ปัญหาของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับ ปัญหาของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ มีความแตกต่าง
ท่านแรกเป็นปัญหาเรื่อง “คำมั่นสัญญา”
ท่านหลังเป็นปัญหาเรื่อง “ความน่าเชื่อถือ”
เป็นความน่าเชื่อถือที่ว่า นาฬิกา “หรู”และ “ราคาแพง”ที่ได้มาสวมใส่นั้น เป็นการ “ยืม”มาจาก “เพื่อน”
มิได้เป็น “กรรมสิทธิ์”ของตน
เป็นคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้กับสังคมว่า 1 จะจัดการเลือกตั้งตามโรดแม็ป แต่แล้ว 1 ไม่ว่าจะเป็นคำมั่นสัญญาที่โตเกียว คำมั่นสัญญาที่นิวยอร์ค คำมั่นสัญญาที่ทำเนียบขาว
ก็ไม่สามารถทำได้
ในที่สุดก็นำไปสู่ปัญหา “ความน่าเชื่อถือ”
การลงความเห็นในประเด็น “ความน่าเชื่อถือ”ไม่ว่าจะต่อบุคคลระดับ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา หรือบุคคลระดับ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
เป็นเรื่องละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง
เพราะ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็น หัวหน้าคสช.และเป็น หัวหน้ารัฐบาล
อยู่ในฐานะเป็น “ประมุข”ด้าน “การบริหาร”
เพราะ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ เป็น รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
อยู่ในฐานะ “รับผิดชอบ”งาน “ความมั่นคง”
ที่สำคัญ 2 ท่านนี้สำเร็จมาจากโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า
ย่อมดำรงอยู่ภายใต้ HONOR SYSTEM
บุคคลที่ดำรงอยู่ภายใต้ “ระบบเกียรติยศ” อันสูงส่งย่อมมีสถานะไม่ต่างไปจาก “อัศวิน”ในยุคกลาง
ย่อม “เสียชีพ” ไม่ยอม “เสียสัตย์”
ย่อมมิใช่คนประเภท โกหก ตอแหล ปลิ้นปล้อน พูดอย่างทำอีกอย่าง
พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ใช่คนอย่างนั้นแน่นอน
ยิ่ง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ซึ่งยกย่องกันว่าเป็น “พี่ใหญ่” ของเหล่า “ทหารสือบูรพา” ยิ่งไม่ใช่คนอย่างนั้นแน่นอน
ประเด็นอยู่ที่ว่า “สังคม”คิดและสรุปอย่างไร
