแผลผ่าตัดด้วย มีช่วงนึงที่เรามดลูกอักเสบ ต้องกินยาฆ่าเชื้อ สามวัน ทรมานใจมาก เพราะนมช่วงนี้ต้องปั๊มทิ้งหมด และต้องเอานมที่แช่ไว้มาละลายให้ลูกกิน เราก็เหมือนฮอร์โมนเหวี่ยง ร้องไห้ง่าย แฟนก็คอยปลอบทั้งเมีย เลี้ยงทั้งลูก งานบ้านก็ต้องดูแล มานึกอีกทีสงสารเขาเหมือนกันช่วงนั้น แต่เขาก็ย้ำว่าเขาเต็มใจทำให้ เขามีความสุข
หลังครบลาคลอดสามเดือน เรามาคุยกันจริงจัง การเลี้ยงเด็กอ่อนมันยาก ละสายตาไม่ได้เลย และเราก็ไม่อยากเอาไปฝากพ่อแม่หรือญาติคนอื่น เราอยากเลี้ยงกันเอง เรามีคำตอบในใจอยู่แล้วว่าเราต้องเป็นฝ่ายออกไปทำงานเป็นหลัก เพราะรายได้ส่วนใหญ่คือเรา
ส่วนแฟนเราจะมีงานหรือไม่มีงานก็ไม่เป็นไร เพราะเราอยากให้พ่อของลูกเป็นคนที่ได้ดูแลลูกให้ดีที่สุดมากกว่า ทีแรกเราก็คิดมาก กลัวแฟนเราเขาจะน้อยใจหรือเปล่า เรื่องงานของเขากลัวเขาจะรู้สึกอะไรไหมที่อาจจะต้องมาเสียเวลาดูแลลูกแทนที่จะได้ทำงานที่เขารัก
แต่พอคุยกันแล้วตรงกันข้ามเลย แฟนเรากลับบอกว่าเขาก็ลำบากใจกลัวเราจะคิดมากว่าเขาอยากเลี้ยงลูกเอง แต่อาจจะรับงานน้อยลง พอเปิดใจคุยกันแล้วก็สบายใจทั้งสองฝ่าย เราโล่งมาก เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย
ไปทำงานเราก็เอาที่ปั๊มไปด้วย พยายามปั๊มตรงเวลา มีกล่องเก็บอุณหภูมิ กลับบ้านเอามาฝากแฟนไว้ละลายให้ลูก พยายามกินของดีๆให้นมมีคุณค่าที่สุด อย่างน้อยเราไม่ได้อยู่บ้านดูลูกเอง แต่ลูกต้องได้กินนมแม่
ตอนนี้ลูกติดพ่อมากกว่าแม่อีก พานอนต้องพ่อคนเดียวเลย แม่เป็นคนที่เอาไว้ชวนเล่นเท่านั้น บางทีกลับบ้านมาจะขออุ้มลูก ลูกเกาะพ่อแน่นเป็นลูกลิงเลย จำแม่ไม่ได้ซะแล้ว เราก็พยายามใช้เวลาช่วงที่อยู่บ้านกับลูกให้คุ้มค่าที่สุด พยายามอ่านนิทาน ทำกิจกรรมร่วมกัน ช่วงนี้โควิดก็งดออกไปเที่ยว แต่ก็เดินเล่นแถวๆในหมู่บ้าน
เรารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่มีแฟนเลี้ยงลูกเก่งและเราเข้าใจกัน แม้บางทีครอบครัวและคนรอบข้างแขวะบ้างหาว่าแฟนไม่ยอมทำงานเลี้ยงครอบครัว แต่เรารู้ดีที่สุดว่าเขาทำงานหนักกว่าเราอีก และเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการเป็นพ่อแม่คนด้วยค่ะ
