ประโยชน์วัชพืช
จะเนิ่นนานแสนนานนานเพียงใด จะตั้งใจผลิดอกออกให้เห็น จะกี่ร้อนกี่ฝนกี่หนาวเย็น จะคงเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนพันธุ์ เป็นดอกไม้พิเศษสำหรับเธอ เป็นของเธอทั้งตอนตื่นและคืนฝัน จะมองเห็นหรือไม่ไม่สำคัญ จะตัดฟันถอนทิ้งไม่โกรธเคือง เป็นธรรมดาของวัชพืช ดอกจืดจืดสนทำไมไม่เข้าเรื่อง จะรดน้ำพรวนดินก็สิ้นเปลือง อาจดูเคืองรกตาเวลามอง ก็เข้าใจไม่ต่างไปจากเธอ บางครั้งเผลอท้อใจให้มัวหมอง คิดอีกทีคงแล้วแต่คนมอง อยากจะลองยืนหยัดดูสักครา อาจสักทีที่เธอต้องเจ็บช้ำ ใครแนะนำหมอคนไหนไปรักษา หากไม่หายอ่อนเพลียเสียน้ำตา จะเป็นยาสมุนไพรให้ใจเธอ จึงยังออกดอกบานอยู่อย่างนั้น ให้เธอมั่นใจไว้ได้เสมอ ไม่ต้องรดไม่ต้องรักรึบำเรอ ขึ้นให้เธอเก็บใช้ไม่ขาดแคลน กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง โดย “เจ้าขาว” ตัดพ้อ “วัชพืชใจ” เขียนไว้ตั้งแต่ 20 มิถุนายน 2547 ใน “Thai Poem.com” วัชพืชกอนี้ไม่โกรธไม่เคืองแม้เขาจะถอนทิ้ง เพราะคิดว่ารกตา แล้วยังมีน้ำใจเสนอตัว “หากไม่หายอ่อนเพลียเสียน้ำตา จะเป็นยาสมุนไพรให้ใจเธอ” อย่างนี้น่าจะตั้งชื่อว่า “วัชพืช รักษาใจ” ออกดอกขึ้นให้รกเป็น “ดงวัชพืช” ก็คงไม่มีใครถอนทิ้ง วัชพืช (Weed) ค