คนเมือง
ช่วงโรคระบาดร้ายแรงโควิด ระบาดเป็นที่น่ากลัวของทุกคน ในชุมชนเมืองมีการล็อกดาวน์ห้ามคนออกนอกบ้าน ทำให้ธุรกิจชนิดหนึ่งรุ่งเรืองจนถึงบัดนี้คือ อาชีพไรเดอร์รับส่งอาหารถึงบ้าน เป็นความสะดวกที่เราต้องจ่ายค่าขนส่งไม่มากนัก แต่พอรับได้ ผู้คนในบ้าน คอนโดฯ ห้องเช่า ต่างถูกบังคับให้อยู่บ้านโดยไม่มีการสนับสนุนด้านอาหารจากภาครัฐอย่างเพียงพอที่มักจะเป็นมาม่ากับเครื่องกระป๋อง แต่ได้รับการเอื้อเฟื้อจากญาติมิตร ส่งข้าวน้ำโดยแขวนไว้หน้าประตู พอเริ่มอยู่ๆ นานเข้าเริ่มเบื่อมาม่ากับปลากระป๋อง เมื่อเริ่มรู้สึกว่าสูญเสียความมั่นคงทางอาหาร แต่ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอด ก็คิดได้ว่าเราควรจะปลูกผักไว้กินเอง อะไรก็ได้ ตอนเป็นเด็กก็พอคิดได้ว่าเห็นหรือมีส่วนร่วมการปลูกผักหลังบ้านบ้าง จึงอยากทดลองทำบ้างแต่ด้วยความรู้ไม่เต็มองค์ประกอบทำให้ผิดพลาด บางคนก็เรียนรู้จากความผิดพลาดก็ทดลองทำใหม่ แต่บางคนวางมือเลย คอลัมน์เกษตรในเมือง อยากมีส่วนให้ความรู้และความมั่นใจในการทำแปลงเกษตรในเมือง ในอนาคตเราอาจจะมีเกษตรกรผู้ประสบความสำเร็จเพราะเริ่มต้นจากการทำเกษตรในเมืองที่เป็นผู้อ่านนิตยสารเทคโนโลยีชาวบ้านก็เป็นได้ โควิด เป็นเหตุสั