“เขียง มะขาม”
อย่างที่กราบเรียนไปแล้วว่า ยุคนี้สมัยนี้กินข้าวนอกบ้านบ่อยๆ โอกาสจะเป็นโรคทรัพย์จางมีสูงยิ่ง
มาทรัพย์จางในช่วงที่ยังไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
อันตรายนะครับ
แต่อันตรายแฝงของการกลับบ้านมากินฝีมือคุณ(แม่)ยายบ่อยๆ ก็มีอยู่ นั่นคือโรคอ้วน
เพราะกินแล้วหยุดไม่ได้
ไม่ใช่แกล้งกินเอาใจแม่ยาย
แต่เพราะแม่ยายกับแม่ตัวรสมือในการทำกับข้าวนั้นใกล้เคียงกัน เสียจนกินอะไรก็ถูกปากไปหมด
และความที่ในบ้านอยู่ด้วยกันมากหน้า ลูกเยอะหลานแยะ
คุณยายเลยติดนิสัยผัดผักกระทะยักษ์ ต้มแกงหม้อใหญ่
คนกินก็กินเพลินไป
กว่าจะรู้ตัวก็จุกแทบลุกไม่ขึ้นทุกมื้อไป
โชคดีช่วงหลังแม่เขามือไม่หนักเหมือนเก่า
แทนที่จะแกงทีละหม้อยักษ์
ก็เหลือแกงแค่หม้อเล็ก ตักสองถ้วย(ใหญ่ๆ)ก็หมด
เพราะขอกันไว้ ว่าเสียดายของถ้ากินมื้อแรกๆ แล้วไม่หมด สุดท้ายไปจบเป็นอาหารใส่ถุงแช่แข็งแล้วลืมในตู้เย็น
วันนี้คุณยายนำเสนอสามจานหลัก แกงส้ม ผัดผัก และหมูก้อนทอด
เอกลักษณ์อย่างหนึ่งของคุณยายก็คือ ไม่ว่าทำแกงส้มหรือแกงป่า น้ำแกงจะออกมาชื่นใจ ไม่เข้มจนบาดคอ
ซดเปล่าๆ ก็ยังได้
หรือถ้ากลัวว่าราดข้าวแล้วรสจะอ่อนไป ก็ให้ราดโชกๆ แบบน้ำท่วมข้าว
ส่วนผัดผักวันนี้นำเสนอในแบบภัตตาคารจีน
คุณยายละลายแป้งข้าวโพดลงไปนิดหนึ่งด้วย
จากปกติที่เป็นผัดผักน้ำใสก็กลายเป็นน้ำข้นขึ้น มานิดๆ
อร่อยไปอีกแบบ
อ้อ ผัดผักคุณยายโดยทั่วไปแล้วนี่ ถ้าไม่ใส่เนื้อสัตว์ได้จะไม่ใส่เลยนะครับ
อย่างมากเครื่องประกอบคือกระเทียมกับเห็ดหอม
กลัวรสอ่อนไม่สะใจก็ใช้น้ำปลาหรือซีอิ๊วละลายพริกป่นมากินคู่กัน
สำหรับหมูก้อนทอดนั่นสำหรับหลานๆ
วันนี้ออกแห้งไปนิด เพราะรีบทอด กลัวไม่ทันหลานชายกลับมากิน
บ้านเมืองดี๊ดีออกอย่างนี้
ก็มีเวลาคุยเรื่องกับข้าวกับปลาเยอะขึ้นละครับ
คุยเรื่องอื่นมันเสี่ยงน่ะ
ฮา
