ต้นผึ้ง
ที่ข้างองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านตุ่น อำเภอเมืองพะเยา มีต้นเรือง (ในภาษาถิ่นพะเยา) ขึ้นอยู่ มีขนาดใหญ่หลายคนโอบ เนื่องจากมีผึ้งมาอาศัยทำรังอยู่มาก ในช่วงฤดูทำรัง ด้วยเหตุนี้ ชาวบ้านจึงเรียกต้นเรืองว่า “ต้นผึ้ง” เป็นที่น่ายินดี ที่องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านตุ่น อนุรักษ์สิ่งที่มีอยู่ไว้เพื่อคนรุ่นหลัง
อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี ยามนี้ใครๆก็อยากไปเที่ยว คนที่ไปต่างชื่นชอบอากาศ ทิวทัศน์สวยงาม อาหารอร่อย ลูกแกะน่ารัก มีน้อย ที่อยากทราบว่า ชื่อสวนผึ้งเป็นมาอย่างไร เมื่อก่อน อำเภอสวนผึ้ง อุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้ พืชพรรณและสัตว์ป่า คนท้องถิ่นส่วนหนึ่ง เป็นคนไทยเชื้อสายกะหรี่ยง มีวิถีชีวิตเกี่ยวข้องกับป่ามายาวนาน ผลิตภัณฑ์จากป่า ที่พบมากในบริเวณนี้ในสมัยก่อนคือน้ำผึ้ง นั่นหมายถึงว่าต้องมีประชากรผึ้ง และถิ่นที่อยู่อาศัยของผึ้งที่เหมาะสม คนสมัยก่อนเล่าว่า ท้องถิ่นนี้ มีต้นผึ้งอยู่จำนวนมาก บนต้นผึ้งบางต้นพบว่า มีผึ้งทำรังอยู่มากถึง 300 รัง ด้วยเหตุนี้ สมัยก่อน จึงมีการส่งน้ำผึ้ง มาเป็นของบรรณาการในเมืองใหญ่ ต้นผึ้ง เป็นชื่อที่ใช้เรียกไม้ยืนต้นที่มีผึ้งชอบมาทำรัง จริงๆแล้วไม้ชนิดนี้คือต้นยวน ต้นยวนผึ้งหรือต้นชวนผึ้ง ภาษากะเหรี่ยงเรียกว่าไหมซ่าเลียง เพราะบริเวณนั้นเมื่อก่อนมีต้นยวน ต้นยวนผึ้งหรือชวนผึ้งอยู่มาก เขาจึงตั้งชื่อชุมชนว่ายวนผึ้งหรือชวนผึ้ง ต่อมาได้เพี้ยนเป็นสวนผึ้ง ต้นยวน มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า koompassia excelsa Taub. อยู่ในวงศ์ Caesalpiniaceae เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ ลำต้นชลูด เปลาตร