คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
พลันที่ได้ยินเสียงอันเจื้อยแจ้วจาก นายไพบูลย์ นิติตะวัน ในประเด็นว่าด้วย “ข่าวรั่ว” ทุกครั้งที่มีการวางแผนร่วมระหว่างตำรวจกับดีเอสไอ
หลายคนก็ต้องร้อง “อ๋อ”
ร้อง “อ๋อ” ต่อการที่มีคำสั่งออกมาจากที่ประชุมคสช.และครม.ให้ “ตำรวจ” ลดการให้สัมภาษณ์ในเรื่องอันเกี่ยวข้องกับกรณี “วัดพระธรรมกาย” ลง
ร้อง “อ๋อ” ในเรื่อง “คลิปลับ” ที่หลุดออกมา
“อ๋อ” ด้วยความเข้าใจเพราะว่าภายในองค์ประกอบของที่ประชุม “ร่วม” นั้นหลากหลายเป็นอย่างยิ่ง ทั้ง ตำรวจ ดีเอสไอ ทหาร ฝ่ายปกครองและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
ไม่ว่าจะประชุมที่ “บช.ภ.1” ไม่ว่าจะประชุมที่ “ดีเอสไอ”
ขณะเดียวกัน แม้จะเข้าใจและยอมรับต่อสภาพความเป็นจริง แต่หากภาระหน้าที่ในการแถลงข่าวกลายเป็นของ นายไพบูลย์ นิติตะวัน ก็ต้องยอมรับในความเหนื่อย
เหนื่อยเหมือนกับ พระสุวิทย์ ธีรธัมโม ออกมาแถลง
ณ วันนี้ งานจัดการเกี่ยวกับคดีความของ “วัดพระธรรมกาย” อยู่ในกำมืออันแข็งแกร่งของ 1 ดีเอสไอ 1 ตำรวจ อย่างเด่นชัด
แต่เมื่อใบหน้าของ นายไพบูลย์ นิติตะวัน ลอยมา
ย่อมทำให้ใบหน้าของ นพ.มโน เลาหวณิช ย่อมทำให้ใบหน้าของ พระสุวิทย์ ธีรธัมโม ลอยเรียงเคียงขนานมาด้วย
ก่อให้เกิดการโยงสายยาวอย่างยิ่งของ “เครือข่าย”
นั่นก็คือเป็นเครือข่ายที่ยาวไปยังการเคลื่อนไหวของพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยก่อนรัฐประหารเดือนกันยายน 2549 เป็นเครือข่ายที่ยาวไปยังการเคลื่อนไหวของกปปส. ในการ “ชัตดาวน์” กทม.ก่อนรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557
ทำท่าว่าจะเป็นคนละเรื่อง “เดียวกัน” โดยอัตโนมัติ
ยิ่งกว่านั้น เมื่อเห็นใบหน้าของ นายไพบูลย์ นิติตะวัน ก็ทำให้ใบหน้าของหลายคนที่เคยเป็นกำลังสำคัญให้กับ “กปปส.” ลอยตามมาด้วย
เป็นใบหน้าของบรรดา “คุณห้อย คุณโหน”
เป็นใบหน้าของคนที่ออกมาเป่านกหวีด ปรี๊ด ปรี๊ด แล้วได้รับการปูนบำเหน็จรางวัลให้เป็น สปช. ให้เป็น สนช. และให้นั่งอยู่ในกรธ.
เป้าหมายต่อไปก็คือ การเป็นส่วนหนึ่งใน ส.ว.250 คน
เรื่องของ “วัดพระธรรมกาย” ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องในการพระศาสนา ก็พลันแปรเปลี่ยนกลายเป็นประเด็นในทาง “การเมือง” อันร้อนแรงและแหลมคม
ทำให้ทั้ง “ดีเอสไอ” และ “ตำรวจ” ถูกลากเข้าไปด้วย
จึงแทบไม่บังเกิดความแปลกประหลาดเลยแม้แต่น้อยในความห่วงใยอันเกี่ยวกับ “ข่าวรั่ว” ออกมา
ไม่ว่าจะรั่วผ่าน “คลิปลับ” ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว สำแดงอำนาจบาตรใหญ่ ไม่ว่าจะรั่วผ่านการนำ “แผน” ปฏิบัติการไปกระซิบบอกทางด้าน “วัดพระธรรมกาย” อย่างฉับพลัน รวดเร็ว
เมื่อเป็น “การเมือง” ย่อมฉายแวว “การเมือง” ให้ปรากฏ
