พระธรรมปาโมกข์ วัดธาตุทองวรวิหาร : อริยะโลกที่ 6

พระธรรมปาโมกข์ วัดธาตุทองวรวิหาร : อริยะโลกที่ 6 – ย้อนไปเมื่อวันที่ 7 พ.ค.2544 ความ สูญเสียครั้งสำคัญยิ่ง ได้บังเกิดแก่วัดธาตุทอง แขวงพระโขนงเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ

พระธรรมปาโมกข์

เมื่อ พระธรรมปาโมกข์ (นพ อังกุรปัญโญ) เจ้าอาวาสวัดธาตุทอง ได้มรณภาพอย่างสงบ ณ โรงพยาบาลจุฬา ลงกรณ์ ยังความเศร้าสลดอาลัยแก่พระภิกษุ-สามเณร ศิษยานุศิษย์ ตลอดถึงผู้ที่เคารพนับถือในพระเดชพระคุณเป็นยิ่งนัก

มีนามเดิมว่า นพ ผลพิบูลย์ เกิดวันที่ 27 ต.ค.2455 ตรงกับวันแรม 2 ค่ำ เดือน 11 ปีชวด ที่บ้านคลองสะแก หมู่ 2 ต.ลาดหลุมแก้ว อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี

เรียนหนังสือที่วัดบัวขวัญกับพระอาจารย์ชุลาหุโล เมื่ออายุได้ 8 ขวบ

ต่อมานายเอี้ยง ผลพิบูลย์ (น้า) เสมียนโรงพยาบาลทหารปากคลองหลอด ได้ย้ายไปเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนวัดบวรนิเวศวิหาร

เมื่ออายุ 10 ขวบ นายเอี้ยงได้ย้ายไปทำงานที่ จ.ลพบุรี ไม่มีใครส่งให้ศึกษาต่อให้จบ จึงต้องลาออกจากโรงเรียนวัดบวรนิเวศวิหาร กลับไปอยู่ที่จ.ปทุมธานีและบรรพชา เป็นสามเณรที่วัดบัวขวัญ อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี เมื่อวันที่ 2 มี.ค.2471

ต่อมาได้อุปสมบทที่วัดปทุมวนาราม ต.ประทุมวัน จ.พระนคร โดยมี พระภาวนาพิศาลเถร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูปทุมธรรมธาดา เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ได้รับฉายา อังกุรปัญโญ เมื่อวันที่ 4 ก.ค.2476

เรื่องการศึกษา ได้เรียนพระปริยัติธรรมและสอบได้ชั้นต่างๆ พ.ศ.2473 สอบได้นักธรรมชั้นเอก และพ.ศ.2487 สอบได้เปรียญ 7 ประโยค เป็นลำดับ มาในสำนักเรียนวัดปทุมวนาราม

โดยหน้าที่การงานของท่าน มีปรากฏดังนี้ เป็นครูสอนพระปริยัติธรรมแผนกธรรม-บาลี ประจำวัดปทุมวนาราม เป็นกรรมการสนามหลวงแผนกธรรม เป็นพระอุปัชฌาย์

วันที่ 20 ก.ค.2482 พระมหานพ ได้ย้ายสังกัดจากวัดปทุมวนาราม มาสังกัดวัดธาตุทอง ต่อมาปี พ.ศ.2487 สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ ทรงมีพระบัญชาให้พระมหานพ องฺกุรปญฺโญ ดำรงตำแหน่งรักษาการแทนเจ้าอาวาสวัดธาตุทอง ควบคุมดูแลการก่อสร้างวัด และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดธาตุทองอย่างเป็นทางการ ในปี พ.ศ.2503

สำหรับลำดับสมณศักดิ์ พ.ศ.2491 ได้รับพระราชทานตั้งสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่ พระญาณดิลก พ.ศ.2500 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นราชที่ พระราชญาณดิลก

พ.ศ.25096 ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นเทพ ที่ พระเทพญาณกวี

วันที่ 5 ธ.ค.2523 ได้รับพระราชทานตั้งสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นธรรม ที่ พระธรรมปาโมกข์

มีราชทินนามในสัญญาบัตรว่า “พระธรรมปาโมกข์ ยุคโยคญาณดิลก ไตรปิฎกธารี ธรรมวาที ยติคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี พระราชาคณะชั้นธรรม สถิต ณ วัดธาตุทอง”

พระธรรมปาโมกข์ เป็นผู้มีวิสัยทัศน์กว้างไกล ประกอบด้วยอุตสาหวิริยะเป็นอย่างยิ่ง ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจอุทิศชีวิตพัฒนาวัดธาตุทอง จากสภาพท้องทุ่งนา ให้เจริญรุ่งเรืองมาโดยลำดับ

รวมทั้งมีความห่วงใยต่อความเป็นอยู่ของประชาชน สร้างวัดให้เป็นศูนย์กลางของชุมชนเพื่อสาธารณประโยชน์มากมาย เช่น ศูนย์บริการสาธารณสุข คลินิกบำบัดยาเสพติด สถานรับเลี้ยงเด็กอ่อนก่อนวัยเรียน โรงเรียน ศูนย์เยาวชน ศูนย์พัฒนาฝีมือแรงงาน ชมรมผู้สูงอายุ เป็นต้น

โดยปกติแล้ว มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บป่วยใดๆ ทั้งสิ้น แต่ในปี 2543-2544 เริ่มมีอาการอ่อนเพลีย เหนื่อยหอบ ฉันภัตตาหารได้น้อย มีอาการไอและมีเสมหะ ซึ่งเป็นโรคถุงลมโป่งพอง และได้เข้ารับการรักษาพยาบาลเป็นครั้งคราว ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

คืนวันพุธที่ 7 พ.ย.2544 เวลา 21.50 น. มรณภาพโดยสงบ สิริอายุ 89 ปี 11 วัน พรรษา 69