คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
มีความเชื่อหนาแน่นเป็นลำดับว่า ไม่ว่าคสช.และรัฐบาลจะออกมายืนยันในเรื่อง “โรดแม็ป” อย่างไรแต่ในที่สุดก็มีความจำเป็นต้อง “เลื่อน”
จากปลายปี 2560 ไปยังปี 2561
เพียงแต่ว่าจะเป็นตอนไหน เป็นต้นปี กลางปี หรือว่าปลายปี แต่ความโน้มเอียงน่าจะสรุปลงไปยังจุดอันเป็นการประนีประนอม
นั่นก็คือ “กลางปี”
สะท้อนให้เห็นว่า ความแม่นยำยังเป็นสายตาอันคมกริบของ “ฤๅษีเกวาลัน” แห่งเทือกเขาหิมาลัยซึ่งถ่ายทอดผ่านจากโหรวารินทร์ บัววิรัตน์เลิศ แห่งสำนักสุขิโต เชียงใหม่
รวมถึงการนำเสนอคำว่า “ตัวแปร” โดย นายวิษณุ เครืองาม
แม้ว่าระยะหลัง นายวิษณุ เครืองาม ในฐานะรองนายกรัฐมนตรีที่กำกับงานด้านกฎหมาย ยังยืนยันหนักแน่นและจริงจังว่า ไม่มีการเลื่อน “โรดแม็ป” ก็ตาม
แต่ความเชื่อลึกๆ ของผู้คนก็ไปอยู่ที่จุด “เลื่อน” เรียบร้อยแล้ว
หากมองจากด้านของ “สนช.” ที่ออกมา “โยนหินถามทาง” ในเรื่อง “โรดแม็ป” หากมองจากด้านของ “สปท.” บางคนที่ถึงกับออกมาตำหนิ
พวก “ดัดจริต” ถึงขั้น “กระสัน” เลือกตั้ง
ก็ต้องถือว่า “แนวโน้ม” นี้เป็นชัยชนะ เพราะสามารถทำให้ “ความเชื่อ” นี้เริ่มเข้าไปยึดครองภายใน “ความคิด” ในทางสังคม
หนักแน่น และจริงจัง
เหมือนกับว่า เมื่อ “ชัยชนะ” เป็นของฝ่ายที่อยาก “เลื่อน” และทอดยาว “โรดแม็ป” ออกไปนานที่สุดเท่าที่จะนานได้ ก็เท่ากับว่า “ความพ่ายแพ้” เป็นของอีกฝ่าย 1 นั่นก็คือ ฝ่ายที่อยากเห็น “การเลือกตั้ง” ปรากฏขึ้นในทางเป็นจริง อย่างน้อยก็ยึดกรอบ “โรดแม็ป” ที่คสช.และรัฐบาลเคยประกาศไว้
เป็น “ความพ่ายแพ้” อย่างนั้นหรือ
โดยรูปในทางการเมือง การที่ “โรดแม็ป” มีอันต้อง “เลื่อน” ออกไป หมายถึงการต้องสูญเสียโอกาส โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมองจากพัฒนาการแห่งระบอบประชาธิปไตย
แต่หากประเมินรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ตามความเป็นจริงก็จะเข้าใจ
รัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 ดำเนินไปตามธงที่ “กปปส.” กำหนดเอาไว้ ตั้งแต่เริ่มมาตรการ “ชัตดาวน์” กรุงเทพมหานครมาแล้ว
อย่าลืมสโลแกนที่ว่า “ปฏิรูปก่อนเลือกตั้ง” อย่างเด็ดขาด
นี่คือไม้เด็ดที่ส่งมอบจาก “กปปส.” มายัง “คสช.” และทุกอย่างก็ดำเนินไปตามที่ นายบวรศักดิ์ อุวรรณโณ สรุปได้จากสถานการณ์เมื่อเดือนกันยายน 2558
นั่นก็คือ “เขาอยากอยู่ยาว”
กระนั้น ภายในความปรารถนาจะ “อยู่ยาว” ไม่ว่าจะด้วยเจตนาอย่างไร แต่ตรงนี้ก็มิได้มีแต่ “รายรับ” เท่านั้น
ภายใน “รายรับ” ที่คสช.ได้มาจากรัฐประหาร ภายใน “รายรับ” ที่บรรดา “แม่น้ำ 5 สาย” ได้เป็นบำเหน็จและรางวัลในทางการเมือง ก็ย่อมมี “รายจ่าย” ตามมาติดๆ
“รายจ่าย” นี่แหละที่จะคอย “ก่อกวน” และทำให้มิอาจเป็นไปอย่างราบรื่น
