วิเคราะห์การเมือง
อุปมา “ทัวร์ศูนย์เหรียญการท่องเที่ยว” ฉันใด อุปไมย “ทัวร์ศูนย์เหรียญทางการเมือง” ฉันนั้น อันมาจากสมองและความคิดของ นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ มากด้วยความเฉียบคม
เฉียบคมกระทั่งจะต้อง “ติดปาก” อย่างแน่นอน
เป็นความเฉียบคมทั้งโดยพลังแห่ง “ภาษา” และเป็นความเฉียบโดยเงาสะท้อนทางการเมืองที่ดำรงอยู่อย่างเหมาะเจาะ
นั่นก็คือ ไม่เหินห่างไปจาก “ความเป็นจริง”
หากเป็นเรื่องของภาษา เรื่องของโวหาร ด้านเดียว ก็อาจจะได้คะแนนในเรื่องสำนวนและลีลา แต่เมื่อเป็นภาษาและโวหารอันแนบแน่นกับสภาพความเป็นจริง
จึงยิ่งกระทบและติดตรึงอยู่ในใจอย่างลึกซึ้ง
อย่างน้อยลักษณะแห่ง “ทัวร์ศูนย์เหรียญทางการเมือง” ก็มีตัวตนจริงๆ กระโดดโลดเต้นและสำแดงออกให้เห็นอยู่เป็นประจำไม่ว่าที่สปท. ไม่ว่าที่สนช. ไม่เว้นแม้กระทั่งที่กรธ.
เป็นอุบัติแห่งโวหารคล้ายๆ กับคำว่า “ชเลียร์”
คำว่า “ชเลียร์” เป็นรูปคำซึ่งมาจากสมองก้อนโตของนักหนังสือพิมพ์อาวุโส พงษ์ศักดิ์ พยัฆวิเชียร หรือ “อาจารย์ป๋อง” ของน้องๆ หลานๆ
คำว่า “ชเลียร์” มีรากฐานมาอย่างไร
1 มาจากคำว่า “เชียร์” และ 1 มาจากคำว่า “เลีย” ดำเนินไปภายใต้กระสวนแห่งการสร้างคำทั้งในแบบของสนธิแห่งหลักภาษาไทย
แม้คำว่า “เลี่ย” มิได้เป็นอักษร “อ.” ตามกฎมูลฐานก็ตาม
อย่าลืมเป็นอันขาดว่า “อาจารย์ป๋อง” เป็นนักหนังสือพิมพ์ ผ่านการพาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์มาตั้งแต่ยังเรียนอยู่แผนกอิสระวารสารศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กระทั่งมาผาดโผนในหนังสือพิมพ์
หลักเมือง หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ กระทั่งขึ้นเป็นบรรณาธิการบริหาร “ประชาธิปไตย” ยุคพลังหนุ่มสาว
การคิดค้นและเลือกใช้ “คำ” จึงเฉียบและคม
ที่น่าสนใจเป็นอย่างมากก็คือ “ทัวร์ศูนย์เหรียญทางการเมือง” เป็นการอุปมาฉันใดอุปไมยฉันนั้น ขณะที่คำว่า “ชเลียร์” เป็นการคิดประดิษฐ์ถ้อยคำขึ้นมาใหม่
แต่เป้าหมายของ 2 คำนี้สอดรับกันอย่างเหมาะเจาะ
เพราะว่ากิริยาแห่ง “ชเลียร์” คือคุณสมบัติระดับสุดยอดของบรรดา “ทัวร์ศูนย์เหรียญทางการเมือง”
หากขาดคุณสมบัตินี้เสียแล้วก็ยากจะประสบความสำเร็จ
นิยามของคนเหล่านี้ว่า “คุณห้อย คุณโหน” จึงสมควร
เด่นชัดยิ่งว่าเป็นการใช้ถ้อยคำ ใช้สำนวนโวหาร เพื่อประจบสอพลอ ห้อยโหนโจนทะยานไปสู่ตำแหน่งทางการเมืองโดยไม่ต้องผ่านการเลือกมาจากประชาชน
ขอให้ “ผู้มีอำนาจ” พอใจก็สมคล้อยแล้วกับ “ประโยชน์”
นับแต่รัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ต่อเนื่องมายังรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 มีรูปธรรมมากมาย
เป็นรูปธรรมของบรรดา “คุณห้อย คุณโหน” เข้าไปมีตำแหน่งทางการเมือง ไม่ว่าจะเป็นที่สนช. ไม่ว่าจะเป็นที่สปช.ต่อเนื่องมายังสปท. ไม่ว่าจะเป็นที่กรธ.
เป็นรูปธรรมแห่ง “ลูกแหล่งตีนมือ” ในสำนวน “ลาว”
