ข้อมูลจาก บันทึกของหม่าฮวน ในนิตยสารศิลปวัฒนธรรม ฉบับเดือน ก.พ. 2543 ได้บรรยายสภาพความเป็นไปของกรุงศรีอยุธยา โดยตอนหนึ่งได้เล่าถึงเรื่องชายกรุงศรีอยุธยา กับการฝังมุกในเครื่องเพศ ระบุว่า
“…พอชายมีอายุได้ยี่สิบปี, พวกเขาจะดึงหนังหุ้มองคชาตออกมา, แล้วใช้มีดคมบางรูปร่างอย่างใบหอมกรีดผ่าผิว และยัดลูกปัดดีบุกโหลหนึ่งเข้าไปใต้ผิวหนัง; ปิดมันไว้ แล้วเยียวยาด้วยสมุนไพร.
รอกระทั่งแผลหายสนิทดี พวกเขาจึงเดินไปไหนมาไหน. [ลูกปัดดีบุกเหล่านั้น] มองๆ ดู ก็เหมือนอย่างกับพวงลูกองุ่น.
มีคนหมู่หนึ่งที่เป็นผู้รับจ้างทำการผ่าตัดเช่นนี้; พวกนี้มีความชำนาญในการฝังและหล่อเชื่อมลูกปัดดีบุกให้กับผู้คน; เขาทำกันอย่างถือเอาเป็นอาชีวะอย่างหนึ่งทีเดียว.
หากว่าเป็นพระมหากษัตริย์หรือขุนนางใหญ่หรือคนมั่งมี, พวกเขาจะใช้ทองคำทำเป็นเม็ดกลวง, ในนั้นใส่เม็ดทราย, แล้วเอาฝัง ไปไหนก็สงเสียงกรุ๋งกริ๋ง, แลถือกันว่างามนัก. ผู้ชายที่ไม่มีลูกปัดฝังคือพวกคนชั้นต่ำ. นี่เป็นเรื่องพิลึกพิศดารเหลือหลาย…”
[จาก กรุงศรีอยุธยา จาก บันทึกของหม่าฮวน ถอดความโดย นายท่องสื่อ จาก หนังสือ YING-YAI SHENG-LAN ของ MA HUAN ตอน The Country of Hsien Lo (J. V. G. Mills แปลเป็นภาษาอังกฤษจากต้นฉบับภาษาจีนชำระโดย Feng Ch’eng-Chun ในศิลปวัฒนธรรม ฉบับ กุมภาพันธ์ 2543]
ขอบคุณ ศิลปวัฒนธรรม
