เป็นน้ำตาที่เรียกแขกอุ่นหนาฝาคั่ง น้ำตาหน้าฝนตกของนายสุเทพ เทือกสุบรรณ
สะอื้นร่ำวันเปิดตัวพรรครวมพลังประชา ชาติไทย (รปช.) ที่รับตำแหน่งเป็นประธานคณะทำงาน รณรงค์เชิญชวนประชาชนให้มาร่วมเป็นเจ้าของพรรค
ยังไม่ทันเช็ดน้ำตา เสียงวิพากษ์วิจารณ์สนั่นเมือง
ถามกันก่อนว่าร้องทำไม?
เจ้าตัวว่า นึกถึงคนตายคนเจ็บในการเรียกร้องประชาธิปไตยที่สมบูรณ์ อยากให้คนเหล่านั้นได้เห็นภาพการจัดตั้งพรรค
มั่นใจทีเดียว เป็นเรื่องใหม่ที่ไม่เคยมีพรรคการเมืองแบบนี้ในประเทศไทย และให้ชัดเจนเลยว่า เข้าเป็นหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งพรรค
ทั้งว่าด้วย ไม่สนใจคำวิจารณ์ รวมถึงคำ ตระบัดสัตย์
ที่วิเคราะห์กันมา คือจำเป็นต้องร้อง จำเป็นต้องย้อนความหลังยุคเวทีกปปส.
กปปส.ผู้เป่านกหวีดเรียก คสช.ตบเท้าออกมา
และเป็นการร้องต่อหน้ามวลมหาประชาชนคนกันเอง ที่มีทั้ง ประสาร มฤคพิทักษ์ สุริยะใส กตะศิลา เอนก เหล่าธรรมทัศน์
เมื่อปฏิรูปก่อนการเลือกตั้งที่อาละวาดอลเวง จะเอา จะเอา ไม่มีเค้าความสำเร็จ การกลับมาตั้งพรรคเพื่อสกัดศัตรูร่วม จึงต้องทำ
“มติชนสุดสัปดาห์” พาดปก “ฝนตก น้ำตาไหล”
ไหลไปอาบใครให้สบายตัวอยู่ไปยาวๆ
