ขณะที่สาวน้อย เอบบี เกรแฮม วัย 9 ขวบ ที่อาศัยอยู่ในเมืองเคียโอ ฮาวาย ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้ไปเที่ยวที่ พาราไดซ์ ปาร์ก ภายในรัฐกับครอบครัวเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา เธอก็ได้บังเอิญไปพบกับขวดแก้วใบหนึ่ง ที่สกปรกและเต็มไปด้วยโคลน แม้ว่าพ่อแม่ของเธอจะมองว่ามันเป็นเพียงแค่ขยะแต่เธอกลับรู้สึกว่ามันคือ ‘สมบัติ’
และเมื่อเธอเปิดขวดออกก็ว่าข้างในมีจดหมายจากโรงเรียนมัธยมปลายของญี่ปุ่นซึ่งอยู่ห่างออกไป 6,400 กม. และถูกส่งมาเมื่อ 37 ปีที่แล้ว และจดหมายนั้นอยู่ในสภาพที่แทบจะสมบูรณ์ โดยในจดหมาย ได้เขียนเอาไว้ 3 ภาษา ได้แก่ภาษาสเปน, อังกฤษ และ ญี่ปุ่น
โดยข้อความนั้นได้เขียนระบุว่าถ้าใครพบจดหมายนี้ ขอให้ติดต่อกลับไปหาชมรมวิทยาศาสตร์ โรงเรียนโชชิ ในจังหวัดชิบะ ทางตะวันออกของประเทศญี่ปุ่น
และเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาสาวน้อยเกรแฮมจึงได้ตัดสินใจที่จะทำตามคำขอของจดหมายฉบับนี้ ด้วยการส่งจดหมายกลับไปหาโรงเรียนดังกล่าวว่าเจอจดหมายแล้วพร้อมกับวาดรูปของตัวเองกับน้องสาวที่กำลังกินซูชิ ส่งไปด้วย
“นักเรียนดีใจที่ได้รับจดหมายคืน” จุน ฮายาชิ รองอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนมัธยมโชชิ ได้ออกมากล่าวถึงการตอบกลับจดหมายฉบับดังกล่าว “แม้ว่านักเรียนมัธยมปลายในเวลานั้นจะเรียนจบไปแล้ว แต่สำหรับนักเรียนในปัจจุบันมันเป็นเรื่องที่น่าสนุกมาก”
จากนั้นทางโรงเรียนก็ได้ติดต่อไปหา มายูมิ คันดะ วัย 54 ปี อดีตสมาชิกของชมรมวิทยาศาสตร์ผู้ที่ส่งจดหมายขวดแก้วนี้ และเธอรู้สึกประหลาดใจมากที่ได้ยินว่ามีคนพบขวดดังกล่าวแล้ว “มันทำให้นึกถึงความทรงจำเก่าๆ มากมายเมื่อตอนที่ฉันยังเป็นนักเรียนมัธยมปลาย ฉัน เพื่อน ๆ และทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโครงการนี้ ขอบคุณสาวน้อยที่หยิบขวดนี้ขึ้นมา”
ทั้งนี้การค้นพบขวดแก้วใบนี้ไม่เพียงแต่เชื่อมโยงคนสองคนข้ามเวลาและต่างพื้นที่กันเท่านั้น แต่นี่ยังเป็นการเสร็จสิ้นการทดลองเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ของกระแสน้ำในมหาสมุทรตามพื้นฐานอีกด้วย
ซึ่งถ้าหากย้อนกลับไปเมื่อปี 2527 นักเรียนมัธยมปลายของโชชิ ได้มีการส่งจดหมายขวดออกไป 750 ฉบับ เพื่อเป็นการทดลองว่ากระแสน้ำจะพาขวดลอยไปที่ไหนบ้าง และหลังจากที่เวลาผ่านไปหลาย 10 ปี ก็มีคนค้นพบจดหมายในขวดแก้วแล้วกว่า 50 ฉบับ จากหลายพื้นที่ไม่ว่าจะเป็นญี่ปุ่น ฟิลิปปินส์ จีน และชายฝั่งตะวันตกสหรัฐอเมริกา
แต่ทว่าหลังจากที่ 2545 ก็ไม่มีวี่แววของจดหมายเหล่านั้นอีกเลย และชมรมวิทยาศาสตร์ก็ถูกยุบลงไป จนกระทั่ง 14 ปีต่อมาสาวน้อยเกรแฮม ก็ได้มาพบกับจดหมายฉบับนี้เข้านั่นเอง
