เซรามิก
นามของจังหวัดที่ใช้ชื่อวัสดุราคาแพงหายาก บ่งบอกถึงความมีค่า มีราคา และความมั่งคั่ง ใช่ว่าจังหวัดนั้นได้ใช้วัสดุนั้นสร้างขึ้นมาและมีวัตถุนั้นอยู่จริง อย่างเช่น ชื่อของจังหวัดอ่างทอง จังหวัดกำแพงเพชร จังหวัดสระแก้ว เป็นต้น ซึ่งเป็นเพียงชื่อที่ตั้งขึ้นเพื่อความเป็นสิริมงคล ส่วนชื่อของจังหวัดลำปางไม่ได้บอกถึงความร่ำรวยโอ่อ่า แต่จังหวัดลำปางมีชามทองคำ ทำจากทองคำเป็นชามตราไก่ทองคำที่มีอยู่จริง ชามตราไก่ทองคำใบนี้อยู่ที่พิพิธภัณฑ์เซรามิคธนบดี ภายในโรงงานเซรามิคธนบดี โรงงานเซรามิคธนบดีเป็นตำนานผู้สร้างประวัติศาสตร์ชามตราไก่เมืองลำปางที่คนทั้งประเทศรู้จักและใช้ประโยชน์กันมายาวนาน คนส่วนมากรู้จักชามตราไก่ว่าเป็นภาชนะสำหรับใส่ก๋วยเตี๋ยว ใส่ข้าวต้มมาเนิ่นนาน จนคุ้นเคยกันดีกับก๋วยเตี๋ยว ข้าวต้ม และชามตราไก่ต้องเป็นของคู่กันกับก๋วยเตี๋ยวและข้าวต้ม ก่อนจะมีชามตราอื่นที่มีรูปทรงสวยงามเข้ามาเบียดพื้นที่การใช้งาน ผู้สร้างประวัติศาสตร์ชามตราไก่ แห่งเมืองลำปาง ผู้ที่สร้างประวัติศาสตร์ชามตราไก่แห่งเมืองลำปาง กล่าวได้ว่าเป็นผู้ที่บุกเบิกอุตสาหกรรมเซรามิกลำปางเริ่มจาก ซิมหยู แซ่ฉิน หรือ อาปาอี้ (ซิมหยู แซ่ฉิ
อุตฯเซรามิกลำปางยอดร่วงต่อเนื่อง มูลค่าตลาดเหลือเพียงพันกว่าล้าน ตลาดในประเทศหดตัวหนัก 70-80% ผู้ประกอบการดิ้นสู้รุกเปิดตลาด CLMV พร้อมจับมือกันตั้งกลุ่มเซราคลัสเตอร์-สหกรณ์ หวังช่วยแก้ปัญหาการตลาด-ขาดแคลนแรงงานฝีมือ-ลดต้นทุนการผลิต เล็งใช้แขนกลในอนาคต เดินหน้าจัดงานลำปางเซรามิกแฟร์ 1-11 ธ.ค. 60 นายชัยณรงค์ จุมภู นายกสมาคมเครื่องปั้นดินเผาลำปาง จ.ลำปาง เปิดเผย “ประชาชาติธุรกิจ” ว่า ปัจจุบันจังหวัดลำปางมีโรงงานผลิตเครื่องปั้นดินเผาตั้งแต่ต้นน้ำ กลางน้ำ และปลายน้ำ ประมาณ 200-300 โรง ส่วนใหญ่เป็นโรงงานขนาดเล็ก หรืออุตสาหกรรมครัวเรือน ส่วนโรงงานขนาดใหญ่มีเพียง 20 กว่าโรงเท่านั้น ทั้งนี้เพราะโมเดลของจังหวัดลำปางเปลี่ยนแปลงไป เนื่องจากเศรษฐกิจไม่ดี ทำให้ผู้ประกอบการรายใหญ่ปิดตัวลง ส่งผลให้บุคลากรที่เคยทำงานภายในออกไปเป็นผู้ประกอบการเองโดยการเปิดโรงงานขนาดเล็ก โดยจังหวัดลำปางมีผลิตภัณฑ์เครื่องปั้นดินเผาเกือบ 10 ประเภท ได้แก่ กระเบื้องเซรามิก ของชำร่วย ของที่ระลึก เครื่องใช้บนโต๊ะอาหาร เครื่องประดับ เตาอโรมา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ของตกแต่งบ้านและสวน ลูกกรง ลูกถ้วยไฟฟ้า และเครื่องดนตรี สำหรับภาพรวมอ
ศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดตราด ตั้งอยู่เลขที่ 90/5 ถนนสุขุมวิท ตำบลท่าพริก อำภอเมืองตราด จังหวัดตราด มีนักเรียน 215 คน ครู พนักงาน 15 คน และพี่เลี้ยงอีก 25 คน ดูจะเป็นงานหนักไม่น้อยที่ต้องรับผิดชอบเด็กพิการ ด้อยโอกาส ทุกอำเภอทั้งจังหวัด (ยกเว้น อำเภอเกาะกูด 1 อำเภอ ที่ไม่มีเด็กพิการ) นายธวัช ขุริมนต์ ผู้อำนวยการศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดตราด เล่าถึงที่มาของศูนย์ว่า รับเด็กพิการตั้งแต่เด็กแรกเกิดจนถึง 19 ปี รวมกันทั้ง 9 ประเภท หากจะไปเข้าเรียนเฉพาะทาง เช่น ด้านสติปัญญาต้องไปเรียนที่จังหวัดระยอง ซึ่งต้องไปพักอยู่ประจำ พ่อแม่ผู้ปกครองเป็นห่วงจึงต้องการนำเด็กพิการมาฝากไว้ที่ใกล้บ้าน และไป-กลับ มากกว่า ดังนั้น ศูนย์จึงพยายามที่จะให้เด็กพิการเหล่านี้เติบโตประกอบอาชีพอยู่ในสังคมได้ “เมื่อ ปี 2557 นางสาวเบญจวรรณ อ่านเปรื่อง ผู้ว่าราชการจังหวัดตราด ได้สนับสนุนงบประมาณของจังหวัดตราด ให้ 1 ล้านบาท เพื่อซื้อวัสดุ ครุภัณฑ์ เพื่อสอนเด็กพิการในช่วงวัยเรียนและวัยทำงานได้ฝึกทำผลิตภัณฑ์เซรามิกเป็นแนวทางการประกอบอาชีพ เนื่องจากศูนย์มีความพร้อมด้านบุคลากรคือ ครูนาวิน วิภาตะนาวิน ที่จบมาจากสาขาออกแ