คนเกษตรระดับตำนาน
ตำนานค้าข้าวเปลือกที่มีมาช้านานของพ่อค้าตามชนบทที่มาตกข้าว (ตกเขียว) กับชาวนา ตามแหล่งที่มีมาตามท้องทุ่งจนเป็นขาประจำกัน ระหว่างชาวนากับพ่อค้าที่คุ้นเคย จนเกิดมีโรงสีข้าวผุดขึ้นมาราวดอกเห็ดในปัจจุบัน จนกระทั่งกว่า 5 ทศวรรษได้ผุดท่าข้าวขึ้นมาที่ริมน้ำเจ้าพระยา อำเภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์ ที่มีการรับซื้อข้าวเปลือก ระหว่างชาวนากับพ่อค้าที่มาจากที่อื่น โดยให้ท่าข้าวเป็นคนกลางในการซื้อขาย และตกลงราคากันระหว่างชาวนากับพ่อค้าข้าวเปลือก เมื่อเป็นที่พอใจทุกฝ่ายแล้ว ท่าข้าวก็จะเป็นพยานในการตกลงราคาตามคุณภาพของข้าวเปลือก ซึ่งสมัยก่อนต้องขนข้าวลงเรือ เพราะการคมนาคมทางน้ำสะดวกกว่าทางรถยนต์ในสมัยก่อน เจ้าของท่าจะนำข้าวเปลือกที่ซื้อขายแล้วเอาไปเก็บไว้ที่ยุ้งฉาง 1 ใน 2 ของท่าข้าวที่อำเภอพยุหะคีรี มีชื่อท่าข้าวกำนันทรง ที่เป็นตลาดท่าข้าวอยู่ด้วย ที่จะกล่าวถึงต่อไป พ่อค้าที่ซื้อข้าวเปลือกจากชาวนา ต้องจ่ายค่าเช่ายุ้งฉางของเจ้าของท่าข้าว ในกรณียังไม่พร้อมการขนส่งข้าวในทันที หากข้าวเปลือกมีความชื้นสูง เจ้าของคนใหม่ก็จะจ้างเจ้าของท่านำมาตากแดดลดความชื้นลง ในกรณีนี้พ่อค้าต้องออกค่าใช้จ่ายให้เจ้าของท่าอีก