ตุ๊ดซี่ส์ แอนด์ เดอะ เฟค

คอลัมน์ หนังเด่น

โดย…กฤษฎา

ตุ๊ดซี่ส์ แอนด์ เดอะ เฟค – เมื่อเห็นหนังตัวอย่างครั้งแรก ผมคาดการณ์ว่าหนังน่าจะทำรายได้ถึง 100 ล้านบาทอย่างไม่ยาก หรือกล่าวได้อีกอย่างว่าต้องเกิดเหตุอาเพศหรือภัยพิบัติร้ายแรงเท่านั้น ที่จะทำให้รายได้ไม่ถึง 100 ล้าน

เท่าที่รับฟังความเห็นบวกกับการสังเกตปฏิกิริยาของคนดูในโรง พอจะสรุปได้ว่าเป็นหนังตลกที่เรียกเสียงหัวเราะ (ดังบ้างเบาบ้าง) เป็นระยะ และสามารถกล่าวได้ว่า เป็นหนังตลกที่คนดูจำนวนมากชื่นชอบ

ปัจจัยสำคัญน่าจะมาจากการสร้างโครงเรื่อง กลุ่มตัวละคร การแสดง และจังหวะการเล่นตลก

อย่างการเล่นตลกในฉากแรกๆ นั้น เป็นฉากที่น่านำมากล่าวถึง นั่นคือ ฉากการเล่นกับอุจจาระ

ถึงแม้ที่ผ่านมานั้น ผมเคยดูถูกการนำอุจจาระมาสร้างอารมณ์ขัน แต่เรื่องนี้มีลักษณะที่แตกต่างออกไป

การสร้างภาพฟองสีฟุ้งกระจายไปในเครื่องบิน และทำให้ต้องหลบหลีกกันจนชุลมุนวุ่นวายนั้น เป็นเทคนิคที่สะท้อนถึงจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์

อาจกล่าวได้ว่าเป็นการนำเอาการเล่นตลกที่ไม่สร้างสรรค์มานำเสนอได้อย่างสร้างสรรค์

หลังจากการเล่นตลกกับอุจจาระ การเล่นตลกที่ตามมาเป็นชุดมักเป็นการเล่นกับเคราะห์ร้ายทางกาย ความเข้าใจผิดและการใช้คำในบทสนทนา

โดยเฉพาะการใช้คำนั้น ผมมองว่าเป็นหนังที่มีการประดิษฐ์คำจำนวนมากจนสามารถนำไปจัดทำพจนานุกรมได้เลย

ตัวอย่างของคำในบทสนทนาที่เด่นๆ ก็มี อาทิ เมืองกาญจน์ โปรเฟสชั่นแน่น จักรพรรดินีแห่งวงการ และปฏิกูลนิวเคลียร์

รวมถึงการตั้งชื่อรายการว่า “เจ็บใจ”

นอกจากการเล่นตลกดังกล่าวแล้ว ที่ไม่ควรมองข้ามคือ บทหนังที่ตรง ชัด รัดกุม ทั้งโครงเรื่องหลักและรอง

ในขณะที่เน้นเรื่องการสลับตัวดารา ก็มีเรื่องรอง 2 เรื่องถูกเล่าควบคู่ไปด้วย นั่นคือเรื่องของความรักที่ ต้องเลือก กับลูกสาวที่อยากได้มรดกแม่ โดยมีแมวเป็นคู่แข่ง ซึ่งทั้ง 3 เรื่อง สามารถเดินไปข้างหน้าได้อย่างกลมกลืน

นับเป็นหนึ่งในไม่กี่กรณีที่ผมสามารถบรรยายข้อดีของหนัง โดยที่ไม่ได้รู้สึก “ชอบ”