ระลอกคลื่นการข่าวที่สาดใส่ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ตั้งแต่ก่อนและหลังการปรับ ครม.ประยุทธ์ 5 หนักหนาสาหัส
ไม่ว่าจะโดยเจตนา ไม่ว่าจะโดยเป็นไปเอง
แต่ก็ต้องยอมรับว่า มีความหวั่นไหวและหวาดกลัวต่อการดำรงอยู่ของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ค่อนข้างสูง
จึงจำเป็นต้อง “ปฏิบัติการ”
ไม่ว่าจะกรณีหลุดคำว่า “ผมก็เคยถูกซ่อมจนสลบ” เมื่อแสดงความเห็นเชิงเปรียบเทียบต่อกรณีการเสียชีวิตของ “น้องเมย” ที่โรงเรียนเตรียมทหาร
และล่าสุดก็เป็นกรณี ริชาร์ด มิลล์
กล่าวสำหรับกรณี ริชาร์ด มิลล์ เมื่อเกิดเป็นข่าวในทำนอง “เมาธ์มอย” กันในเบื้องต้น พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ คิดว่าเป้าหมายเป็น “แหวน”
จึงเกิดความรู้สึกแปลกใจ
“ไม่รู้ไปวิพากษ์วิจารณ์อะไรกันนักหนา เป็นวงเดียวที่เคยใส่ผมมี 3-4 วง เมื่อวานก็เลือกใส่วงนี้เพราะแค่กะรัตเดียวเอง ไม่ใหญ่โตอะไร ไม่ใช่แหวนวงใหญ่”
แน่นอน, หากเป็น “แหวน” ก็น่าจะใช่
แต่เมื่อปรากฏว่าที่อยู่เหนือ “แหวน” ขึ้นมากลายเป็นนาฬิกาหรูยี่ห้อ ริชาร์ด มิลล์ ก็ย่อมเรียกเสียงฮือฮาจากรอบข้าง
เพราะราคาไม่ต่ำกว่า 10 ล้านบาท
ความปรารถนาดีของกระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม (ดีอี) ที่ตามสกัด ปิดกั้นตามหน้าเว็บเพจบางหน้าซึ่งวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้
ก็ไม่แน่ว่าปรารถนาดีประสงค์ร้ายหรือไม่
เพราะในความจริง, อาจอาศัยพ.ร.บ.คอมพิวเตอร์เข้ามาจัดการได้ แต่ถามว่าสามารถห้ามมิให้มีการเอ่ยถึง พูดถึงได้อย่างเป็นจริงละหรือ
ในเมื่อเรื่องนี้ได้กลายเป็น “ทอล์ก ออฟ เดอะ ทาวน์” ไปแล้ว
คาดว่ากว่าจะรอดพ้นสันดอนที่วางอยู่เบื้องหน้าย่อมทำให้สภาพ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ต้องเหน็ดเหนื่อยอย่างแสนสาหัส
เนื่องจาก “เจ้าเก่า” ก็เล็งขุดคุ้ยอยู่
ปัญหาอันเกิดกับ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ จึงมิได้อยู่ที่ว่าเป็นผู้ครอง “แหวน” หรือเป็นเจ้าของนาฬิกายี่ห้อหรู ริชาร์ด มิลล์ อย่างที่เห็นกัน
หากแต่อยู่ความสำคัญในทางการเมือง
ปรปักษ์วางเป้าหมายอย่างจิตหนึ่งใจเดียว นั่นก็คือ จะต้องแยก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ออกมาให้จงได้ เพื่อสร้างผลสะเทือนต่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
เป็นใครที่ “ต้องการ” พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ รู้ดีที่สุด
