คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
ขณะที่ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ออกมาตั้ง “เงื่อนไข” ตั้งแต่ “ปรองดอง” จาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ยังไม่ได้เริ่มต้น “เดิน”
หลายคนจับตา น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร
น่าสังเกตว่า ทั้งๆ ที่เรื่อง “ปรองดอง” มีความสำคัญและทรงความหมายเป็นอย่างสูง แต่เหตุใด น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร จึงเงียบ
เป็น “ความเงียบ” ที่ไม่ธรรมดา
ตรงกันข้าม กลับเป็นความเงียบอันมากด้วย “พลานุภาพ” เพราะการรอคอยจาก “สาธารณะ” นั่นแหละคือ “พลานุภาพ” ที่เป็นจริง
สะท้อนว่าคนอยากรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “ความคิด”
ไม่ว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ล้วนอยากรู้ว่า น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร คิดอย่างไรในเรื่อง “ปรองดอง”
ทำไม
ต้องยอมรับว่าหลังสถานการณ์รัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เป็นต้นมา น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร คือ “เหยื่อ” ในทางการเมือง
ไม่เพียงแต่ถูก “โค่น” หากแต่ยังถูก “ถอดถอน”
ความจริง กระบวนการบีบรัดโดย “กปปส.” เป้าหมายใหญ่อยู่ที่ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เหมือนกับจะเริ่มต้นเมื่อเดือนสิงหาคม 2556
แต่ความจริงเริ่มตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2555 มาแล้ว
จำการเคลื่อนไหวของ พล.อ.บุญเลิศ แก้วประสิทธิ์ ที่ต้องการ “แช่แข็งประเทศไทย” หรือไม่ แท้จริงแล้ว การเคลื่อนไหวของ “กปปส.” โดย นายสุเทพ เทือกสุบรรณ คือการรับไม้ต่อด้วยรูปธรรมแห่ง “ชัตดาวน์” นับแต่เดือนมกราคม 2557 เป็นต้นมา
จากนั้นยังถูก “ถอดถอน” และยังถูกมาตรการ “ยึดทรัพย์”
ไม่มีใครอยู่ในสถานะแห่ง “เหยื่อ” ทางการเมืองอย่างหนักหนา สาหัส เทียบเทียมกับ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร อีกแล้ว
สรุปตามสำนวน ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง
ไม่ว่ากระบวนการ “รัฐประหาร” ไม่ว่ากระบวนการ “ถอดถอน” ไม่ว่ากระบวนการในการ “ยึดทรัพย์” มากกว่า 3 หมื่นล้านบาท
นี่คือ การฆ่าอย่างชนิดซ้ำซ้อน เท่ากับเป็นการยิงศพ
แน่นอน น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ที่นิ่งเงียบอาจเพราะเกรงว่ายิ่งพูดยิ่งกลายเป็นประเด็น เท่ากับต้องการยกเลิก เท่ากับต้องการนิรโทษกรรม เท่ากับต้องการอภัยโทษ
การอยู่กับ “ความเงียบ” จึงเหมาะสมมากกว่า
ถามว่าภายในกระบวนการ “ปรองดอง” มีความจำเป็นต้องย้อนหวนทวนคิดไปถึง “เหยื่อ” หรือไม่
ตอบได้เลยว่า มีความจำเป็นเป็นอย่างสูง เพราะหากไม่รื้อฟื้น “เหยื่อ” ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้กระทำ ใครเป็นคนทำให้เกิดความขัดแย้ง เกิดความแตกแยกในทางการเมืองขึ้น
“เหยื่อ” จึงไม่ควรเป็นเป้าหมายเพียงต้องการ “กลบฝัง” เท่านั้น
