ปั๊มรู้สึกเป็นห่วงชิดดาวมากเลยมาคุยกับชิดจันทร์และเก่ง ว่าเขาอาจจะไปเปิดสาขาเบเกอรี่ที่กรุงเทพฯ ถ้าชิดดาวไม่กลับมาที่นี่ ชิดจันทร์กับเก่งต่างพากันดีใจที่ปั๊มรักชิดดาวจริง ต่างพากันเอาใจช่วย ขณะเดียวกันโต้มาหาชิดดาวที่บ้านแต่เธอกลับหมางเมินใส่ และขึ้นรถเต็งหนีมาอีก ทำเอาโต้โกรธมาก

เต็งกลุ้มที่ติดต่อโต้ไม่ได้ ทอยหงุดหงิดเพราะว่าไม่มีเทปรายการจะออกอากาศแล้ว จะไม่ถ่ายโต้เป็นพิธีกรคู่ก็ไม่ได้ เวนิสนั่งหน้าเครียดไม่พูดไม่จา เต็งกับทอยพากันแปลกใจ ซักไซ้จนเวนิสตัดสินใจบอกว่าจะลาออก เต็งอึ้งๆ แต่ก็ตามใจ โดยขอให้เขาหาคนมาแทนได้ก่อนแล้วเวนิสค่อยออก

โต้กับละอองมาคุยกับแป๊ดเพื่อเกลี้ยกล่อมให้เลิกสนับสนุนรายการเต็ง ให้โต้ทำรายการใหม่แทน แป๊ดคล้อยตามแต่ต้องเอาเข้าที่ประชุมก่อน ได้ผลยังไงจะแจ้งอีกที โต้สะใจสุดๆ ที่ได้เอาคืนเต็ง ส่วนกาโม่คุยอวดเพื่อนๆ เรื่องรายการของเต็งและบอกว่าเป็นพ่อ

เพื่อนๆ ต่างพากันชมว่าพ่อกาโม่เท่ อยากมีพ่อเท่ๆ แบบกาโม่ คุณหลวงเข้ามากอดคอกาโม่อย่างภูมิใจ บอกบ้านพวกตนอยู่ติดกัน ตนชี้กับลุงเต็งมากด้วย จังหวะนั้นคุณหญิงแวะมารับคุณหลวงพอดี จึงตำหนิคุณหลวงที่ไปคบกับกาโม่ทั้งที่ห้ามไว้แล้ว

เต็งมารับกาโม่พร้อมกับชิดดาว เพื่อนต่างพากันชมว่าแม่กาโม่สวยเหมือนดารา กาโม่ได้ฟังถึงกับยิ้มปลื้ม วิ่งมาจูงมือเต็งและชิดดาวคนละข้าง ชิดดาวมีสีหน้างงๆ เต็งกระซิบบอกว่าเชื่อหรือยัง เมื่อคืนเราคลียร์กันเข้าใจแล้ว พอมาถึงรถ กาโม่วิ่งไปนั่งเบาะหลังอย่างไม่อิดออด ชิดดาวยิ้มอย่างสบายใจขึ้นและก้าวขึ้นมานั่งเบาะหน้าคู่กับเต็ง กาโม่ยื่นหน้ามาบอก

“อาดาวมารับกาโม่พร้อมลุงเต็งทุกวันก็ได้นะ”

“จ้ะ ถ้าอาว่างจะมารับกาโม่ทุกวันเลยนะ” ชิดดาวยิ้มดีใจ

กาโม่รับคำแล้วกลับมานั่งที่เดิม ชิดดาวหันไปยิ้มกับเต็ง กาโม่โผล่กลับมาอีก ถามย้ำให้แน่ใจ

“ลุงรักใครมากที่สุด”

“ก็ต้องกาโม่สิครับ”

“อาก็รักกาโม่มากที่สุดเหมือนกันจ้ะ”

กาโม่ผลุบกลับไปเบาะหลัง เต็งและชิดดาวหันมามองแอบขำกันเบาๆ ในความน่ารักไร้เดียงสาของเด็ก กาโม่นั่งพิงเบาะหลัง กอดอกยิ้มอย่างอารมณ์ดี ครั้นกลับถึงบ้าน กาโม่ชวนคุณหลวงออกมาขี่จักรยานเล่นกัน เต็งกับชิดดาวตามมาดูแล แล้วเต็งก็เล่าเรื่องที่เวนิสจะลาออกให้ชิดดาวฟัง หญิงสาวได้แต่ให้กำลังใจเรื่องการหาพนักงานใหม่มาแทนเวนิส โดยไม่รู้ว่าคุณหลวงชวนกาโม่ปั่นจักรยานไปอีกซอย

คุณหญิงไม่เห็นคุณหลวงอยู่ในบ้านก็เดินตามหา พอเห็นจักรยานไม่อยู่ก็คิดว่าคงแอบมาเล่นกับกาโม่เลยตรงดิ่งมากดกริ่งบ้านเต็ง แต่ก็ไม่มีคนอยู่ น้องหนูรีบตามมาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น ทอยมาถึงพอดี ชะโงกหน้าเข้าไปด้านในไม่เห็นจักรยานกาโม่ก็เดาว่าคงไปขี่จักรยานเล่น

จากนั้นน้องหนูกับทอยก็แยกย้ายกันตามหาเด็กทั้งสอง น้องหนูปั่นจักรยานผ่านบ้านหลังหนึ่งที่กำลังก่อสร้าง เจอมัดคนงานหนุ่มร้องแซวเลยจอดจักรยานถาม มัดบอกเห็นเด็กทั้งสองและอาสาช่วยตามหา น้องหนูเต็มใจสุดๆ เพราะถูกใจในความหล่อของมัด ก่อนจะจอดจักรยานนั่งคุยกับมัดที่ริมบึง เลิกตามหาพวกเด็กๆ

ทอยขี่มอเตอร์ไซค์มาจนเห็นเต็งกับชิดดาวนั่งคุยกันอยู่ เลยตัดสินใจกลับ คุณหญิงกับคุณชายรอฟังข่าวอย่างร้อนใจ ทอยไม่สนใจที่จะตามหาต่อ คิดว่าอีกเดี๋ยวกาโม่คงกลับบ้านเอง คุณหญิงกับคุณชายฮึดฮัดไม่พอใจ ด้านเต็งกับชิดดาวเริ่มเอะใจที่กาโม่หายไปนาน เลยพากันออกตามหา

กาโม่กับคุณหลวงเกิดหลงทางหาทางกลับไม่ถูก ต่างพากันกลัวเพราะเริ่มมืดแล้ว น้องหนูที่พลอดรักกอยู่กับมัดก็ต้องรีบกลับเมื่อคุณหญิงโทร.มาตาม มัดหูผึ่งเมื่อน้องหนูเรียกคนปลายสายว่าคุณหญิง แถมน้องหนูก็ใช้มือถือรุ่นใหม่ราคาแพง เลยอ้อนขอเบอร์เพื่อที่จะได้นัดเจอกันอีก

ชิดดาวลองกลับมาดูกาโม่ที่บ้านแล้วเจอเข้ากับทอย ทอยแขวะอย่างหมั่นไส้ว่าคงคุยกันเพลินจนลืมกาโม่ล่ะสิ ชิดดาวไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย ถามว่ากาโม่มีมือถือมั้ย ทอยบอกเด็กตัวแค่นี้ใครจะให้พกมือถือ พร้อมประชดว่าพวกที่เลี้ยงเด็กแล้วทอดทิ้งไปได้หน้าตาเฉย จะคิดอะไรได้

“ถ้ามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับกาโม่ เธอต้องรับผิดชอบ” ทอยหน้าตาบึ้งตึง จ้องหน้าชิดดาวเอาเรื่อง

ทันใดเต็งเปิดประตูพรวดตามเข้ามา ชะงักเมื่อเห็นทั้งคู่เผชิญหน้ากันอยู่ ก่อนจะถามถึงกาโม่ ชิดดาวบอกยังไม่กลับ แต่หมู่บ้านมีรปภ. ไม่น่าจะมีอะไร ทอยโพล่งแทรกขึ้นมาทันที

“มีที่ไหนล่ะ ไม่ได้อยู่ที่นี่กี่ปีแล้ว อย่าทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย”

ชิดดาวแปลกใจหันมองหน้าเต็ง

“หมู่บ้านเขาปิดโครงการแล้ว ต้องดูแลกันเอง ลูกบ้านก็ไม่ค่อยให้ความร่วมมือ” เต็งเล่าให้ชิดดาวฟัง

ทอยกอดอกจ้องหน้าชิดดาวอย่างเขม่นๆ ชิดดาวคิดอยู่ครู่ก็นึกออก

“คุณเต็งเคยให้กาโม่ท่องจำเบอร์โทรบ้านหรือเบอร์มือถือเอาไว้มั้ยคะ”

“ก็เคยให้ท่องอยู่ แต่ไม่รู้จะจำได้รึเปล่า ผมไม่ค่อยให้ความสำคัญ เลยไม่ได้เน้นแกเท่าไหร่ ความผิดผมเองครับ ประมาทเกินไป” เต็งรู้สึกผิดที่เลินเล่อ

“เพราะเราดูแลกาโม่ใกล้ชิดตลอดเวลา ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ก็เลยชะล่าใจไปหน่อย ไม่ใช่ความผิดเฮียซะทีเดียวหรอกค่ะ” ทอยรีบเข้าข้างเต็ง

“แต่กาโม่ไปโรงเรียนแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เราจะดูแลใกล้ชิดได้ตลอดเวลา การท่องจำเบอร์โทรศัพท์บ้าน เบอร์มือถือผู้ปกครองสำคัญมากนะคะ” ชิดดาวแย้ง สีหน้านิ่งๆ

“ฟังเหมือนพยายามปัดสวะให้พ้นตัวยังไงไม่รู้เนอะ” ทอยยิ้มกวนๆ

ชิดดาวชะงักไปเล็กน้อย ขณะที่เต็งเข้าข้างชิดดาวอย่างออกนอกหน้า

“ที่คุณดาวพูดก็ถูก ถ้ากาโม่จำเบอร์มือถือเฮียได้ ป่านนี้ก็คงหาที่โทรศัพท์กลับมาบอกเราได้แล้วล่ะว่าหลงอยู่แถวไหน”

“หมู่บ้านเราไม่มีตู้โทรศัพท์สาธารณะสักตู้ จะโทร.จากไหนเหรอเฮีย”

เต็งตัดบทเพราะขี้เกียจเถียง “งั้นขับรถไปตามหาเถอะ ดีกว่าเถียงกันอยู่ยังงี้”

ชิดดาวพยักหน้าเห็นด้วยและตามเต็งออกไป ทอยบอกไปด้วย ฝ่ายกาโม่พยายามนึกเบอร์มือถือเต็งแต่ก็ทำได้ไม่หมด คุณหลวงช่วยคิดว่าจะทำยังไงดีพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ กระทั่งมองเห็นท่อปูนซีเมนต์วงกลมวางกองไว้ จึงชวนกาโม่เข้าไปซ่อนตัวในนั้น

กาโม่ท้วงติงเอาไว้เพราะกลัวว่ามืดแล้วจะมีผี คุณหลวงเริ่มกลัวขึ้นมาเหมือนกัน กาโม่ชวนให้รีบออกไปจากที่นี่ คุณหลวงพยักหน้าเห็นด้วย แล้วเด็กทั้งคู่ก็ปั่นจักรยานหนีเตลิดไปแบบไม่รู้ทิศทาง แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็ปั่นมาจนถึงหน้าบ้านตนเอง คุณหลวงตะโกนเรียกพ่อกับแม่อย่างดีใจ

คุณหญิงกับคุณชายรีบพากันออกมาดู พอเห็นคุณหลวงก็เข้ามากอดโอ๋กันยกใหญ่ คุณหญิงหันมาเล่นงานกาโม่อย่างไม่เกรงใจเต็ง กาโม่อึ้งๆ เพราะคุณหลวงเป็นคนชวนตนออกไปปั่นจักรยาน คุณหลวงแอบส่ายหน้าห้ามกาโม่ไม่ให้พูด กลัวแม่ดุ ทอยออกรับแทนกาโม่ คุณชายกับคุณหญิงต่างพากันเข้าข้างลูก คุณหญิงถึงขั้นพลั้งปากว่ากาโม่ที่เกเรเพราะไม่มีพ่อแม่คอยอบรมสั่งสอน ชิดดาว เต็งและทอยต่างไม่พอใจ

“ถึงผมจะเป็นแค่ลุง แต่ผมก็อบรมสั่งสอนกาโม่ได้ดีไม่แพ้พ่อแม่คนไหนเหมือนกัน” เต็งตอบโต้

“เด็ก 2 คนปลอดภัยก็ดีแล้ว ไม่เห็นจะต้องมาคาดคั้นหาตัวคนผิดกันตอนนี้เลย เด็กเล่นกันก็พากันซนนั่นแหละค่ะ” ชิดดาวเสริม

“ลูกหลานใครๆ ก็รัก คุณก็ต้องออกตัวปกป้องหลานตัวเองเป็นธรรมดา” คุณชายเถียง

“ไม่ต้องเสียเวลาพูดแล้วล่ะคุณชาย สรุปชัดเจนไปเลยว่าฉันกับคุณชายไม่ต้องการให้คุณหลวงคบกาโม่เป็นเพื่อนอีกต่อไปแล้ว ต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องมาเล่นกันอีก” คุณหญิงประกาศลั่น

คุณหลวงและกาโม่ตกใจ ต่างมีสีหน้าเศร้าๆ

“คิดเองเออเอง ถามความต้องการของเด็กรึยัง” ทอยแขวะอย่างหมั่นไส้

“ไม่จำเป็นต้องถาม เมื่อพ่อกับแม่เห็นว่าเพื่อนคนไหนของลูกนิสัยไม่ดี จะชักนำลูกไปทางที่เสียๆ หายๆ พ่อกับแม่ก็มีสิทธิ์สั่งห้ามคบ”

“ถูก..” คุณชายเห็นด้วยกับภรรยา “เราต้องตัดไฟเสียแต่ต้มลม ขืนปล่อยให้คบกันต่อไป คุณหลวงอาจจะไม่โชคดีแบบวันนี้อีกก็ได้”

จากนั้นคุณชายก็เข้ามาจูงคุณหลวงกลับเข้าบ้าน คุณหลวงดูเศร้าๆ ซึมๆ คุณหญิงจ้องกาโม่อย่างดุๆ ก่อนสะบัดหน้าพรืดเดินฉับๆ ตามสามีและลูกกลับบ้านไป กาโม่ทำหน้าเบะจะร้องไห้วิ่งกลับเข้าบ้านไป เต็งตามกาโม่ไปติดๆ ชิดดาวหันมองตามด้วยความเป็นห่วง แต่ไปปะทะสายตาของทอยที่จ้องเขม็งมาทางตนซะก่อน

“เพราะเธอคนเดียวเพื่อนบ้านถึงแตกกัน กาโม่ต้องถูกห้ามคบกับเพื่อนที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก”

ชิดดาวจะอ้าปากเถียง ทอยขัดทันที

“อย่าหาข้อแก้ตัวเลย ฟังไม่ขึ้นหรอก ถ้าทำได้ ฉันก็อยากสั่งให้เฮียเลิกคบกับเธอเหมือนกัน ต่างคนต่างอยู่เหมือนเดิมน่ะดีแล้ว ตัวปัญหา”

ทอยพูดด้วยสีหน้าชิงชัง เข็นจักรยานกาโม่กลับเข้าบ้านไปแล้วล็อคประตูรั้วอย่างไม่แยแสชิดดาว ชิดดาวได้แต่ถอนใจออกมาอย่างอึดอัดใจ ทอยมาดูแลกาโม่ให้เข้านอน กาโม่หน้าเศร้าที่ตนไปเล่นกับคุณหลวงไม่ได้แล้ว ทอยไม่ชอบบ้านโน้นอยู่แล้ว บอกให้กาโม่เล่นกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียนแทน เล่นกับเธอก็ได้ กาโม่นึกได้เลยยิ้มอย่างดีใจ บอกจะไปเล่นกับเด็กๆ ที่ทำงานอาดาว ทอยเผลอห้ามเสียงดังว่าไม่ได้ กาโม่ตกใจเล็กน้อง ทอยปรับท่าทีก่อนพูดอย่างใจเย็น

“ฟังอานะกาโม่ กาโม่อย่าหลงกลไปสนิทสนมกับอาดาวเด็ดขาดเลยนะ”

“ทำไมล่ะ”

“อาดาวจะมาแย่งลุงเต็งไปน่ะสิ”

“ลุงเต็งบอกว่ารักกาโม่ที่สุด รักมากกว่าอาดาวด้วย อาดาวก็บอกว่ารักกาโม่มากที่สุดเหมือนกัน” กาโม่ท้วง

“เด็กหนอเด็ก โดนหลอกง่ายๆ ลุงเขาอยากให้กาโม่ยอมรับอาดาวน่ะสิ เขาสองคนอยากจะแต่งงานกัน” ทอยสูดใจลึกทำท่าลำบากใจ “ที่จริงอาก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะแต่เพราะอารักกาโม่ ไม่อยากเสียกาโม่ไป อาเลยจำเป็นต้องพูด”

กาโม่มองทอยงงๆ กับคำพูดที่สลับซับซ้อน ทอยจับมือกาโม่เอาไว้ จ้องหน้า สีหน้าจริงจัง

“ตอนนี้เขาสองคนกำลังรอเวลา ให้พ่อกาโม่กลับมารับกาโม่ไปก่อนค่อยแต่งงานกัน เรื่องนี้เป็นความคิดของชิดดาวคนเดียว ลุงเต็งของกาโม่หลงรักเขามาก อยากแต่งงานกับเขาใจจะขาดอยู่แล้ว”

“กาโม่อยากอยู่กับลุงเต็งที่บ้านนี้ กาโม่ไม่อยากไปอยู่กับพ่อ” กาโม่ทำท่าจะร้องไห้

“ไม่ร้องไห้นะกาโม่” ทอยสวมกอดกาโม่เอาไว้ “เรายังมีทางแก้ไขได้ทันก่อนพ่อกาโม่จะกลับมาเมืองไทย”

กาโม่ร้องไห้ออกมาทันทีที่ได้ยินเรื่องพ่อตัวเอง

“ถ้ากาโม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ กาโม่ต้องเชื่อฟังอาทอยนะ อาทอยให้ทำอะไรก็ต้องทำตามที่อาบอก เข้าใจมั้ยกาโม่”

“ครับอาทอย” กาโม่กอดทอย ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ทอยกอดกาโม่เอาไว้ สีหน้านิ่งๆ อย่างใช้ความคิดหาแผนการกำจัดชิดดาว

///////////////////

คลิกย้อนอ่าน

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 9

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 8

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 7

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 6

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 5

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 4

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 3

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 2

พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 1

ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน