คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
ยิ่ง “ยื้อ” ระยะเวลา “ปลดล็อก” การทำกิจกรรมของพรรคการเมืองให้ยาวนานออกไปเพียงใด ยิ่งจะไม่เป็นผลดีมากเพียงนั้น
เหมือนกับจะเป็นการ “ลงโทษ” กับ “พรรคการเมือง”
เพราะความหมายก็หมายความว่า ด้วยประกาศและคำสั่งของคสช.ทำให้พรรคการเมืองไม่สามารถขยับขับเคลื่อนอะไรได้
แต่ในที่สุด “ผลเสีย” ก็จะตกกับ “คสช.”
กลายเป็นว่า คสช.กีดกันมิให้พรรคการเมืองได้แสดงบทบาท กลายเป็นว่าคสช.รักษา “อำนาจ” อันได้มาจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ให้ดำรงอยู่อย่างยาวนาน
ในที่สุด “คสช.” แทนที่จะเป็นกรรมการ
กลับกลายเป็นคู่ความขัดแย้งเสียเอง บรรดาพรรคการเมืองไม่ว่าพรรคการเมืองเก่า ไม่ว่าพรรคการเมืองใหม่ก็จะรุมเรียกร้อง กดดันต่อคสช.
ไม่สนุกเลยใน “ห้วงสุดท้าย” ของ “การเปลี่ยนผ่าน”
ตั้งแต่ลงมือทำรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เป็นต้นมา บทบาทของคสช.คือบทบาทของ “กรรมการ” บทบาทของ “คนกลาง”
เข้ามาจัดระเบียบแล้วก็จะอำลาจากไป
กระบวนการจัดระเบียบอาจดำเนินไปเหมือนกับคำขวัญ “ปฏิรูปก่อนเลือกตั้ง” อันกระหึ่มในห้วงแห่งการเคลื่อนไหวทางการเมือง
ไม่ว่าของ “พันธมิตร” ก่อนรัฐประหารเดือนกันยายน 2549
ไม่ว่าของ “กปปส.” ก่อนรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 ความหมายของ “ปฏิรูป” นั่นแหละคือ การจัดระเบียบ วางกฎกติกาผ่าน “รัฐธรรมนูญ” และ “กฎหมายลูก” จากนั้นก็ “วางมือ” เพื่อให้คนที่ประชาชนเลือกเข้ามารับไม้ต่อ
หากเป็นเช่นนี้ก็เท่ากับลงจาก “ม้าขาว” อย่างองอาจ สง่างาม
จากรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 เป็นต้นมา คำถามที่เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลาก็คือ ปฏิบัติการ “ล้างท่อ” ครั้งนี้ของกองทัพ ของทหารจะดำเนินไปในแบบ “อัศวินม้าขาว” หรือไม่
นั่นคือ เข้ามาแล้วก็อำลาจากไป
จึงได้มีคำถามในเรื่อง “การสืบทอดอำนาจ” ดังขึ้นอยู่ตลอดเวลา ท่ามกลางความหงุดหงิด ท่ามกลางเสียงปฏิเสธ
ไม่อยาก “ได้” ไม่อยาก “เป็น”
ตรงนี้แม้ว่าบรรดา “ไอ้ห้อย ไอ้โหน” จะกรอกข้างหูอยู่ทุกวันว่าเป็น “จุดแข็ง” แต่หากกำหนดจังหวะและเวลาไม่เหมาะสม จุดแข็งก็จะค่อยๆ กลายเป็น “จุดอ่อน”
จังหวะและเวลาในการลงจาก “หลังม้า” ต่างหากที่สำคัญ
มีบทเรียนมากมายไม่ว่าในทางการเมือง ไม่ว่าในความเป็นจริงของชีวิตของการขึ้นม้าและลงม้า
บทเรียนทั้งในระดับโลก บทเรียนทั้งในระดับประเทศ เอกบุรุษทั้งหลายเวลาขึ้นสู่หลังม้ามักจะขึ้นในทาง “ซ้าย” แต่เมื่อตกลงจากหลังม้าอย่างไม่ตั้งใจมักตกทางด้าน “ขวา”
การรักษาระยะ การครองตนอย่างเหมาะสมจึงสำคัญ
