พลันที่คำว่า “ความมั่นคง”หลุดออกจากปาก พล.อ.คงชีพ ตันตระวณิชย์ กรณีเที่ยวบิน”กรุงเทพฯ-โฮนูลูลู”
ก็กลาย “เป็นเรื่อง”
เป้าหมายของข้ออ้าง “ความมั่นคง” ก็เพื่อปกปิดผู้ร่วมคณะ 38 คนว่าเป็นใครบ้าง
ต้องการ “ปิด”
แต่กระบวนท่าในการปิดดำเนินไปในแบบ “ป้องปาก”กระซิบว่า ไม่ได้มี “ความลับ” อะไร
หากแต่”เปิด”ไม่ได้ เพราะเป็น “ความมั่นคง”
เหตุผล”ความมั่นคง”จึงดำเนินไปเหมือนกับภาษาในทางราช การประเภท
“ลับ” แล้ว”ลับมาก” แล้ว”ลับที่สุด”
เท่านั้น ยังไม่เพียงพอหากยังปรากฏภาษาตามมาอีกว่า “ลับสุดยอด”
ผลก็คือ ทำให้คน”กระหาย” มากยิ่งขึ้น
หากติดตามกระบวนการเดินทางไปยังโฮนูลูลูของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณและคณะ
ถามว่าเป็น”ความลับ” หรือไม่
ตอบได้เลยว่า มิได้เป็น”ความลับ” ตรงกันข้ามมีการเปิดเผยมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วว่า
เป็นการเดินทางไปประชุมอะไร มีเรื่องอะไรบ้าง
จำนวนบุคคลร่วมคณะระบุในเบื้องต้นว่า 40 แต่ในที่สุดไปไม่ได้ 2 จึงเหลือ 38
รู้กันว่านอกเหนือจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ เป็นใคร
1 ก็คือ พล.อ.ชัยชาญ ช้างมงคล ปลัดกระทรวงกลาโหม 1 ก็คือ พล.ต.คงชีพ ตันตระวาณิชย์ โฆษกกระทรวงกลาโหม
แค่นี้ก็รู้แล้วว่ามิได้”ลี้ลับ”อะไรมากนัก
กระนั้น เบาะแส 1 ที่ไม่ควรมองข้ามคือ เบาะแสจากเว็บไซต์ สำนักงานเลขาธิการนายกรัฐมนตรี(สลน.)นั่นเอง
เป็นเบาะแสที่เน้น
“ทีมงานในส่วนของกระทรวงกลาโหม รวมถึงผู้สื่อข่าวและช่างภาพสำนักหนึ่ง”
เบาะแสนี้ปรากฏในหนังสือพิมพ์”เดลินิวส์”
เป็นเบาะแสอันบ่งชี้ว่า 1 บุคลากรส่วนใหญ่เป็นบุคลากรในกระทรวงกลาโหม
ขณะเดียวกันบ่งชี้ว่า 1 มี ผู้สื่อข่าวและช่างภาพ
หากเป็นผู้สื่อข่าวและช่างภาพแม้จะระบุเอาไว้เพียง”สำนักหนึ่ง”ก็มีความเด่นชัด
เด่นชัดว่ามิได้เป็น”ข้าราชการ”
เด่นชัดว่ามีตัวตนที่แน่นอน และน่าจะรับรู้กันอยู่อย่างดีในแวดวงของ “นักข่าวสายทหาร”
ตรงนี้จึงไม่น่าจะเป็น”ความลับ”ยาวนานนัก
และแน่นอน ทั้งหลายทั้งปวงย่อมจะปรากฏผ่าน”สื่อกระจก”ก่อน “สื่อกระดาษ”
