คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
เชื่อได้เลยว่า ไม่ว่า “ดีเอสไอ” ไม่ว่า “ตำรวจ” หรือแม้กระทั่ง “อัยการ” ก็กำลังสรุปกรณี “หมายค้น” ล่าสุดอันเนื่องแต่กรณีของ พระเทพญาณมหามุนี
แม้มิได้ “สรุป” อย่างเป็น “ทางการ”
แต่คนระดับ พ.ต.อ.ไพสิฐ วงศ์เมือง ย่อมต้องครุ่นคิด ยิ่งคนระดับ พล.ต.อ.ศรีวราห์ รังสิพราหมณกุล ยิ่งต้องทบทวน
เพราะหากไม่ทบทวนก็ “น่าสงสัย”
น่าสงสัยว่าทะยานมาถึงระดับ “อธิบดี” กรมสอบสวนคดีพิเศษได้อย่างไร น่าสงสัยว่าทะยานมาถึงระดับ “รองผบ.ตร.” ได้อย่างไร
ถึงจะมีคำปลอบประโลมจากบรรดา “ไอ้ห้อย ไอ้โหน”
แต่แม้กระทั่ง “สื่อ” ซึ่งเป็น “กองเชียร์” มาอย่างต่อเนื่องก็ยังตั้งข้อสังเกตในเรื่องประสิทธิภาพและการวางแผนของ “ดีเอสไอ” และ “ตำรวจ”
คำถามก็คือ ทำไมจึง “ล้มเหลว”
ไม่มีใครต้องการเห็นความล้มเหลว ไม่มีใครต้องการยืนอยู่ในฟากฝ่ายเดียวกันกับผู้แพ้ ตรงกันข้าม ทุกคนล้วนต้องการความสำเร็จ ต้องการเป็นฝ่ายชนะ
ไม่ว่าจะเป็น พ.ต.อ.ไพสิฐ วงศ์เมือง ไม่ว่าจะเป็น พล.ต.อ.ศรีวราห์ รังสิพราหมณกุล
กระนั้น ปฏิบัติตามหมายค้นระหว่างวันที่ 13-16 ธันวาคม สรุปออกมาท่ามกลางสายตาประชาชนทั่วประเทศว่า
ไม่เวิร์ก ไม่เป็นไปตาม “แผน”
อาจสามารถสะสม “ผลงาน” ได้จากการตั้งข้อกล่าวหารวมแล้วกว่า 150 คดี แต่ก็ล้วนเป็นเรื่องยิบย่อย ส่งผลสะเทือนในด้านข้างเคียง และไม่แน่ว่าจะเป็นผลดี หรือว่าเป็นผลเสียกันแน่ ในเมื่อมีการอายัดแม้กระทั่ง “กำแพง” ห้ามเคลื่อนย้าย
ที่สำคัญ ต้อง “เริ่มต้น” นับ 1 ใหม่อีกคำรบหนึ่ง
ความเงียบงันอันมาจาก “ดีเอสไอ” ความเงียบงันอันมาจาก “ตำรวจ” ภายหลังวันที่ 16 ธันวาคม อาจเนื่องมาจากหลายเหตุหลายปัจจัยประกอบเข้าด้วยกัน
1 เป็นเพราะอยู่ในห้วง “วันหยุด”
หลังจากเตรียมพร้อมมาอย่างยาวนานตั้งแต่วันที่ 12 ธันวาคม ต่อเนื่องมายังวันที่ 15 ธันวาคม ก็จำเป็นต้องมีการผ่อนคลาย
เพราะว่าเป็นการเตรียมพร้อมในลักษณะ 24 ชั่วโมง
1 เป็นเพราะอยู่ในห้วงที่จำเป็นต้องมีการประมวล ประเมินและสรุปว่าที่ร่วมวางแผน กะเกณฑ์กำลังพลมารองรับเกือบ 3,000 คนนั้นเป็นอย่างไร
และที่สำคัญ “นาย” ยังมีคำสั่งให้ “ปิดปาก” อีกด้วย
คำถามที่ตามมาจากความล้มเหลวทั้งเมื่อเดือนมิถุนายน และซ้ำอีกครั้งในเดือนธันวาคม ย่อมแหลมคมยิ่ง
1 ย่อมเป็นคำถามจากศาลสถิตยุติธรรม ถามว่าทำไมถึงล้มเหลว และจำเป็นต้องอธิบาย ขณะเดียวกัน 1 ซึ่งสำคัญก็คือ คำถามในทางสังคมถึงบทบาทและความหมายของการตัดสินใจ
ในที่สุดแล้วก็จะลามไปถึง “ประสิทธิภาพ” และกระบวนการ “บริหารจัดการ”
