เป็นหมู ในอวย
ภูมิใจไทย ประชาธิปัตย์
หวานอม ขมกลืน
เป็นหมู ในอวย ภูมิใจไทย ประชาธิปัตย์ หวานอม ขมกลืน – ลักษณะ “หวานอมขมกลืน” มีความเด่นชัดยิ่งภายในของ “รัฐบาล”
ไม่ว่าจะมองผ่านพรรคภูมิใจไทยของ นายอนุทิน ชาญวีรกูล ไม่ว่าจะมองผ่านพรรคประชาธิปัตย์ของ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์
เพียงได้ยินคำว่า “พริก” ดังขึ้นก็ “เข้าใจ”
เพียงได้เห็นการเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบของ นายศักดิ์สยาม ชิดชอบ เพียงได้สัมผัสอาการจระเข้กบดานของ นายศุภชัย ใจสมุทร ก็เกิดความซาบซึ้ง
มีความจำเป็นต้อง “นิ่ง” ต้อง “สงบ”
ถามว่าที่ผ่านมาพรรคภูมิใจไทย พรรคประชาธิปัตย์ มีความสะเทือนใจหรือไม่
มีแน่นอน เมื่อมีเสียงจากทำเนียบรัฐบาลตำหนิในเรื่องโทร.สายด่วนของกระทรวงสาธารณสุข มีแน่นอนเมื่อเห็นคำสั่งนายกรัฐมนตรีที่ 85/2564
เนื่องจาก “หัวใจ” เป็น “ก้อนเนื้อ” นิ่มนิ่ม
ยิ่งเมื่อมีเสียงสำทับในช่วงท้ายก่อนการประชุมครม.จะปิดลงในกรณีที่มีการนินทาต่อนายกรัฐมนตรีหลายเรื่องราวจาก “รัฐมนตรี” บางคน พร้อมกับยืนยัน
ขอให้ระวัง ไม่งั้นอาจถูก “ริบ” โควตา
สภาพการณ์ของพรรคภูมิใจไทยและพรรคประชาธิปัตย์จึงเป็นเหมือน “หมูในอวย”
นั่นก็คือ เป็นหมูในอวยของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นหมูในอวยของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ เป็นหมูในอวยของพรรคพลังประชารัฐ
จะขยับ ขับเคลื่อนก็ลำบากยากเย็นยิ่ง
ไม่เพียงแต่จะตกอยู่ในสายตาอันแหลมคมที่ เฝ้ามอง หากแม้กระทั่งจะเขียนอะไรผ่านไลน์กรุ๊ป ผ่านเฟซบุ๊ก ก็จะถูก “ส่อง” เพื่อนำรายงานไปยังทำเนียบรัฐบาล
ไม่รอดพ้นจากกรงเล็บ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
การดำรงอยู่ของพรรคภูมิใจไทย พรรคประชาธิปัตย์ จึงเข้าข่าย “หวานอม ขมกลืน”
ทางเลือกเหลืออยู่น้อยเป็นอย่างยิ่ง เพราะ ถูกบีบบังคับโดยปริยายให้จำเป็นต้องอม “อำนาจ” อยู่ในปาก แม้บางครั้งจะมากด้วยความชม แต่ก็จำใจต้องกลืน
กลืนไปจนกว่าจะถึงหลังเดือนมีนาคม 2566
