ชมเสน่ห์เมืองเกียวโต มุ่งพิชิตยอดเขาอินาริ

ชมเสน่ห์เมืองเกียวโต มุ่งพิชิตยอดเขาอินาริ

ชมเสน่ห์เมืองเกียวโต มุ่งพิชิตยอดเขาอินาริ – ญี่ปุ่นขึ้นชื่อถึงความมีประสิทธิภาพในการจัดการคมนาคมทางรางระดับต้นๆ ของโลก จนเป็นต้นแบบให้ประเทศกำลังพัฒนาหลายๆ ประเทศจึงไม่พลาดเยือนเมืองเกียวโตครั้งแรก โดยนั่งรถไฟจากสถานีเกียวโต เป็นสถานีต้นทางของเจแปน เรลเวย์ หรือเจอาร์ ซึ่งตั้งอยู่เยื้องกับที่พัก

ที่แรกเมืองอาราชิยาม่า สถานที่ตากอากาศของชนชั้นสูงสมัยโบราณนิยมมาเที่ยวชมฤดูซากุระบานสะพรั่งและใบไม้เปลี่ยนสีสดใสช่วงเดือนพ.ย. แต่หากมาในเดือนต.ค. จะได้ชมความเขียวขจีสดใส

หนูน้อยเกาะขาพ่อเดินชมป่าไผ่

เส้นทางที่รวดเร็วและสะดวกในการเดินทางจากสถานีเกียวโตไปยังอาราชิยาม่า คือ เส้นทางเจอาร์ ซากาโนะ เลือกลงสถานีซากะ-อาราชิยาม่า ใช้เวลา 15 นาที จ่าย 240 เยน จากสถานีซากะ-อาราชิยาม่า สามารถเดินถึงชุมชนอาราชิยาม่าได้ภายในเวลา 5-10 นาที

ไม่เพียงเลือกอาราชิยาม่าเพราะเดินทางแสนง่ายด้วยรถไฟ ไม่ต้องต่อรถบัส เพราะเวลาที่จำกัดเป็นโจทย์สำคัญ จึงเลือกชมอาราชิยาม่าที่มีความครบเครื่อง สะท้อนชีวิตของเมืองเกียวโต อดีตเมืองหลวงรุ่งเรือง โดดเด่นด้วยภูมิปัญญาเก่าแก่อันล้ำค่า ธรรมชาติที่แสนสงบเรียบง่ายตามวิถีเซน ทั้งปาไผ่ซากาโนะ วัดเท็นริวจิ และสะพานโทเก็ตสึเคียวหรือสะพานข้ามจันทราที่สามารถเดินถึงกันได้

ป่าไผ่ซากาโนะ

มาถึงป่าไผ่ซากาโนะ ป่าไผ่สีเขียวสดใส เรียงตัวกันสูงชะลูดสุดลูกหูลูกตา แหวกสองฝั่งสร้างทางเดินให้นักท่องเที่ยวยลโฉมอย่างใกล้ชิด เราเดินทางไปถึงช่วงสายๆ ราว 9 โมงเช้า นักท่องเที่ยวไม่หนาแน่นมาก ได้ยินเสียงไผ่ลั่นเอี๊ยดอ๊าด เพลินไม่แพ้การดูไผ่คือการดูวิถีท่องเที่ยวนานาชาติ ทั้งจีน เกาหลี ไทย อินเดีย จากป่าไผ่เดินกลับตามทางเดิมเพื่อแวะวัดมรดกโลก

แม้เราไม่ใช่สายท่องเที่ยววัด แต่วัดหรือศาลเจ้าอยู่คู่เกียวโตมาช้านาน จึงชมวัดเท็นริวจิ หรือวัดมังกรสวรรค์ นิกายเซน ได้รับยกย่องให้เป็นวัดมรดกโลก ในปี 1994 หรือปี พ.ศ.2537

วัดเท็นริวจิ

วัดตั้งอยู่ในเขตซากาโนะ ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ.1339 หรือปีพ.ศ.1882 ส่วนของสวนภูมิทัศน์โซเงนจิตั้งอยู่ด้านหลังอาคารหลัก เป็นหนึ่งในสวนภูมิทัศน์ที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น ยังคงรักษารูปแบบเดิมไว้

ที่ชื่นชอบเป็นพิเศษหนีไม่พ้น สะพานโทเก็ตสึเคียว หรือสะพานข้ามจันทรา เป็นสะพานเก่าแก่ที่ใช้สัญจรของชาวบ้าน ทอดตัวข้ามแม่น้ำที่ไหลเอื่อยๆ พอทันได้เห็นนกส่องปลาหาอาอาหาร เราหยีตามองฝ่าแสงอาทิตย์จากบนสะพานเห็นนักท่องเที่ยว นั่งเล่น เดินเล่นริมแม่น้ำอยู่ไกลๆ ด้วยบรรยากาศร่มรื่นจากพืชพรรณไม้สองฝั่งขึ้นสลับสูงต่ำตามภูมิประเทศที่เป็นเนินเขา เป็นภาพวิวที่งดงาม อีกทั้งลมแม่น้ำพัดปะทะตัวเย็นสบายแม้เป็นวันที่แดดจ้า

เสาโทริอิ

หลังจากได้สัมผัสความสงบแสนเรียบง่าย ต่อไปเข้าสู่โหมดตื่นเต้น เรียกสารอะดรีนาลีน โดยที่เราไม่คาดคิดมาก่อน เราเดินทางกลับจากอาราชิยาม่าไปสถานีเกียวโต เพื่อไปศาลเจ้าฟุชิมิ อินาริ หรือศาลเทพเจ้าจิ้งจอก ลัทธิชินโต

จากสถานีเกียวโตเลือกเส้นทางเจอาร์ นารา ลงสถานีอินาริ ราคา 150 เยน สังเกตว่าตั้งชื่อสถานีตามชื่อศาลเจ้า ลงสถานีแล้วถึงปลายทางทันที

วิวอีกมุมจากสะพานจันทรา

นั่งเล่นริมแม่น้ำสะพานข้ามจันทรา

เห็นเสาโทริอิ สีแดงอมส้มยักษ์ใหญ่ เอกลักษณ์ของศาลเจ้ารวมถึงจิ้งจอกสัตว์ประจำกายของเทพอินาริต้อนรับ ทอดตัวเป็นทางเดินนำทางนักท่องเที่ยวสู่ยอดเขาอินาริ ตั้งอยู่ลดหลั่นกันไปตามแนวลาดเอียงของภูเขาอินาริที่มีความสูง 233 เมตร ตามตัวเสาจารึกชื่อของผู้บริจาคให้ศาลเจ้าเป็นภาษาญี่ปุ่น อวดความงดงาม อ่อนช้อยของตัวอักษรคันจิ

เส้นทางเดินของศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริ จะเดินตามทางเสาโทริอิสีแดง ขึ้นเขาไปเรื่อยๆ ระยะทางราว 4 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินราว 2 ชั่วโมง ระหว่างทางจะมีศาลเจ้าเล็กๆ หลายศาลเจ้า ร้านอาหาร ห้องน้ำ

คนชมศาลเจ้าอินาริยามค่ำคืน

แม้นักท่องเที่ยวส่วนมาก มักจะเดินแค่ช่วงต้นๆ เท่านั้น บ้างเพื่อถ่ายรูปกับเสาแดง แต่ด้วยความที่เราอุตส่าห์นั่งเครื่องบินจากไทยรวมเวลาทั้งขาไปและขากลับร่วมราวๆ 11 ชั่วโมง ผสมกับความอยากรู้อยากเห็น จึงตั้งใจเดินให้ไปถึงยอดอินาริให้ได้

ระหว่างทางผ่านไปราว 1 ชั่วโมง นักท่องเที่ยวน้อยลงถนัดตา แสงเริ่มเลือน ส่องผ่านยอดไม้แทบไม่ถึง เพื่อนร่วมทางพูดติดตลกว่า เสาแดงตรงนี้น่าถ่ายรูป ไม่ติดรูปคนเยอะแยะเหมือนช่วงต้นทางแน่นอน เลือกมุมถ่ายรูปได้ตามสบายใจ อารมณ์ขันของเพื่อนร่วมทางพอทำให้มีกำลังใจไปต่อ

ส่วนเรา หลังออกแรงเดินจนเหงื่อเปียกโชกบอกว่า ตอนนี้รู้แล้วว่าเสาแดงมีไว้ทำอะไร คำตอบคือ เอาไว้ให้นักท่องเที่ยวยึดเกาะ ค้ำยันพยุงตัวให้เดินต่อไปไหว

เดินสู่ยอดเขาอินาริ

แผ่นไม้จิ้งจอกที่ศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริ

จนถึงตรงบริเวณสี่แยกเป็นจุดชมวิวมองเห็นตึกบ้านเรือนของเกียวโตที่มีภูเขาเป็นฉากหลังในแสงสีทองของดวงอาทิตย์ที่ใกล้ลับขอบฟ้า แวะพักตรงจุดชมวิว ลังเลอยู่นานจะกลับหรือไปต่อ เพราะไม่รู้ว่าเป้าหมายอีกไกลไหม แต่ตัดสินใจไป

แฝงข้อคิดในยอดอินาริ ก่อนถึงยอดเขา คิดอยู่เสมอว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น มีความมุ่งมั่นที่จะไปให้ถึงเป้าหมายที่คิดว่าจะต้องสวยงามแน่ๆ แต่ทว่าก็ค้นพบความจริงของชีวิตที่ว่า คนเรามักไม่รู้ตัวอย่างแท้จริงว่า ตัวเองได้มาถึงเป้าหมายที่ใฝ่ฝันหนักหนาแล้ว เพราะยอดสูงสุดของอินาริไม่มีจุดชมวิวสวยๆ ให้นักท่องเที่ยวได้ชมเป็นรางวัลสำหรับความมุ่งมั่น เพียรพยายาม แต่กลับเป็นเหมือนชานพักบันไดเหมือนที่ผ่านมาแล้วในระหว่างทาง

มองเกียวโตจากสี่แยกเขาอินาริ

ศาลเจ้าอินาริยามค่ำคืน

รู้ตัวอีกที เมื่อนักท่องเที่ยวคนหนึ่งได้ยินหรือสังเกตอาการขณะที่เราพูดด้วยความไม่แน่ใจ 50:50 ว่าผ่านยอดเขาสูงสุดมาแล้วหรือไม่ จนนักท่องเที่ยวคนดังกล่าวพูดเป็นภาษาอังกฤษยืนยันว่าใช่ และว่าตนเองก็พลาด ไม่รู้เหมือนกันว่าจุดนั้นคือยอดเขาที่ตั้งใจมาพิชิต จึงกลับขึ้นไปใหม่จากที่เลยมาประมาณ 50-100 เมตร เราถึงได้รู้ แต่ไม่ได้เดินย้อนกลับไปหายอดเขาอีกครั้ง เราเลือกเดินต่อไป

อย่างไรก็ตามพอย้อนนึกดู มีข้อบ่งบอกอยู่ว่า บริเวณนั้นคือยอดเขาที่สูงที่สุด แต่เราจะไม่บอกหรอก

นักท่องเที่ยวต่อแถวซื้อปูอัดเสียบไม้

แตงกวาดองของกินเล่น

ออกจากศาลเจ้าอินาริเป็นเวลาเย็นย่ำแล้ว ท้องฟ้ามืดเร็ว สัญญาณเกียวโตเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว จึงหาอาหารรับประทานที่สถานีเกียวโตที่ออกแบบมาทันสมัย ใหญ่โตครบครัน และได้มีประสบการณ์จ่ายภาษีร้อยละ 10 หากรับประทานที่ร้านและ ร้อยละ 8 หากเลือกรับประทานนอกร้าน

จากกรณีรัฐบาลญี่ปุ่นประกาศเพิ่มภาษีผู้บริโภคหรือแวตจากร้อยละ 8 เป็นร้อยละ 10 เพื่อรับมือกับสังคมสูงวัยเมื่อ 1 ต.ค.ที่ผ่านมา

สุจิตรา ธนะเศวตร