ชุดทดลองเลี้ยงไส้เดือน
คุณนิรัชพร ธรรมศิริ หรือ “ต่าย” สาวตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร เล่าถึงตัวเองว่า “หนูเป็นเด็กบ้านนอก เกิดมาจากครอบครัวเกษตรกร พ่อแม่มีอาชีพทำนา ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ ที่อำเภอจุน พะเยา จำได้ว่าตอนเด็กซุกซนตามประสาคือไปขุดไส้เดือนมาตกปลาบ่อยมาก” เธอเว้นวรรคเล็กน้อย…“ต่อมาหลังเรียนจบออกจากบ้าน ได้ไปทำงานสารพัดจังหวัด (เธอบอกเช่นนี้จริงๆ ครับ) เป็นสาวโรงงานที่อยุธยา เป็นแม่ค้าข้าวมันไก่ที่สัตหีบ สุดท้ายทำงานที่สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้งที่กำแพงเพชร ในเวลานี้” สุดยอดไหมครับ คุณนิรัชพร ธรรมศิริ สำหรับเรื่องการเลี้ยงไส้เดือนนั้นเธอเล่าว่า คิดว่าเป็นความบังเอิญมากกว่า หลังจากที่ค้นหาจากโลกโซเชียลเน็ตเวิร์กเพื่อดูเรื่องราวของการปลูกผักปลอดสารพิษ เพราะคิดว่าจะปลูกผักสำหรับไว้กินเอง เนื่องจากส่วนตัวชอบกินผักจิ้มน้ำพริก จนกระทั่งไปเจอวิธีการเลี้ยงไส้เดือน อ่านดูจึงรู้ว่าไส้เดือนเป็นสัตว์มหัศจรรย์มาก คือสามารถนำมูลของมันมาใช้ใส่ผัก ผลไม้ โดยไม่ต้องใช้ปุ๋ยเคมีได้อย่างดีอีกด้วย ต่อมาจึงได้ศึกษาถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกี่ยวกับการเลี้ยงไส้เดือน เธอคิดว่าจะสามารถทำความเข้าใจได้โดยไม่ต้
ทุกชีวิตของคนเราที่มีอยู่สำหรับวันนี้นั้น อดีตต้องให้ผ่านไปให้หมดสิ้น พรุ่งนี้ยังมาไม่ถึงอย่าพยายามดึงเวลาของอนาคตมาใช้ วันแห่งชีวิตของเราคือทุกๆ วันที่เรามีอยู่และเป็นอยู่ ทำวันนี้วันของเราให้เป็นวันที่ดีที่สุด ทุกอย่างก็จะดีที่สุดไปด้วยเช่นกัน ชีวิตคนเรานั้นไม่ได้มีไว้แค่หายใจเท่านั้น การก้าวเดินของชีวิตที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน ล้วนมีเรื่องราวและความแตกต่างเกิดขึ้นในแต่ละคน ความแตกต่างย่อมสวยงามเสมอ เส้นทางชีวิตของใคร เขาคนนั้นต้องเป็นผู้กำหนดด้วยตัวเอง เมื่อต้องการที่จะก้าวไปบนเส้นทาง เดินห่าง…จากความจน ให้ได้ชนิดสมบูรณ์แบบนั้น แน่นอนว่าไม่ได้เกิดจากบุญอุ้มสมหรือฟ้าช่วยลิขิต ทุกอย่างล้วนก่อเกิดขึ้นมาจากวิถีทางของผู้ที่มีไม่ท้อแท้บนเส้นทาง ก้าวไปอย่างมุ่งมั่นพร้อมนำความขยันและความอดทน ร่วมเป็นเพื่อนก้าวเดินไปด้วยกันเพราะเราคือนักเดินทางผู้สู้ชีวิต ก่อนอื่นขอขอบพระคุณอย่างมากมายจากเทคโนโลยีชาวบ้านและผู้เขียน ที่มีแฟนๆ ให้แรงใจกันมาตลอด เพราะทุกครั้งเมื่อหนังสือวางแผงมักจะมีการส่งเสียงโทร. 081-846-0652 และทางเฟซบุ๊กที่ใช้ชื่อ สมยศ ศรีสุโร หรือ ไอดีไลน์ Janyos จากแฟนๆ ไปให้แรงใจเสมอก
บนเส้นทาง เดินห่าง…จากความจน คิดดีทำดีก็สามารถเดินไปได้อย่างมีความสุข อาจจะไปช้าบ้างแต่เดินไปชนิดแน่นอน อย่าพยายามดูถูก และจงให้เกียรติตัวเองทุกการก้าวเดิน โลกใบนี้น่ารักน่าอยู่เสมอ แม้เราจะอยู่กับสิ่งเดิมๆ ที่เกิดขึ้นทุกวัน จะเป็นกลางวัน กลางคืน หรือดวงตะวันดวงเดิมก็ตาม แต่หากเราเปิดหัวใจให้กว้างแล้วจงมองในความงดงามด้วยวิธีคิดใหม่กับสายตาใหม่ พร้อมมีชีวิตอยู่สำหรับวันนี้เท่านั้น เมื่อวานผ่านไปแล้ว พรุ่งนี้ก็ยังมาไม่ถึง อย่าไปพยายามดึงเวลาแห่งอนาคตมาใช้ ทุกเรื่องราวที่เราได้สัมผัสเองนั่นย่อมหมายถึงการเรียนรู้ทั้งสิ้น หากจะว่ากันให้รู้ลึกลงไปถึงแก่นจริงๆ จากช่วงเวลาหนึ่งสู่ช่วงเวลาหนึ่ง บนเส้นทางของความเป็นมนุษย์ จะสามารถเรียนรู้กันชนิดไม่มีการสิ้นสุดตลอดชีวิต ก่อนอื่นขอสวัสดีและขอบพระคุณอย่างมากมายกับแฟนๆ จากนิตยสารเทคโนโลยีชาวบ้านและผู้เขียน ที่เป็นแฟนประจำพร้อมให้กำลังใจกับคอลัมน์นี้มาตลอดเวลา ทั้งที่ส่งเสียงไปหา โทร. 081-846-0652 และทางเฟซบุ๊ก ที่ใช้ชื่อ สมยศ ศรีสุโร หรือ ID LINE Janyos ขอบคุณจริงครับเมื่อมีแฟนๆ ให้แรงใจเช่นนี้ ผมมีแรงฮึดเพิ่มอีกเยอะ เพราะผมก็คือตัวผม และจะมีแ