เซียนโอ๋ บารมีปู่บุญ ศรัทธาพระเกจิโคราช

คอลัมน์ มองอย่างเซียน

เซียนโอ๋ บารมีปู่บุญ – เซียนพระรุ่นใหญ่ที่คลุกคลีอยู่วงการพระเครื่องใน จ.นครปฐม มายาวนานกว่า 10 ปี “โอ๋ บารมีปู่บุญ” นามจริง “ยศวัจน์ ภัคพลเตชสิทธิ์” คว่ำหวอดในพื้นที่ภาคกลางและอีสานใต้

ศิษย์เอกหลวงปู่บุญ ปริปุณณสีโล พระเกจิชื่อดังแห่งวัดปอแดง ต.ภูหลวง อ.ปักธงชัย จ.นครราชสีมา ยึดนำคำสอนของพระสุปฏิปันโน ว่า “ให้รู้จักแบ่งปันและเป็นผู้ให้” นำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวัน ชีวิตจะพบแต่ความสุข

พื้นเพเป็นชาว จ.นครปฐม ก่อนเข้าสู่วงการเมื่อปี พ.ศ.2539 เปิดร้านชื่อธุรกิจศิลป์ ทำกรอบรูปภาพวาด ใส่กรอบพระ ร้านตั้งอยู่ใกล้องค์พระปฐมเจดีย์ พร้อมเปิดสวนอาหาร ด้านหลังองค์พระปฐมเจดีย์ควบคู่กันไปด้วย

เซียนโอ๋เล่าว่า ช่วงปี พ.ศ.2540 เกิดยุคฟองสบู่แตก ร้านอาหารเจ๊งถึงขั้นหมดตัว แต่ไม่ท้อแท้กับชีวิต เป็นบทเรียน

ต่อมาเปลี่ยนอาชีพวิ่งส่งหมูป่าข้ามโขง จากลาว ด้าน อ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี ส่งให้ศูนย์ผู้ลี้ภัยชาวม้ง ถ้ำกระบอก จ.สระบุรี นาน 1 ปี

ครั้งหนึ่ง เซียนโอ๋ นำพระไปให้เพื่อนที่รู้จักส่องดูเป็นเหรียญหลวงปู่ศุข พิมพ์แจกแม่ครัว วัดปากคลองมะขามเฒ่า จ.ชัยนาท เพื่อนบอกว่าพระองค์นี้เก๊ มีคนจะขอซื้อ 2 หมื่นบาท มารู้ทีหลังว่าเป็นพระแท้ราคา 1 แสนบาท จึงเจ็บใจว่าจะต้องหาความรู้ให้แตกฉาน ด้วยการซื้อพระแท้ในร้านที่เชื่อถือใน จ.นครปฐม รับประกันด้วยคำพูด ไม่มีใบรับรองหรือใบเซอร์เช่นทุกวันนี้

พ.ศ.2542 เริ่มศึกษาพระเครื่องจริงจัง เรียนรู้ด้วยตนเอง ดูเฉพาะพระเครื่ององค์จริง พิจารณาความคมทั้งเหรียญและ พระผง ช่วงนั้นพอมีเงิน จึงเช่าพระที่มีราคาเก็บไว้จนมากพอ เพื่อนคนหนึ่งแนะนำให้นำพระเครื่อง อาทิ หลวงพ่อปาน วัดบางโคนม, หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ จ.ระยอง ไปนั่งขายที่สนามพระองค์พระปฐมเจดีย์ ซึ่งมีมากกว่า 100 แผง

เน้นเช่าบูชาพระระดับกลาง เช่น พระหลวงปู่ทวด, หลวงพ่อโสธร เป็นต้น แม้ใช้ทุนมาก แต่เป็นพระแท้ทุกองค์ เล็งเห็นว่าหาเงินง่ายและเร็ว จึงตั้งใจยึดมาเป็นอาชีพจนถึงปัจจุบัน

“พ.ศ.2552 มีเพื่อนแนะนำสร้างวัตถุมงคลหลวงปู่แผ้ว วัดรังหมัน จ.นครปฐม เป็นเหรียญและรูปหล่อ ออกที่วัดหนองพงนก อ.กำแพงแสน จึงติดต่อโรงงาน ความรู้เริ่มแน่น สร้างพระสมัยก่อนยากเริ่มจากไม่รู้อะไรเลย ไม่มีใครบอก แต่ยังดีที่มีศิลปะการออกแบบเหรียญเอง”

พ.ศ.2558 เพื่อนชาว อ.ปักธงชัย จ.นครราชสีมา บอกว่ามีพระเกจิรูปหนึ่งมีเมตตาสูงส่ง ชักชวนไปกราบหลวงปู่บุญ ปริปุณณสีโล แห่งวัดปอแดง ต.ภูหลวง อ.ปักธงชัย เกิดความเลื่อมใสศรัทธา จากนั้นจึงเช่าวัตถุมงคลของหลวงปู่บุญหลายรุ่น

ในปีดังกล่าว หลวงปู่บุญ ปรารภว่า ไม่มีเงินจะใช้อุปถัมภ์นักเรียนเรียนดีแต่ยากจน 20 คน หลวงปู่บอกต้องใช้เงิน 4-5 แสนบาท เซียนโอ๋ จึงบอกว่าจะขออนุญาตสร้างวัตถุมงคลในนามวัด หลวงปู่บุญ บอกว่าถ้ามีจิตใจบริสุทธิ์ให้ทำเลย จึงเริ่มสร้างวัตถุมงคลรุ่นแรก เป็นเหรียญรูปไข่ ร.ศ.๒๓๔ มีพญานาคขนาบข้าง หลวงปู่เขียนภาษาอังกฤษคำว่า TOP ให้ซึ่งแปลว่าที่สุดหรือสุดยอด จึงมาแปลเป็นภาษาบาลีได้คำว่า อุ อะ โม สลักไว้ด้านหลังเหรียญ

พ.ศ.2559 ได้ทำผ้าป่าและสร้างวัตถุมงคลรุ่น 2 เป็นเหรียญเทพเทวา นำรายได้สมทบกองทุนพระสงฆ์อาพาธและเด็กนักเรียนใน จ.เพชรบูรณ์ สร้างเหรียญรุ่นเจริญธรรม และปี 2560 สร้างเหรียญรูปไข่รุ่น 3 รายได้สมทบสร้างเจดีย์

หลวงปู่บุญ ซื้อที่ไว้ 40 ไร่ ตั้งเป็นสวนนิพานให้ปฏิบัติธรรมตามคำสอนคือมีสติ และคำสอนที่หลวงปู่ให้ไว้คือ “ให้อะไร ไม่ยิ่งใหญ่กว่าให้อภัยกัน”

“ผมนำคำสอนหลวงปู่บุญ นำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวัน ใครว่าเราก็อย่าไปโกรธเขา เพราะคนที่ว่าเราเขายังมืดอยู่ ตรงกันข้ามต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำ ที่มาว่าเราเพื่อเตือนสติ จึงใช้หลักธรรมคำสอนของหลวงปู่บุญมาปฏิบัติจนถึงทุกวันนี้” เซียนโอ๋กล่าวทิ้งท้าย

ชนะ วสุรักคะ