สวนผึ้ง
ตั้งแต่ผมจำความได้ บ้านแม่ที่อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี มีพริกแห้งประจำครัวสามแบบ คือพริกบางช้าง พริกชี้ฟ้าแดงเม็ดใหญ่จากสมุทรสงครามที่มีชื่อเสียง พริกขี้หนูแห้งเม็ดใหญ่ แล้วที่เป็นของดี มักใช้ทำพริกป่น พริกแกงเผ็ด แกงป่า ที่ต้องการกลิ่นหอม รสเผ็ดจัด ก็คือพริกกะเหรี่ยงแห้ง จากกิ่งอำเภอสวนผึ้งในขณะนั้น ที่บ้านผมตำพริกแกงเผ็ด แกงป่า และแกงไตปลากินเองทั้งหมด สดมภ์หลักที่ใช้ก็คือพริกกะเหรี่ยงแห้งนี่แหละครับ ซึ่งแน่นอนว่า ทำให้แกงไตปลาบ้านเรามีกลิ่นรสต่างออกไปจากต้นตำรับที่ย่าเอาสูตรขึ้นมาจากเมืองสุราษฎร์ธานี วัตถุดิบท้องถิ่นนั้นเองที่เป็นตัวแปรรสชาติในแต่ละพื้นที่ บางที นี่อาจเป็นเส้นบางๆ เส้นสุดท้ายของการความพยายามนิยามความเป็นเอกลักษณ์ของอาหารก็ได้ พริกกะเหรี่ยงแห้งสมัยครึ่งศตวรรษก่อนเป็นพริกขี้หนูเม็ดเรียว มีอย่างน้อยสองแบบ คือเม็ดเล็กสั้น และเม็ดยาว ผมจำได้ว่า อย่างเม็ดเล็กจะหอม เผ็ดน้อยกว่า ส่วนเม็ดยาวนั้นเผ็ดร้อนรุนแรงดุเดือดมาก ลักษณะเม็ดสดจะเห็นชัดเจนครับ ในขณะที่พริกขี้หนูสวนที่ขายตามตลาดจะเม็ดเล็ก ทรงป้อมๆ พริกกะเหรี่ยงสด เม็ดยาวกว่า ความคดงอและตะปุ่มตะป่ำของทรงเม็ดมีมากกว่าอย่าง
อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี ยามนี้ใครๆก็อยากไปเที่ยว คนที่ไปต่างชื่นชอบอากาศ ทิวทัศน์สวยงาม อาหารอร่อย ลูกแกะน่ารัก มีน้อย ที่อยากทราบว่า ชื่อสวนผึ้งเป็นมาอย่างไร เมื่อก่อน อำเภอสวนผึ้ง อุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้ พืชพรรณและสัตว์ป่า คนท้องถิ่นส่วนหนึ่ง เป็นคนไทยเชื้อสายกะหรี่ยง มีวิถีชีวิตเกี่ยวข้องกับป่ามายาวนาน ผลิตภัณฑ์จากป่า ที่พบมากในบริเวณนี้ในสมัยก่อนคือน้ำผึ้ง นั่นหมายถึงว่าต้องมีประชากรผึ้ง และถิ่นที่อยู่อาศัยของผึ้งที่เหมาะสม คนสมัยก่อนเล่าว่า ท้องถิ่นนี้ มีต้นผึ้งอยู่จำนวนมาก บนต้นผึ้งบางต้นพบว่า มีผึ้งทำรังอยู่มากถึง 300 รัง ด้วยเหตุนี้ สมัยก่อน จึงมีการส่งน้ำผึ้ง มาเป็นของบรรณาการในเมืองใหญ่ ต้นผึ้ง เป็นชื่อที่ใช้เรียกไม้ยืนต้นที่มีผึ้งชอบมาทำรัง จริงๆแล้วไม้ชนิดนี้คือต้นยวน ต้นยวนผึ้งหรือต้นชวนผึ้ง ภาษากะเหรี่ยงเรียกว่าไหมซ่าเลียง เพราะบริเวณนั้นเมื่อก่อนมีต้นยวน ต้นยวนผึ้งหรือชวนผึ้งอยู่มาก เขาจึงตั้งชื่อชุมชนว่ายวนผึ้งหรือชวนผึ้ง ต่อมาได้เพี้ยนเป็นสวนผึ้ง ต้นยวน มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า koompassia excelsa Taub. อยู่ในวงศ์ Caesalpiniaceae เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ ลำต้นชลูด เปลาตร
เคยสังเกตกันไหมว่าเวลาแมลงวันบินมาเกาะบนโต๊ะ หรือหน้าต่าง มันมักจะทำท่าทางเหมือน “ถูขาไปมา” อยู่ตลอดเวลา? หลายคนอาจมองว่าเป็นพฤติกรรมแปลกๆ หรือคิดเล่นๆ ว่ามันกำลังวางแผนทำอะไรอยู่สักอย่าง แต่รู้ไหมว่า…จริงๆ แล้ว การถูขาของแมลงวันนั้นมีเหตุผลทางชีววิทยาที่น่าสนใจมากทีเดียว ก่อนอื่นเลยแมลงวันที่เรารู้จักเป็นสัตว์พาหะนำโรคชนิดหนึ่ง ซึ่งจะเป็นสัตว์ที่กินอาหารเป็นของเหลวได้เท่านั้น เป็นสัตว์ที่ไม่ชอบแสงแดด และมักออกหากินในเวลากลางวัน โดยจะกินอาหารที่เป็นเนื้อสัตว์หรือเป็นเศษอาหาร บริเวณไหนที่มีแมลงวันอยู่มากๆ เราจะสังเกตเห็นแมลงวันถูขาหน้าของตัวเองในขณะที่กำลังจัดการกับอาหาร ที่มันถูขานั้นเพื่อเป็นการทำความสะอาดขาของมัน ไม่ใช่เป็นการเตรียมพร้อมที่จะจัดการกับอาหารที่อยู่ตรงหน้า แต่เป็นการขัดถูเศษอาหารที่เกาะอยู่ที่ขาให้หลุดออกไป 🪰 ถูขา = ทำความสะอาดตัวเอง สิ่งที่แมลงวันกำลังทำอยู่จริงๆ คือ “การทำความสะอาด” ไม่ใช่พฤติกรรมประหลาดหรือเล่นอะไรอย่างที่เราคิดกัน แมลงวันมีเส้นขนเล็กๆ จำนวนมากอยู่ทั่วร่างกาย รวมถึงที่ขา ปีก และตา เส้นขนเหล่านี้เป็นเหมือน “อวัยวะรับสัมผัส” ที่ช่วยให้แมลงวันรู้ว่ามีอะ
ถ้าพูดถึงศัตรูพืชที่มากวนใจเกษตรกรและคนรักต้นไม้ หนึ่งในนั้นต้องมีพวกเพลี้ย หนอน และแมลงศัตรูพืชที่ชอบมากินใบ กัดกินรากจนต้นไม้เสียหาย แต่จะใช้สารเคมีก็กลัวตกค้าง แถมทำร้ายสิ่งแวดล้อม วันนี้เทคโนโลยีชาวบ้านมีสูตรน้ำหมักหอมแดงง่ายๆ ที่ช่วยทั้งไล่แมลงและบำรุงพืชให้แข็งแรงมาฝากกัน ทำเองได้ที่บ้าน ใช้วัตถุดิบธรรมชาติ ปลอดภัยแน่นอน “น้ำหมักหอมแดง” อุดมไปด้วยสารอาหารสำคัญ เช่น แมกนีเซียม ทองแดง แคลเซียม โพแทสเซียม และธาตุเหล็ก ที่ช่วยปรับสมดุลให้พืช แข็งแรง โตไว และต้านทานโรคจากเชื้อราได้ดี หอมแดงไม่ใช่แค่ของคู่ครัวสำหรับทำอาหารอร่อยๆ เท่านั้น แต่ยังเป็นวัตถุดิบชั้นเยี่ยมในการป้องกันและกำจัดศัตรูพืชได้อีกด้วย วัตถุดิบที่ต้องเตรียม หอมแดง 5 หัว น้ำตาลทรายแดง 2 ช้อนโต๊ะ (จะช่วยเร่งปฎิกิริยาของจุลินทรีย์ ทำให้จุลินทรีย์เติบโตไว) น้ำสะอาด 2 ลิตร ภาชนะสำหรับหมัก (ถังพลาสติกหรือขวดแก้วมีฝาปิด) วิธีทำ ล้างหอมแดงให้สะอาด ไม่ต้องปอกเปลือกออกแล้วนำมาบดหรือปั่นให้ละเอียด ผสมน้ำตาลทรายแดง กับน้ำสะอาด คนให้ละลาย เติมหอมแดงที่บดแล้วลงไป ในถังหมัก ปิดฝาถังหลวมๆ เพื่อให้มีอากาศเข้าไปช่วยในกระบวน
นายวิศิษฐ์ ศรีสุวรรณ์ อธิบดีกรมส่งเสริมสหกรณ์ เปิดเผยว่า ตามที่กรมส่งเสริมสหกรณ์ ได้วาง 3 มาตรการบริหารจัดการผลไม้ของสถาบันเกษตรกรในปี 2568 เพื่อเตรียมรับมือกับปริมาณผลผลิตที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้น เพื่อส่งเสริมให้สหกรณ์และกลุ่มเกษตรกรมีการจัดการผลผลิตอย่างมีประสิทธิภาพ ได้แก่ 1. มาตรการด้านการผลิตและรวบรวม กรมได้ดำเนินโครงการยกระดับคุณภาพมาตรฐานสินค้าเกษตร โดยการส่งเสริมความรู้และมาตรฐานเกษตรปลอดภัย แก่สมาชิกสหกรณ์และกลุ่มเกษตรกร พร้อมทั้งโครงการสร้างความเชื่อมั่นในสินค้าเกษตรและอาหาร โดยมุ่งเน้นการตรวจสอบย้อนกลับสินค้าเกษตรปลอดภัย นอกจากนี้ ยังมีโครงการส่งเสริมสินค้าเกษตรอัตลักษณ์พื้นถิ่นที่ช่วยเพิ่มมูลค่าให้กับสินค้าเกษตรท้องถิ่น และการสนับสนุนอุปกรณ์การตลาดเพื่อให้สหกรณ์เป็นศูนย์กลางในการรวบรวมและกระจายผลผลิต 2. มาตรการด้านการเงิน กรมสนับสนุนเงินทุนดอกเบี้ยต่ำจากกองทุนพัฒนาสหกรณ์ (กพส.) โดยตั้งเป้าหมายให้สหกรณ์ใน 20 จังหวัดทั่วประเทศ จำนวน 37 สหกรณ์ได้รับวงเงินรวม 87 ล้านบาท เพื่อดำเนินธุรกิจรวบรวมและจำหน่ายผลไม้ 3. มาตรการด้านการตลาด ส่งเสริมการกระจายผลผลิตคุณภาพผ่านขบวนการสหกรณ์ โดยสน
กระทรวงอุตสาหกรรม โดย สำนักงานคณะกรรมการอ้อยและน้ำตาลทราย (สอน.) ร่วมกับ บริษัท ไทยคม จำกัด (มหาชน) เปิดตัว ‘แพลตฟอร์มติดตามร่องรอยการเผาไหม้ในไร่อ้อย’ อย่างเป็นทางการ โดยนำเทคโนโลยีอวกาศและการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยปัญญาประดิษฐ์ (AI) มาใช้เป็นเครื่องมือหลักในการตรวจจับและวิเคราะห์จุดความร้อน หวังต่อยอดสู่ภาคการเกษตรอื่นที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะปัญหาฝุ่น PM 2.5 พร้อมทั้งสนับสนุนให้อุตสาหกรรมการเกษตรของไทยเติบโตอย่างยั่งยืน ควบคู่กับการดูแลสิ่งแวดล้อมอย่างเป็นระบบ คุณใบน้อย สุวรรณชาตรี เลขาธิการคณะกรรมการอ้อยและน้ำตาลทราย (สอน.) กล่าวภายในงานว่า ที่ผ่านมา สำนักงานมุ่งดำเนินการตามนโยบาย ‘Mind ใช้หัว และ ใจ ปั้นอุตสาหกรรมคู่ชุมชน’ ของปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม นายณัฐพล รังสิตพล โดยมุ่งให้ภาคอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายเติบโตควบคู่กับความเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน เลขาธิการ สอน. เผยอีกด้วยว่า ปีการผลิต 2567/2568 ประเทศไทยมีชาวไร่อ้อยขึ้นทะเบียนจำนวน 430,357 ราย ครอบคลุมพื้นที่ปลูกกว่า 11.13 ล้านไร่ ปริมาณอ้อยเข้าหีบ 92.04 ล้านตัน โดยผลิตน้ำตาลเฉลี่ย 109.19 กิโลกรัมต่อตันอ้อย ทำรายไ