คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
ชะตากรรมแห่งคำประกาศจะ “เปิดประเทศ” ภายใน 120 วันจะเป็นเช่นใด
ต้องยอมรับว่าคำประกาศจากปาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ผ่านโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจเมื่อวันพุธที่ 16 มิถุนายน ทรงความหมายเป็นอย่างสูง
เท่ากับเป็นการจุด “ประกาย” แห่ง “ความหวัง” ขึ้นมา
กรอบแห่ง 120 วันจึงเท่ากับเป็นเหมือน “โรดแม็ป” อันเป็นเป้าหมาย ดำรงอยู่ทั้งในลักษณะอันเป็น “ยุทธศาสตร์” และ “ยุทธวิธี” ในทางการเมืองไปด้วยกัน
โดยมีเป้าอยู่ที่การเอา “ชนะ” เหนือ “โควิด”
คําถามก็คือ คำประกาศ “เปิดประเทศ” ภายใน 120 วันเกิดขึ้นได้อย่างไร
หากถามต่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา คำตอบย่อมวางอยู่ที่ความมั่นใจ ไม่ว่าจะในเรื่องของ “วัคซีน” ไม่ว่าจะในเรื่องมาตรการการต่อสู้กับ “โควิด”
โดยมีแผนงาน “ภูเก็ต แซนด์บ็อกซ์” เป็นบาทก้าวสำคัญ
ขณะเดียวกัน ที่มีการประกาศอย่างกะทันหันโดยไม่ปรากฏเค้าลางมาก่อนว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะมากด้วยความขึงขังในระดับนี้
อาจเป็นเพราะการแหย่อันมาจาก โทนี่ วู้ดซัม
มีความจำเป็นต้องย้อนไปสำรวจท่าทีของ โทนี่ วู้ดซัม อย่างเป็นพิเศษ
ท่าทีของ โทนี่ วู้ดซัม ในเดือนมิถุนายนได้ทวีความเข้มข้นมากยิ่งขึ้นโดยถือเอา พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นเป้าซ้อมในทางเศรษฐกิจและในทางการเมือง
เห็นจากคำพูดที่ว่า “ถ้าเป็นผมแค่ 6 เดือนก็เรียบร้อย”
ตรงนี้ย่อมตีกระทบไปยัง “ต่อม” แห่งอหังการ์ของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา โดยตรงเพียง 1 วันหลัง โทนี่ วู้ดซัม พูดผ่าน “คลับเฮาส์”
แผน “เปิดประเทศ” ก็ดังจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
ถามว่าแผน “เปิดประเทศ” ภายใน 120 วันมีความเป็นไปได้ในทางเป็นจริงหรือไม่
ไม่มีใครให้ “คำตอบ” ได้ด้วยความมั่นใจ แต่หลายคนก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงบทเพลง “เราจะทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน” อันเคยดังกระหึ่ม
ตั้งแต่หลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ว่าดำเนินไปอย่างไร
