คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม : ไร้เดียงสา – โดย…รุก กลางกระดาน
ไร้เดียงสา – เป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจอย่างยิ่ง สำหรับเหตุการณ์ ‘สภาล่ม’ เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
ที่เกิดจากองค์ประชุมของสภาผู้แทนราษฎร มีไม่ถึงกึ่งหนึ่ง ส่งผลให้ไม่ครบองค์ประชุม ไม่สามารถทำงานได้ จึงต้องสั่งปิดการประชุม
ทั้งที่หลังจากผ่านการยุบพรรค รวมพรรค จนบรรดาส.ส.ทั้งสภา 487 คน มีฝ่ายรัฐบาลถึง 276 เสียง ขณะที่ฝ่ายค้านมีเพียง 211 เสียง
แถมพรรคแกนนำรัฐบาล อย่างพลังประชารัฐ ก็ขาดประชุมถึง 27 คน
ทั้งที่เพิ่งผ่าตัดปรับทัพ ดึง ‘ตัวจริงเสียงจริง’ อย่างพล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ มาเป็นหัวหน้าพรรค
ก็เป็นเกมการเมืองที่ต้องย้ำเตือนให้ทำงานเข้มข้นมากขึ้น
แต่ที่น่าสนใจก็คือท่าทีของส.ส.รัฐบาลเอง แทนที่จะยอมรับข้อผิดพลาด แล้วปรับปรุงตัว
กลับไปสาดโคลนให้ฝ่ายค้านว่าไม่ร่วมเป็นองค์ประชุม จนทำให้สภาล่ม!??
เหมือนกับว่าไม่เข้าใจการเมือง ไม่เข้าใจการประชุมสภา ดุจเด็กน้อยหัดเดิน
ที่สำคัญคือไม่เข้าใจ ‘สื่อ’ ที่ฝ่ายค้านพยายามส่งออกไปให้ประชาชนรับทราบ
ดังนั้นการจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด คงต้องเริ่มอธิบายอย่างช้าๆ ชัดๆ ให้สามารถเรียนรู้ได้ทัน
เริ่มตั้งแต่การขอนับองค์ประชุมครั้งนี้ ไม่ใช่การตีรวน แต่เนื่องจากฝ่ายค้านไม่เห็นด้วยกับวาระพิจารณารายงานความคืบหน้าตามแผนปฏิรูปประเทศ
เพราะไม่มีรายละเอียด ไม่มีผลงานปฏิรูปอะไรที่เป็นรูปธรรม ทำเหมือนสภาเป็นตรายาง
พร้อมระบุว่าการไม่ให้ความสำคัญกับรายงานฉบับนี้ เป็นการไม่ให้เกียรติสภา ซึ่งก็คือการไม่ให้เกียรติประชาชน
เป็นการรักษาเกียรติยศศักดิ์ศรีของสภาด้วยซ้ำ!??
และกลไกการนับองค์ประชุม ก็ถือเป็นเครื่องมือในการตรวจสอบและถ่วงดุล อำนาจเสียงข้างมาก
ไม่ให้เหลิงไปกับจำนวนส.ส.ที่มีมากกว่า จนคิดว่าจะทำอะไรก็ได้
ถือเป็นการต่อสู้กันในสภาที่สมเหตุสมผล
จึงกลายเป็นคำถามต่อส.ส.ฝ่ายรัฐบาล ว่าหากคิดว่าการประชุมสภาสำคัญหนักหนา ทำไมถึงขาดประชุมจนทำให้องค์ประชุมไม่ครบ
หรือจริงๆ แล้วไม่ได้ให้ความสำคัญจริง ขอเพียงห้อยโหนอำนาจไปวันๆ ก็เพียงพอ
ทบทวนตัวเองให้ดีเสียก่อน จะไปตราหน้าด่าใคร
เพราะมันอับอายกันไปถึงวงศ์ตระกูล!??
