“เขียง มะขาม”
เพิ่งไปทำบุญกระดูกให้แม่ให้ยายและลุงๆ ป้าๆ ญาติข้างแม่ที่อ่างทองมา
กิจกรรมอย่างหนึ่งหลังทำบุญ ถวายของพระ และบังสุกุลแล้วก็คือ กินก๋วยเตี๋ยวทำเองของบ้านป้าที่อ่างทอง
ให้มีกับข้าวอื่นอร่อยเท่าไหนมาวางกองก็ไม่สนใจ
ปีหนึ่งหนเดียว มาแล้วต้องกินก๋วยเตี๋ยวป้าให้ได้
สมัยที่ยังอยู่ ป้าเคยทำก๋วยเตี๋ยวขายตรงโรงเรียนข้างๆ บ้าน เป็นก๋วยเตี๋ยวบ้านๆ แต่อร่อยมากสำหรับเด็กอายุสิบขวบ
ก๋วยเตี๋ยวหมูสับธรรมดา ใส่ลูกชิ้นปลา-ฮื่อก๊วย (ซึ่งถึงวันนี้รู้สึกว่าคุณภาพแบบบ้านๆ แต่วันนั้นน่ะอร่อยสุดขีด) และตับลวกที่ทำไว้แล้ว เป็นชิ้นแข็งๆ
และที่ขาดไม่ได้คือกุ้งแห้งตัวเล็กสีแดงแจ๋ ถั่ว(ลิสง) บดเอง และตั้งฉ่ายรสเค็มปรี๊ด
ถ้าจะให้อร่อย ต้องไม่เอาหมูสับที่ลวกแล้ว แต่ตักใหม่ใส่ทัพพี แล้วลงไปขยี้ในน้ำซุป
น้ำก็หวานขึ้น หมูก็กึ่งสุกกึ่งดิบ แต่กินเข้าไปแล้วก็ยังเป็นปกติมาถึงปัจจุบัน
ก๋วยเตี๋ยวบ้านๆ แบบนี้ แถวปทุมฯ อยุธยา หรืออ่างทองก็ยังพอ มีขาย
หลายเจ้าก็ขึ้นชื่อมีคนกรุงเทพ(ที่ยังโหยหาอดีตสมัยเด็กๆ) ตามไปกิน
อย่างก๋วยเตี๋ยว (อำเภอ) ท่าเรือที่อยุธยา หรือก๋วยเตี๋ยววัดท้องคุ้งของอ่างทอง
ล่าสุด คุณเอก อภิสิทธิ์ ธีระจารุวรรณ บ.ก.ฉบับพิเศษศิลปวัฒนธรรมของสำนักพิมพ์มติชน ไปสำรวจวัดเก่าแถวอยุธยา ก็ไปเจอร้านอร่อยในเกาะตัวเมืองเอามาเขียนโฆษณาไว้อีกร้าน
รูปประกอบของเรื่องก็ขอยืมมาจากคุณเอกแกนี่แหละ
และพอเห็นรูปอ่านเรื่องมากๆ เข้า ก็ตั้งความอาฆาตเอาไว้ว่าเดี๋ยวจะทำกินเองที่บ้านให้ได้
ลูกชิ้นปลา-ฮื่อก๊วยจะไปซื้อจากเยาวราช เลือกเอาของดีเลย
ตับจะหั่นชิ้นใหญ่หน่อย ลวกแล้วยังแดงเรื่อๆ
ต้มน้ำซุปให้ใสให้เนียนเชียว ใส่เอียเล้งกับ ไชเท้าลงไปเยอะๆ รักหลานคนไหนมากก็ตักกระดูก-ไชเท้าขึ้นมาให้มันแทะด้วย
และที่สำคัญ ต้องไม่ลืมกุ้งแห้งตัวเล็กสีแดงแปร๊ดๆ อีกต่างหาก
ไม่งั้นจะเป็นก๋วยเตี๋ยวบ้านนอกไม่ได้
ใครว่ากินแล้วอันตราย เราก็จะเถียงว่ากินปีละหนคงไม่ถึงตาย
มีท่านไหนอ่านมาถึงตรงนี้แล้วน้ำลายสอบ้างหรือยัง
ฮา
