“นทธี ศศิวิมล”
เสียงกล่องไปรษณีย์ที่หน้าบ้านดังแกร๊ก และเสียงมอเตอร์ไซค์ของพี่ไปรษณีย์ก็ขับผ่านไป ฉันรู้สึกใจหายวูบ มือที่กำลังหั่นผักเตรียมอาหารให้สามีชะงักไปทันที ฉันวางมือ รีบล้างมือ แล้วรีบเดินไปที่กล่องไปรษณีย์หน้าบ้าน เปิดฝากล่องแล้วล้วงหยิบเอาจดหมายสองสามฉบับออกมาแล้วเดินเข้าบ้านทันที
ปิดประตูหน้าต่างมิดชิดแล้วก็เดินมานั่งที่โซฟา หายใจเข้าออกลึกๆ ก่อนก้มดูจดหมายในมือ สองฉบับแรกเป็นใบเสร็จรับเงินค่าประกันรถยนต์ ส่วนอีกใบเป็นใบแจ้งยอดชำระค่าบัตรเครดิต แต่จดหมายฉบับที่สามนั่นเอง ที่ทำเอาฉันใจคอไม่สู้ดี มือชื้นเหงื่อ ซองจดหมายสีเขียวอ่อน ตัวหนังสือจ่าหน้าด้วยตัวพิมพ์สีแดงบนกระดาษตัดแปะ แบบเดิมที่เคยส่งมาต่อเนื่องกันสามอาทิตย์ ฉบับนี้เป็นฉบับที่สี่แล้ว
หน้าซองจ่าหน้าถึงสามีของฉัน แต่สามีของฉันทำงานกลับบ้านค่ำทุกวัน ฉันจึงเป็นคนที่รับจดหมายก่อน ตั้งแต่ฉบับแรก เมื่อพบความไม่ชอบมาพากล ฉันก็ทำลายมันทิ้งเสียด้วยความรู้สึกรังเกียจ ฉันเคยได้ยิน เคยอ่าน และเคยดูข่าวเกี่ยวกับเรื่องของจดหมายและคนที่ส่งจดหมายประเภทนี้ พวกที่ชอบติดตามและก่อกวนคนอื่นอย่างลับๆ บางครั้งก็แค่น่ารำคาญ แต่หลายรายกลายเป็นเรื่องน่ากลัว บางทีอันตรายถึงชีวิต
เนื้อหาของข้อความในจดหมายสามฉบับที่ผ่านมาถูกพิมพ์ด้วยหมึกปรินต์สีแดงสด ตัวอักษร ใหญ่โต ทั้งหน้ามีเพียง 8-10 บรรทัด เรียงตามแนวนอนใจความเป็นไปในทำนองเดียวกัน คือบอกว่าฉันเป็นอีร่าน เป็นกะหรี่ ชอบไปเอาผัวชาวบ้าน พอผัวไม่อยู่ก็พาผู้ชายมาทำกันในบ้านตัวเอง อ่านแล้วหน้าร้อนผ่าว ทั้งที่ไม่มีอะไรเป็นความจริงสักอย่าง โกรธแค้น แต่ด้วยเนื้อหาที่น่าเกลียดน่ากลัวเช่นนั้น ฉันจึงไม่อยากให้สามีรับรู้เพราะกลัวเขาไม่สบายใจ รีบฉีกเป็นชิ้นๆ แล้วเอาไปเผาที่เตาแก๊สหลังบ้านทั้งสามฉบับ
ฉันลองมานั่งหาข้อมูลข่าวดู ว่าคนพวกนี้ทำแบบนี้เพื่ออะไร พบว่าส่วนใหญ่แล้ว เป็นพวกมีปัญหาสังคม ไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ ตามปกติได้ เวลาชอบใครหรือเกลียดใครก็มักคอยสะกดรอยตาม แอบเข้าไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ส่งจดหมายด่าหรือบอกรัก แล้วมาคอยวนเวียนแอบดูว่าคนที่ได้รับจะมีปฏิกิริยาอย่างไรบ้าง บางรายลุกลามคุกคามตามมาถึงบ้าน เหยื่อบางคนถูกทำร้ายร่างกาย บางคนอาจถูกคนร้ายบุกเข้ามาข่มขืน หรือกระทั่งฆ่าตายก็มี
เมื่อรู้อย่างนั้นยิ่งเพิ่มความหวาดกลัวให้ฉันมากขึ้นไปอีก ฉันพยายามคิดในแง่ดี ว่าฉันเองก็ไม่ค่อยได้ไปไหน คนร้ายน่าจะติดตามไม่ได้ แต่การที่มันรู้ที่อยู่บ้านฉันก็เป็นเรื่องน่าห่วง ฉันตัดสินใจแก้ปัญหาโดยงดออกไปไหนมาไหนเลยในอาทิตย์นี้ อยู่แต่ในบ้าน หมู่บ้านฉันเป็นหมู่บ้านที่มีการดูแลเรื่องความปลอดภัยค่อนข้างดี รปภ.ขี่จักรยานตรวจทุกครึ่งช.ม. และคนนอกไม่สามารถเข้าออกได้ เลยน่าจะอุ่นใจได้ระดับหนึ่ง …ทว่าฉันคิดผิด
จดหมายฉบับล่าสุด ที่ฉันเปิดอ่านนั้น มีข้อความหนึ่งเขียนว่า ใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย เสื้อผ้ายังใช้ได้ก็เอาไปทิ้ง ซึ่งทำเอาฉันสะดุ้งเพราะเพิ่งโละเสื้อผ้าเก่าที่ไม่ได้ใส่แล้ว ใส่กล่องไปทิ้งที่ถังขยะข้างบ้านเมื่อเช้านี้เอง แบบนี้หมายความว่ายังไงกันแน่ คนร้ายรู้ได้ยังไง
ฉันลองพลิกดูจดหมายที่ด้านหน้าซองอีกที คราวนี้ก็ต้องตกใจจนขนหัวลุก เพราะจดหมายฉบับนี้ไม่ได้ติดแสตมป์ ไม่มีตราประทับที่แสดงว่าส่งมาทางไปรษณีย์เลย แสดงว่า คนร้ายอาจจะเข้ามาส่งจดหมายฉบับนี้ด้วยตัวเองถึงหน้าบ้าน!
ฉันเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาจริงๆ แล้วก็ตั้งใจว่าจะเล่าให้สามีฟังเย็นนี้ เพราะกลัวคนร้ายจะเข้ามาทำร้ายถึงตัว ตอนนี้อยู่บ้านก็ไม่รู้สึกปลอดภัยแล้วด้วย เลยตัดสินใจจะปั่นจักรยานออกไปรอสามีที่หน้าปากซอยที่มีคนเดินไปมาพลุกพล่านมากกว่าจะอยู่ในบ้านคนเดียว แต่เพียงแค่ชะโงกออกไปเท่านั้น ก็ต้องตกใจเกือบจะหวีดร้อง ออกมา เพราะบนจักรยานถูกพ่นด้วยสีแดงสดเปรอะเลอะไปทั้งคัน กลิ่นและรอยสียังดูใหม่ๆ
ฉันรีบเด้งเข้าบ้านล็อกประตูอีกที ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เมื่อกี้ตอนที่ออกไปเอาจดหมายจากตู้ จักรยานยังดูปกติดีอยู่เลย แสดงว่าคนร้ายเพิ่งเข้ามาพ่น อาจจะยังอยู่ในบริเวณบ้านฉันนี่เอง ฉันพยายามโทร.หาสามี แต่เขาก็ไม่ได้รับสาย ซึ่งเป็นเรื่องปกติหากกำลังทำงานหรือขับรถ ตอนนั้นเองที่ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กที่ประตูครัวด้านหลัง เสียงลูกบิดดังคลิก และเสียงประตูค่อยๆ แง้มเปิดออก
ฉันโผหลบข้างบันได คว้าเอาชะแลงที่เตรียมไว้มาจับกระชับแน่น มือสั่น หน้าร้อนผ่าว ใจเต้นแรงด้วยความกลัว พยายามกดหมายเลข 191 แล้วโทร.ออก แต่ร่างนั้นก็ใกล้เข้ามาจนตั้งตัวไม่ทัน
ฉันหลับหูหลับตาเหวี่ยงแขนสุดแรงเกิด ได้ยินเสียงดังตุบ ก่อนร่างนั้นจะทรุดฮวบลงกองที่พื้น ฉันเห็นเพียงแวบๆ ว่ามันใส่หมวกไหมพรมสีดำ เสื้อเชิ้ตขาว นอนนิ่งอยู่ที่พื้น ก่อนพุ่งตัววิ่งออกไปที่ประตูหน้าบ้าน
แต่แล้วก็ต้องผงะ เมื่อเห็นเพื่อนๆ และเพื่อนบ้านมายืนกันเต็ม พร้อมเค้กวันเกิดก้อนโตใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
“อ้าว พี่นุช ออกมาซะแล้ว ว้าเลยไม่เซอร์ไพรส์เลย เนี่ย พี่ต้นแฟนพี่บอกจะเข้าไปอำพี่ให้ตกใจก่อนแล้วค่อยให้สัญญาณเราเข้าไปร้องเพลงอวยพร เห็นชอบหนังเขย่าขวัญ อำบิลด์มาตั้งนาน ดูสิแผนแตกซะแล้ว อ้าว เอ๊ะ แล้วใครไปนอนอยู่ที่พื้นในบ้านนั่นล่ะ เอ้าพี่นุชๆ เฮ้ย พี่นุชเป็นลมไปแล้วพวกเรา มาช่วยกันเร็ว”
