คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
เพราะว่าบรรยากาศแห่ง “ปรองดอง” โดยแท้ทำให้คำประกาศเรียกประชุมพรรคประชาธิปัตย์จาก นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จึงมิได้เป็นเรื่องแหม่ง-แหม่งในทางการเมือง
หากแต่เสียงจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ยืนยัน “ไม่เป็นไร”
“เขาคงไม่ได้ประชุมพรรคแต่ประชุมวงเล็ก ถือเป็นข้อคิดเห็นและเสนอแนะของพรรคที่อยากให้เกิดความปรองดองในอนาคตซึ่งเขามีสิทธิเสนออยู่แล้ว”
เป็น “เพลงรัก” เป็นเพลงแห่ง “ไมตรี”
สมมติว่าหากข้อเสนออย่างนี้มาจาก นายสุรพงษ์ โตวิจักษณ์ชัยกุล มิได้มาจาก นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จะยังมีโอกาสได้ยิน “เพลงรัก” อยู่หรือไม่
น่าสงสัย น่าทดลอง
กระนั้น ก็ต้องยอมรับว่าการโยนหินถามทางในเรื่อง “ประชุมพรรค” จาก นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ก็เป็นประโยชน์ต่อพรรคการเมืองโดยรวม
เพราะเมื่อเปิดให้ “ประชาธิปัตย์” โอกาสของ “เพื่อไทย” ย่อมเป็นไปได้
อย่าว่าแต่การเคลื่อนไหวจากพรรคเพื่อไทยเลย แม้กระทั่งอาการขยับขับเคลื่อนโดย นายจตุพร พรหมพันธุ์ แห่งนปช.ก็ไม่ได้เป็นเรื่องขัดหู ขวางตา
ถึงกับเปิด “เสวนา” ถ่ายทอดผ่าน “พีซทีวี”
เป็นการประเดิมเริ่มแรกโดย นายโคทม อารียา จากสถาบันสันติศึกษาจากมหาวิทยาลัยมหิดลตามยาวๆ ด้วยเสียงจาก นายจตุพร พรหมพันธุ์
ปรากฏว่าไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จากทั้ง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา และรวมถึง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ขณะที่ พล.อ.ฐิติวัจน์ กำลังเอก สปท.ที่แนบแน่นอยู่กับ “มูลนิธิป่ารอยต่อ” ออกมาแสดงความชื่นชม นายโคทม อารียา เจื้อยแจ้ว
นี่แหละคือผลสะเทือนอันเนื่องแต่ “ปรองดอง”
มองอย่างเปรียบเทียบบรรยากาศ “ปรองดอง” แตกต่างกับบรรยากาศ “ประชามติ” ในห้วงก่อนเดือนสิงหาคม 2559 เหมือนกับเป็นหนังคนละม้วน
“ประชามติ” เด่นชัดยิ่งว่าเป็น “หนังสงคราม”
แค่ นายจตุพร พรหมพันธุ์ นำนปช.พยายามจะจัดตั้ง “ศูนย์ปราบโกง” ก็ถูกตำรวจ ทหารประชิดตัว ยิ่งเมื่อ นายวัฒนา เมืองสุข ออกมาโพสต์ทางเฟซบุ๊กประกาศไม่ยอมรับ “ร่างรัฐธรรมนูญ” อย่างเด็ดขาด ก็ต้องไปจุมปุ๊กอยู่มทบ.11
เห็นหรือยังว่าพิษสงอันเนื่องแต่ “ประชามติ” นั้นรุนแรง ล้ำลึก
ตรงกันข้าม เมื่อเข้าสู่โหมดแห่ง “ปรองดอง” รอยยิ้มกลับแย้มมาจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา และ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
สดใส ชื่นมื่น เหมือนยืนอยู่บนเนินเขา
ไม่ว่าจะต้องการ หรือไม่ต้องการแต่สภาพที่จะต้องมาพร้อมกับ “ปรองดอง” คือการรูปเงาแห่งประชาธิปไตย
สังคมไทยมิอาจ “ปรองดอง” ได้อย่างเด็ดขาด หากยังถือปืนออกคำสั่งห้าม โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่เหมาะสม การพูด การแสดงความคิดเห็นมีความจำเป็น
จำเป็นต่อ “ปรองดอง” จำเป็นต่อ “ประชาธิปไตย”
