สัญญาณ การเมือง
สัญญาณ ‘ผนงจทรตกม’
สัญญาณ มาแล้ว
คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
ผนงจทรตกม – เหมือนกับว่าเสียงโห่อันกระหึ่มขึ้น ณ กระทรวงพาณิชย์ ระหว่างรอการซื้อ “หน้ากากอนามัย” จะมีเป้าหมายอยู่ที่ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ เจ้ากระทรวง
ไม่ช่าย ไม่ช่าย
ในฐานะ “รองนายกรัฐมนตรี” ในฐานะ “รัฐมนตรี” นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ อาจต้องรับผิดชอบเพราะเป็นเจ้าของพื้นที่
แต่เป้าใหญ่ไม่ใช่กระทรวงพาณิชย์
เป้าใหญ่เป็นใครคิดว่าเจ้าของเสียงโห่รู้กัน ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนกับเมื่อเห็นป้าย “ผนงจทรตกม” นั่นแหละ
ในฐานะที่เป็นนักเรียนรัฐศาสตร์ ในฐานะที่เคยเป็นคนเขียนการ์ตูนคร่ำหวอดอยู่ในแวดวงหนังสือพิมพ์ ในฐานะที่เป็นนักการเมืองอันมาจากการเลือกตั้ง
นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ ย่อมสำเหนียกรู้
เพียงได้ยินเสียงโห่ก็รู้อยู่แล้วว่า เหตุปัจจัยอะไรทำให้เกิดความไม่พอใจ ขณะเดียวกัน เหตุปัจจัยนั้นก็มิใช่เรื่องเดียวโดดๆ
ตรงกันข้าม ดำรงอยู่ในลักษณะ “สะสม”
คำถามก็คือ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ จะหาทางออกอย่างไร คำถามก็คือ พรรคประชาธิปัตย์จะประเมินสถานการณ์นี้อย่างไร
พรรคการเมืองเก่าอย่างพรรคประชาธิปัตย์ย่อมมีความฉับไวต่ออารมณ์และความรู้สึกของสังคม เมื่อถึงจุดที่ปรากฏผ่านเสียงโห่ยิ่งแจ่มชัด
แจ่มชัดว่าหมดความอดทน
ลำพังการไม่ยอมรับในความผิดพลาด บกพร่อง อาจไม่เข้าใจในเบื้องต้น แต่เมื่อเห็นซ้ำๆ ซากๆ หลายครั้งหลายหนก็รู้แล้วว่าดำรงอยู่อย่างไร
ที่ร้ายยิ่งกว่านั้นก็คือไม่เคยยอมรับผิด
นักการเมืองอยู่กับประชาชน ทุกอย่าง ล้วนเริ่มต้นจากประชาชน เคารพประชาชน การแสดงตัวเป็นเจ้านายประชาชนนั่นมิใช่แล้ว
คนที่คร่ำหวอดกับสภาพการณ์ทางการเมืองระดับ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ ย่อมได้กลิ่น พรรค การเมืองที่สะสมความจัดเจนตั้งแต่ปี 2489 ย่อม จมูกไว
รู้แล้วว่าอารมณ์ร่วมในทางสังคมเป็นอย่างไร
รู้แล้วว่าวันเวลาของการเมืองในแบบอยู่เหนือหัวชาวบ้าน ไม่ฟังเสียงชาวบ้าน ด่าทอชาวบ้านยากเป็นอย่างยิ่งที่จะมีอนาคต
“ผนงจทรตกม” แน่นอน
