คอลัมน์ หนังเด่น
กฤษดา
เมื่อแรกเห็นใบปิดหนังเรื่องนี้เมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน ผมบอกได้ทันทีว่า นี่คือหนังที่จะจัดให้เป็นทางเลือกแรกๆ ในลิสต์ (ประเภท “ไม่พลาดถ้าฉายที่โรงใกล้บ้าน”)
เหตุผลก็เพราะชื่อเสียงของผู้กำกับฯ (ทั้งในฐานะดารานักแสดงและผู้สร้างหนัง) และชื่อเสียงของ 2 นักแสดงฝีมือดีที่เป็น ผู้แสดงนำ
เมื่อรู้ว่าหนังลงโรงแล้ว ผมจึงไม่ลังเลเลยที่จะตัดสินใจเลือกดู
แต่ก่อนดู ได้รับรู้ข้อมูลมาบ้างว่าหนังได้รับเสียงวิจารณ์ในแง่ลบเมื่อครั้งที่ออกฉายในต่างประเทศ
อย่างเช่นที่งานเทศกาลหนังคานส์ มีรายงานว่าผู้ชมแสดงปฏิกิริยาต่อหนังด้วย เสียงโห่ และสื่ออย่าง เดอะการ์เดียนและ เดอะเทเลกราฟ ถึงกับบอกว่า ฮาร์เวียร์ บาร์เด็ม กับ ชาร์ลิซ เธอรอน ได้ฝากผลงาน การแสดงระดับเลวที่สุดในอาชีพเอาไว้ในหนังเรื่องนี้
บางคนอ่านแล้วอาจรู้สึกว่าหนังคงไม่ดีอย่างที่ถูกวิจารณ์จึงไม่ดู แต่ผมนั้นยังยืนยันเจตนาเดิม
ในขณะเดียวกัน ก็อยากรู้จริงๆ ว่าหนังของ ฌอน เพนน์ มันเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรือ
ผลปรากฏว่า…ไม่ ไม่ได้เลวระดับที่สมควรประณาม
แน่นอน ผมคงไม่บอกเพื่อนสนิทมิตรสหายว่าเป็นหนัง “ดี” และ “น่าดู” แต่ก็จะไม่บอกว่าเลวระดับควรหลีกเลี่ยง
เมื่อมองว่า The Last Face เป็นหนังที่เล่าเรื่องความรักท่ามกลางสงครามอันโหดเหี้ยมอำมหิต อย่างน้อยก็พอจะสัมผัสได้ถึงอารมณ์และบรรยากาศของทั้ง 2 ส่วน
เพียงแต่เมื่อเรื่องราวเดินทางมาถึงจุดสุดท้าย หนังยังไม่สามารถทำให้ความรักและความผูกพันระหว่างตัวละครเอกประทับอยู่ในใจ หรือแม้แต่ทำให้รู้สึกร่วมไปกับตัวละคร
ปัญหาหนึ่งอาจจะเป็นเพราะการสร้างตัวละครฝ่ายหญิง ให้ดูยุ่งยากซับซ้อนเกินกว่าที่ควรจะเป็น
อีกปัญหาหนึ่งนั้น น่าจะมาจากการ กระหน่ำคนดูด้วยภาพเลือดเนื้อ และความตายอันสุดสยดสยองที่ใส่เข้ามาแบบไม่ยั้งมือ เช่น ภาพการผ่าตัด เย็บแผลเลือดพุ่ง การผ่าท้องทำคลอดในป่า และลำไส้ที่ถูกกระชากออกมาเหมือนเชือก
ภาพดังกล่าวไม่เพียงแต่ทำให้เหมือนดูหนังสยองขวัญที่กดเรื่องรักจนจมมิด หากแต่ยังตอกย้ำให้รู้สึกตลอดเวลาว่า พวกกบฏเหี้ยมโหดเกินมนุษย์ และแอฟริกาเป็นที่สุดแห่งความไม่พึงปรารถนาในทุกทาง ซึ่งทั้ง 2 ส่วนนี้ก็มารบกวนอารมณ์เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม เฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับสงคราม หนังทำให้รับรู้และได้ใช้ความคิดพิจารณาต่อประเด็นปัญหาระดับโลก (บางคนอาจแย้งว่าดูข่าวก็ได้ ไม่ต้องดูหนังหรอก)
ผมมองเห็นความพยายามในการเล่าเรื่อง เห็นความพิถีพิถันทางด้านงานฝีมือและเทคนิค และเห็นว่า 2 ผู้แสดงนำแสดงได้เท่าที่บุคลิกลักษณะตัวละครจะอำนวยให้
