เครื่องเป่าในเวียดนามยังมี “เกิ่น” ใช้บรรเลงในวงดนตรีพื้นบ้าน มีลิ้นปี่คู่ คล้ายปี่ซัวนา ปี่ปากใหญ่ของจีน เช่นเดียวกับปี่ชวาของไทย มี 3 ขนาด คือ ขนาดเล็ก กลาง และใหญ่ ลำปี่เรียวยาว ช่วงปลายบานออกเป็นส่วนลำโพง มีรูให้เสียง 7 รู ความยาวประมาณ 70 เซนติเมตร โทนเสียงแหลมเล็ก และสามารถเลียนเสียงนกได้ด้วย
ขณะที่ “เซ็ง” เครื่องดนตรีอีกชนิดที่ได้รับอิทธิพลมาจากจีน ประกอบด้วยท่อไม้ 7 ท่อ ติดตั้งอยู่ในผลน้ำเต้าแห้ง ซึ่งใช้เป็นที่พักลม แต่ละท่อมีลิ้นฝังอยู่ พร้อมรูปิด-เปิด เวลาเล่นต้องเป่าลมผ่านผลน้ำเต้าแล้วให้ลมเปลี่ยนทิศทางด้วยท่อทั้ง 7 ท่อ เสียงของเซ็งจะคล้ายเสียงออร์แกนลมของดนตรีตะวันตก
เดิมไม่มีลิ้นปี่และไม่มีกรวย ใช้แค่เลาไม้ไผ่ที่มีเสียงต่างกันพันรวมด้วยเชือกให้เป็นแผงคล้ายขลุ่ยแผง ต่อมามีการเพิ่มลิ้นและใช้น้ำเต้าเป็นกรวยในการรวบเลาไม้ไผ่เข้าด้วยกัน เกิดเป็นเซิงที่มีรูปแบบอย่างในปัจจุบัน
