เมื่อกลับถึงบ้านแล้ว ชิดดาวก็ถามปั๊มว่าจงใจคุยกับเต็งหรือบังเอิญ ปั๊มบอกทั้งสองอย่าง เขารู้เรื่องเต็งจากเก่ง เลยรู้ว่าเป็นใคร หน้าตายังไง แต่เจอเต็งโดยบังเอิญตอนกินขนม พลางถามอ้อนๆ ว่าโกรธเหรอ ชิดดาวบอกเปล่า แค่สงสัย ปั๊มยิ้มและกวาดตามองรอบๆ บ้าน
“ปั๊มดีใจนะที่วันนี้ดาวกล้าเปิดไฟทั่วบ้านยังงี้”
“ดาวเกลียดนิสัยตัวเองที่ชอบวิ่งหนีปัญหา แต่มันก็แก้ไม่ได้ซะที กว่าจะตัดสินใจกดสวิตช์ได้ ก็ชั่งใจอยู่นาน”
“ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีครับ”
“อาจจะเพราะมีปั๊มอยู่ด้วย เลยไม่กลัว”
ปั๊มยิ้มดีใจสุดๆ ชิดดาวนึกได้ว่าซื้อขนมติดมือมาด้วยตอนที่แวะซื้อบะหมี่เข้ามากิน แต่กลับหาถุงขนมไม่เจอ ปั๊มคิดว่าอาจลืมไว้ในรถเลยอาสาไปเอาให้ แต่เมื่อปั๊มเปิดประตูบ้านออกมาก็ชะงักกึก เต็งอึ้งเหมือนกันเมื่อเห็นปั๊ม จำได้ว่าเป็นคนที่คุยกันในงานแต่งเวนิส
“ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะครับ” ปั๊มฝืนยิ้ม
“ครับ คือผมมาหาคุณดาว”
ทันใดชิดดาวเดินถือถุงขนมออกมา บอกปั๊มว่าเจอแล้ว เธอใส่ตู้เย็นไว้ พอเห็นเต็ง หญิงสาวถึงกับนิ่งงันไป เต็งกับชิดดาวจ้องหน้ากันนิ่ง ต่างพูดอะไรไม่ออก ปั๊มเลยช่วยแก้ไขสถานการณ์ด้วยการขอตัวเอาขนมไปใส่จาน เพื่อเปิดโอกาสให้ทั้งคู่คุยกันตามลำพัง
เต็งมองหน้าชิดดาวนิ่งอยู่พักใหญ่ ก็บอกว่าคิดถึงพร้อมกับที่น้ำตารื้นขึ้นมา ชิดดาวน้ำตาร่วงผล็อย เพราะนั่นคือสิ่งที่ใจคิดและยากพูดที่สุดแต่ไม่กล้าพอ ก่อนจะรีบซับน้ำตา เอ่ยปากเชิญเต็งเข้าไปนั่งข้างใน เต็งบอกคุยข้างนอกดีกว่า ชิดดาวเงยหน้าขึ้นมอง
“ความทรงจำตลอดหลายปีที่ผ่านมาของผม อยู่ที่หน้าบ้านมากกว่า”
เต็งหมุนตัวเดินนำออกไป ชิดดาวเดินตามไป ปั๊มยืนชะเง้อมองตามไปอย่างใจหวั่นๆ ขณะเดียวกันทอยกล่อมกาโม่จนหลับแล้วก็ลงมาด้านล่าง กวาดตามองหาเต็งไม่เจอ ก็มั่นใจว่าเต็งต้องแอบไปบ้านชิดดาวแน่ๆ เต็งเดินมาหยุดที่แปลงดอกไม้ แล้วหันมามองชิดดาวที่เดินตามมา
“คุณมารดน้ำต้นไม้ให้ทุกวันเลยเหรอ”
“ถ้าไม่เพลียจนหลับคาโต๊ะทำงานไปซะก่อน ก็จะมาทุกวัน มันช่วยให้หายคิดถึงคุณได้บ้าง” เต็งมองหน้าชิดดาวนิ่ง “ตอนคุณหายตัวไปแรกๆ กาโม่ร้องไห้ถามหาคุณแทบทุกคืน แต่เด็กก็คือเด็ก ไม่นานก็ลืม ไม่เหมือนผู้ใหญ่ ถึงจะไม่ร้องไห้ออกมา แต่ในใจมันโหวงๆ บอกไม่ถูก หายใจก็เหมือนไม่เต็มปอด ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าคุณจะมีความหมายกับชีวิตผมขนาดนี้”
ชิดดาวมองเต็ง น้ำตาร่วงอย่างกลั้นไม่อยู่
“ถ้าคุณไม่สั่งห้ามเอาไว้ แล้วผมไม่กลัวคุณจะหนีไปเจอความลำบาก ผมจะต้องตามหาตัวคุณให้เจอ ผมไม่มีวันยอมให้คุณหายไปจากชีวิตผมนานแบบนี้” เต็งปล่อยน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อาย
ชิดดาวเบือนหน้าหนีและรีบซับน้ำตา เต็งเองก็เบือนหน้าเช็ดน้ำตาเช่นกัน
“ฉันขอโทษคุณกับกาโม่ด้วย ที่ไปแบบไม่บอกล่วงหน้า ฉันรู้ว่าแค่ขอโทษมันคงไม่พอ…”
“ผมเข้าใจและไม่เคยโกรธคุณเลย แค่อยากให้คุณกลับมา”
“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ ฉันมีแขก ทิ้งให้เขารอนานแล้ว” ชิดดาวหันหลังจะเดินกลับเข้าบ้าน
“คุณดาว..อย่าทิ้งผมไปอีกเลยนะ” เต็งวิงวอน
ชิดดาวหยุดเดิน สับสนและตอบไม่ได้จึงตัดสินใจเดินหนี ทันใดเต็งก้าวเข้ามากอดชิดดาวไว้จากด้านหลัง ชิดดาวยืนนิ่งให้เต็งสวมกอดไว้อย่างนั้น แล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา ขยับมือมาจับกุมมือเต็งที่โอบกอดตนเอาไว้ เต็งเองก็กอดชิดดาวเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยให้ไปไหน ร้องไห้ออกมาเช่นกัน
ปั๊มเทขนมใส่ถ้วยแล้วก็นั่งรออย่างกระวนกระวายใจ สักพักชิดดาวก็กลับเข้ามา ปั๊มทำเป็นกิมขนม ชิดดาวยิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินมานั่งกินขนมด้วย ปั๊มลอบมองชิดดาวแต่ไม่กล้าถาม ครู่หนึ่งชิดดาวตัดสินใจถามปั๊มว่าจะกลับเมื่อไหร่
“แล้วดาวล่ะ จะกลับพร้อมกับปั๊มมั้ย” ปั๊มถามสีหน้าลุ้นๆ ใจคอไม่ดี
ชิดดาวนิ่งเงียบ ยังตอบไม่ได้ ส่วนทอยที่กำลังจะตามมาดูเต็ง เห็นชายหนุ่มเดินกลับบ้านมาก็รีบกลับเข้าบ้าน แล้วทำเป็นงัวเงียเดินลงมาจากชั้นบน เต็งที่เปิดประตูเข้ามา ถามว่ากาโม่หลับแล้วเหรอ ทอยพยักหน้า เต็งถามหิวหรือยัง ทอยบอกนิดหน่อย
“งั้นกินเลยนะ”
เต็งเดินไปทางครัว แกะถุงอาหารใส่จาน ทอยชำเลืองมองตาม อยากรู้ว่าเต็งไปคุยอะไรกับชิดดาวมาแต่ก็ไม่กล้าถาม เวลาต่อมาทอยกลับจากบ้านเต็งด้วยอารมณ์ขุ่นมัว เจ็บช้ำและอยากเอาชนะ ด้านเต็งขึ้นมาดูกาโม่ที่หลับอยู่ ยกมือลูบหัวหลานอย่างรักใคร่พร้อมกับคุยไปด้วย
“คุณดาวบอกว่าขอเวลาเธอคิดให้รอบคอบก่อนว่าจะทำงานอยู่กรุงเทพฯ ต่อดีมั้ย กาโม่ยังไม่ได้เจอคุณดาวเลยใช่มั้ย ลุงอยากเห็นตอนได้เจอกันจังเลย กาโม่ต้องจำคุณดาวได้แน่ๆ พรุ่งนี้ก็รู้ หวังว่าจะเป็นข่าวดีสำหรับเราสองคนนะ กู๊ดไนต์ครับ” เต็งก้มจุ๊บหน้าผากกาโม่ ขยับผ้าห่มห่มให้เรียบร้อย ด้านปั๊มบอกชิดดาวว่าเขาจะกลับบ้านพรุ่งนี้ ถ้าชิดดาวยังอยากกลับรีสอร์ตอยู่ ก็น่าจะกลับด้วยกัน พลางบอกว่าจะรับตอนสิบโมง ไม่ว่าเธอจะกลับหรือไม่กลับ
เต็งไปส่งกาโม่ที่โรงเรียนแล้ว ก็โทร.บอกทอยว่าไม่เข้าห้องตัดเพราะจะเขียนสคริปต์ให้เสร็จ จากนั้นก็ไปหยิบโน๊ตบุคมานั่งทำงานในรถ สายตาคอยจับจ้องไปยังบ้านชิดดาว ครู่ใหญ่ๆ รถปั๊มแล่นผ่านไป เต็งจำได้ถึงกับหน้าสลด รู้สึกท้อแท้หมดหวังขึ้นมา
“แฟนเขามารับกันแล้ว”
ปั๊มกดกริ่งหน้าบ้าน ชิดดาวออกมาจากบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทาง ปั๊มยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ชิดดาวตัดสินใจยอมกลับพร้อมตน เต็งหลบเข้ามาด้านในรั้วบ้านตนเอง คอยชะเง้อมองอย่างลุ้นๆ มีความหวัง แล้วรถปั๊มก็แล่นผ่านมา ปั๊มขับรถออกมาเพียงคนเดียว เต็งยิ้มกว้างอย่างดีใจสุดๆ แต่แล้วรอยยิ้มก็เจื่อนลงกลายเป็นจ๋อย เศร้าแทนเมื่อเห็นชิดดาวนั่งอยู่ที่เบาะหลัง
ปั๊มเอากระเป๋าชิดดาวมาส่งให้ชิดจันทร์ที่รีสอร์ต ชิดจันทร์กับเก่งงุนงงเมื่อเห็นชายหนุ่มกลับมาเพียงลำพัง ปั๊มบอกชิดดาวให้เขาเอาของฝากมาให้ ส่วนเธออยากอยู่กรุงเทพฯ ต่อสักพัก เก่งเห็นปั๊มหน้าเศร้า คอตกก็เข้ามาตบบ่าให้กำลังใจ ขณะเดียวกันชิดดาวอยู่กับงามพิศที่โรงพยาบาล งามพิศดูไม่ค่อยสดชื่น ปิ๊งปั๊งเหมือนเดิมเท่าไหร่
“ขอบใจมากนะดาวที่ยอมอยู่ช่วยงานป้า”
“ดาวต้องขอบคุณป้ามากกว่าค่ะ”
“ขอบคุณป้าทำไม” งามพิศงงๆ
“ดาวกำลังลังเล ไม่มั่นใจกับการตัดสินใจของตัวเอง ป้าโทร.มาเมื่อคืน เหมือนเป็นเหตุผลที่ทำให้ดาวต้องอยู่กรุงเทพฯ ต่อ”
“ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจที่เธอพูดนักหรอกนะ แต่เอาเถอะ ยังไงก็ขอบใจเธอมาก”
“แล้วตกลงคุณป้าป่วยเป็นอะไรคะเนี่ย คุณป้าก็ดูซูบๆ ไป ไม่สดชื่นเหมือนเดิมเลยนะคะ” ชิดดาวสงสัย
“รับปากกับป้าก่อนว่าจะไม่บอกใครว่าป้าป่วย ป้าไม่ชอบให้ใครมาทำสงสารเห็นใจ มาอ่อนข้อเอาอกเอาใจป้า”
“ค่ะป้า” ชิดดาวรับปากและรอฟังคำตอบ
**************
วันต่อมามีภาพหลุดโต้จูบกับหนมอบในรถออกมาในหนังสือกอซซิบ ละอองบุกมาหาโต้ที่ฟิตเนสด้วยสีหน้าบึ้งตึง โต้รีบแก้ตัวว่าเป็นมุมภาพ ละอองเปิดรูปต้นฉบับที่ได้จากนักข่าวให้ดู โต้ถึงกับหน้าซีด พยายามที่จะอธิบายเพราะกลัวละอองจะโกรธ ละอองกลับยิ้มออกมา ชมโต้ว่าสร้างกระแสได้ดี
“พี่น้ำขอคิวโต้ไปงานอีเวนต์คืนนี้ด่วน โต้แย่งซีนทั้งงานแน่คืนนี้” ละอองยิ้มพอใจ
โต้ถอนใจโล่งอก “พี่อองเล่นใหญ่ซะผมตกใจหมดเลย”
“ความดีความชอบก็มี แต่ก็ไม่ได้ลบความผิดของเธอหมดหรอกนะ ค่าตัวคืนนี้เป็นของพี่” ละอองหน้าบึ้งตึงขึ้นมาอีก
“ได้เลยครับพี่ออง เอาไปเลยครับ ขอแค่พี่อองไม่โกรธ ตัดหางผมปล่อยวัดก็พอ” โต้อ้อน
“อย่าให้มีครั้งที่ 2 ก็แล้วกัน พี่จะไม่ได้ตัดแค่หาง” ละอองค้อนใส่แล้วเดินฉับๆ นำออกไป
โต้เป่าปากออกมาอย่างโล่งอก รู้ดีว่าทำให้ละอองโกรธ ชีวิตในวงการตนดับแน่ ในตอนเย็นชิดดาวแอบมาดูกาโม่ที่โรงเรียน หญิงสาวยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นกาโม่เล่นอยู่กับคุณหลวงและเพื่อนๆ ทันใดมีคนก้าวมายืนข้างๆ บอกดีใจที่เธอตัดสินใจอยู่ที่นี่ต่อ ชิดดาวหันมามอง เต็งส่งยิ้มหวานให้
หลังแต่งงานเข้าหอกันแล้ว เวนิสก็พาลูกกวาดไปฮันนีมูน แต่เมื่อทั้งคู่กลับมาถึงบ้านก็พบป๊ากับม้ารออยู่ ม้าบอกมีเรื่องจะคุยด้วย คราวนี้ซีเรียส เวนิสกับลูกกวาดสบตากันเล็กน้อย ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งตรงข้าม เวนิสแอบถอนใจ เดาได้ว่าป๊ากับม้าจะพูดเรื่องอะไร ป๊ากับม้าช่วยกันเกลี้ยกล่อมเวนิสให้มารับช่วงบริหารบริษัททัวร์ต่อ โดยม้าดักคอเวนิสเรื่องที่ไม่มีเงินพอใช้จนแอบตอดงบเลี้ยงลูกค้าจากบริษัท เวนิสหน้าจ๋อยๆ แบบยอมรับผิด
“นี่ขนาดตัวคนเดียวนะ ถ้าป๊ากับม้าตายไป หรือว่าทำบริษัททัวร์ต่อไม่ไหว แกจะเอาเงินจากไหนใช้ ป๊าอยากจะรู้นัก”
“ลาออกเถอะ บริษัทคุณเต็งไม่มีอนาคตหรอก ม้าเห็นก็อยู่แค่เนี้ยมากี่ปีแล้ว” ม้าเกลี้ยกล่อม
“คุณเต็งแกเป็นคนเก่งนะ แต่เอาความเป็นศิลปินนำธุรกิจไปหน่อย แบบนี้ก็พอเลี้ยงตัว แต่เลี้ยงลูกน้องไม่ไหวหรอก” ป๊าอ้างเหตุผล
“เชื่อป๊ากับม้าซะทีเถอะเวนิส มาเริ่มเรียนงานที่บริษัท ตอนนี้ยังไม่สาย ป๊ากับม้าแก่ขึ้นทุกวันแล้ว จะได้พัก วางมือมาช่วยเลี้ยงหลานยังไงล่ะ”
เวนิสมีสีหน้าท่าทางลำบากใจ
“ถ้าแกรักเมียรักลูกที่จะเกิดมาก็ต้องเชื่อป๊ากับม้า เคลียร์งานค้างๆ เขาให้เสร็จแล้วก็ลาออกซะ” ป๊ากำชับ
ลูกกวาดเลื่อนมือมาจับกุมมือเวนิสเอาไว้อย่างเข้าใจและให้กำลังใจ เวนิสได้แต่ถอนใจยาวออกมาอย่างหนักใจ คราวนี้ท่าจะดิ้นไม่หลุด ส่วนเต็งกับชิดดาวนั่งคุยกันอยู่ตรงมุมสวนหย่อมของโรงเรียน ชิดดาวบอกกาโม่โตขึ้นเยอะ เต็บอกดื้อด้วย ไม่ใช่เด็กเล็กๆ อุ้มไปวางไหนก็นั่งเล่นอยู่ตรงนั้นเหมือนเดิมอีกแล้ว
“คุณดาวรู้ได้ยังไงว่ากาโม่เรียนอยู่ที่นี่” เต็งแปลกใจ
“ป้างามบอกค่ะ”
“อ๋อ..ช่วงที่คุณไม่อยู่ ผมก็ได้ป้างามนี่ล่ะครับ เป็นที่ปรึกษาเรื่องเลี้ยงเจ้าตัวแสบ อยากโทร.ปรึกษากับคุณดาว แต่คุณก็เปลี่ยนมือถือไปแล้ว ผมจนปัญญาไม่รู้จะติดต่อคุณได้ยังไง ถามใครก็ไม่มีคน
ยอมบอก”
ระหว่างที่เต็งกับชิดดาวมองตากันอยู่นั้น กาโม่วิ่งพรวดมาแทรกกลางจากด้านหลังเก้าอี้ ทั้งคู่ตกใจเล็กน้อยแล้วหันมามองกาโม่ กาโม่จ้องหน้าชิดดาว สงสัยว่าใคร รู้สึกคุ้นๆ เต็งบอกกาโม่ให้สวัสดีอาดาว กาโม่มองชิดดาวที่ยิ้มให้แล้วพูดออกมา
“อาดาวที่เลี้ยงกาโม่มาตั้งแต่เกิด เช็ดอึเช็ดฉี่ ป้อนข้าวกาโม่ทุกวัน กาโม่ไม่สบายก็เฝ้ากาโม่ทั้งคืน ใช่มั้ยครับ”
เต็งยิ้มปลื้ม พยักหน้ารับ ชิดดาวดีใจจนน้ำตาจะไหล ต้องรีบซับน้ำตา
“กาโม่จำได้ ลุงพูดให้ฟังทุกคืน กาโม่เบื่อจะตายอยู่แล้ว” กาโม่หน้าหงิกงอ
เต็งกับชิดดาวอึ้งกันไป กาโม่ม่สนใจชิดดาว ชวนเต็งกลับบ้านและลากเกเต็งไปอย่างไม่สนใจชิดดาวเลย ชิดดาวยืนขึ้นมองตาม ยังอึ้งๆ เต็งไม่วายหันมาถามชิดดาวอย่างเป็นห่วงว่ามายังไง ชิดดาวบอกมาแท็กซี่ เต้งชวนให้กลับพร้อมกัน กาโม่หน้าตาบึ้งตึง กระชากเต็งตามตนไปจนตัวปลิว
////////////
คลิกอ่านย้อน
