กล้าๆ กลัวๆ

คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม

โดย…รุก กลางกระดาน

กล้าๆ กลัวๆ – ถูกจับตามองด้วยความเป็นห่วงจากทุกภาคส่วนของสังคมอย่างใกล้ชิด

สำหรับมาตรการแก้ไขวิกฤตที่เกิดจากโรคระบาดโควิด-19 ซึ่งแม้จะพยายามใช้ยาแรงด้วยการประกาศใช้ พ.ร.ก. บริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน รวมทั้งมาตรการเคอร์ฟิวทั่วประเทศ

แต่ตัวเลขของผู้ติดเชื้อก็ยังเพิ่มขึ้นในอัตราที่น่าเป็นห่วง ไม่ได้ลดลงอย่างที่คาดการณ์ไว้ ล่าสุดก็พุ่งทะลุเกิน 2 พันรายไปเรียบร้อย

กลายเป็นคำถามสำคัญว่า แนวทางที่รัฐบาลเดินหน้ามาในทิศทางนี้ ถูกต้องแน่นอนแล้วใช่หรือไม่

การประกาศของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกฯ และรมว.กลาโหม ที่ระบุว่า เราจะใช้ความสามัคคี เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ต่อสู้เพื่อให้ได้ชัยชนะไปด้วยกันนั้น

เชื่อถือได้มากน้อยเพียงใด

ยิ่งไปดูรายละเอียดของการแก้ไขปัญหาแล้ว แทนที่เมื่อประกาศใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉิน จะเป็นการบูรณาการอำนาจอย่างแท้จริง โดยรัฐบาลกลางเป็นผู้นำ กลับโยนหน้าที่ความรับผิดชอบไปให้ส่วนภูมิภาค โดยมีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นผู้นำ

บางที่ก็สั่งการปิดจังหวัดห้ามเข้า-ออก บางที่บ้าจี้ห้ามขายแอลกอฮอล์ บางที่สั่งเข้มสวมหน้ากากอนามัย

ใครฝ่าฝืนมีโทษจำและปรับ ทั้งที่ไม่รู้ว่าเอาอำนาจตามกฎหมายที่ไหนมาสั่งการ

แต่บางที่กลับเสรี เปิดห้างสรรพสินค้า ร้านอาหารนั่งกินกันอย่างสะดวกสบาย

ไม่นับมาตรการกักตัว 14 วัน ที่พร่ำบอกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างถ้วนหน้า

นี่คือปัญหาหลักที่ทำให้การแก้ปัญหาไม่เป็นรูปธรรม

อีกทั้งการ กล้าๆ กลัวๆ สั่งเคอร์ฟิว ห้ามออกตอนกลางคืน แต่กลับไม่กล้าสั่งหยุดงาน ทั้งราชการและเอกชน

แน่นอนความเสียหายที่ต้องชดเชย และเยียวยาเป็นมูลค่าที่ต้องจ่าย

ก็ต้องเลือกว่าจะเจ็บแต่จบ หรือเจ็บไปเรื่อยๆ แต่ไม่มีวันจบ

หากบอกว่า ตัวเองกล้าหาญ กล้ารับผิดชอบ

ถ้าเป็นจริงอย่างนี้ ตอนนี้แหละเป็นเวลาเหมาะสมที่จำเป็นต้องแสดงออกมา!??

โดย รุก กลางกระดาน