“นทธี ศศิวิมล”
ท่ามกลางแสงไฟดวงกลมสีฟ้าที่คอยสาดส่องตามเหมือนดวงตามโหฬารของใครสักคน จับจ้อง ท่ามกลางเสียงดนตรีกระหึ่มและเมโลดี้ยวนใจที่เหมือนเปิดไว้เพื่อให้เธอเต้นเท่านั้น ท่าม กลางผู้คนและสายตาหื่นกระหาย เสียงผิวปากตบมือ กระทืบเท้า หัวเราะชอบใจ เสียงน้ำแข็งกระทบแก้ว ท่ามกลางอุณหภูมิเย็นฉ่ำ ผู้คนเร่าร้อน
ท่ามกลางสถานที่นั้น มีนา เกี่ยวกระหวัดเรียวขาเปลือยเปล่าเข้ากับแท่งเสาโลหะเงาวาม ระทวยร่าง ทอดสายตาลงไปเบื้องล่าง ไกวเนินอก หมุนคอดเอวไหว เด้งสะโพกเข้าจังหวะเพลง เหยียดแขนโยกเอนร่าง เผยอริมฝีปากฉ่ำชื้น จุมพิตโลกทั้งโลก เหมือนนางฟ้ากำลังเริงสวาทกับก้อนเมฆ
แต่อีกเพียงครู่เดียวเสียงเพลงจังหวะกระแทกกระทั้นเงียบลงอย่างจงใจ กลายเป็นเสียงแซ็กโซโฟนเป่าเพลงสุขสันต์วันเกิดเนิบช้า หลายคนโห่ร้องเหมือนไม่พอใจ แต่อีกหลายคนเป่าปากกระทืบเท้าอย่างสนุกสนาน เหมือนรู้ว่ากำลังจะมีฉากดีๆ ให้ดู
แสงไฟสีฟ้าบนเวทีแยกดวงออกเป็นสอง ดวงหนึ่งหมุนตามชุดกระโปรงสีชมพู ปักมุกเลื่อมแพรวพราวที่ถูกถอดโยนไปอีกด้านของเวที ใครคนหนึ่งรับมันไว้ด้วยมือสั่นเทาแล้วซุกหน้าเข้าสูดดมหาไออุ่นและกลิ่นสาบเนื้อสาว ไฟอีกดวงหนึ่งยังคงจับจ้องร่างกึ่งเปลือยที่กำลังคลานเข่าอยู่บนเวทีแคบๆ สอดส่ายสายตาหาอีกใครคนหนึ่ง ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของวันเกิด คนที่ผู้จัดการร้านเอารูปถ่ายให้เธอดูก่อนขึ้นโชว์
ชุดชั้นในสีขาวเรียบร้อยเหมือนของเด็กสาว เมื่ออยู่บนเย้ายวนของผู้หญิงที่มีแรงดึงดูดทางเพศสูงอย่างมีนา ยิ่งทำให้อารมณ์ของผู้ชมไหวส่ายสะท้านสะเทือนไปตามเคลื่อนไหวและเรือนร่างของเธอมากยิ่งขึ้น
มีนาหยีตาฝ่าแสงไฟมองหาชายต่างชาติร่างท้วม ผมสีทอง ใส่เสื้อเชิ้ตสีเทา และรอยยิ้มเปิดเผยเป็นมิตร ใช้สายตาที่เริ่มชินกับแสงแหวกผู้คนตามหา จนในที่สุด ก็พบชายลักษณะดังกล่าวนั่ง ตัวแข็งอยู่ที่โต๊ะหนึ่งตรงริมโถง ต่างไปจากภาพ ถ่ายนิดหน่อยตรงที่ตอนนี้ใบหน้าเขาแดงก่ำ ริมฝีปากสั่นระริก ดวงตาเบิกกว้างจ้องมองมายังเธอด้วยสติสัมปชัญญะทั้งหมดราวกับลืมหายใจ
หญิงสาวฉีกยิ้มกว้าง พรายตายั่วเย้าวาวฉ่ำ หย่อนร่างลงจากเวทีเนิบช้า ดึงริบบิ้นผ้ายาวสีชมพูออกจากเอวมามัดแทนที่คาดผมผูกเป็นโบไว้ที่หน้าผากอย่างจงใจ มือข้างหนึ่งรับแก้วเหล้าชอร์ตเล็กที่ยังว่างเปล่ามาคลึงไปมาในมือ เดินตรงเข้าไป หาเป้าหมาย ไฟดวงกลมยังคงกวาดตามทุกย่างก้าว
ชายต่างชาติตัวสั่นเทิ้ม เมื่อเธอแยกขานั่งคร่อมลงไปบนตักเขา แทรกแก้วเหล้าลงระหว่างนุ่มเนินอกผุดผ่อง เอื้อมมือคว้าขวดวิสกี้ข้างๆ มารินลงในแก้วชอร์ตเล็กๆ นั้น แล้วป้อนเขาโดยไม่ใช้มือ
“Happy birthday Mr.Alex”
นั่นเป็นงานของมีนา งานของเธอคือสร้างความสุขให้กับลูกค้า โดยเฉพาะลูกค้าที่ปรารถนาในเรือนร่างและโชว์สุดเร้าใจของเธอ มีนารับงานทุกอย่างที่เธอทำได้ หญิงสาวถนัดงานที่ต้องการความหวิวหวาม ตั้งแต่วับแวม ไปจนถึงที่สุด เท่าที่มนุษย์จะจินตนาการได้ในเรื่องเพศ
วันนี้เป็นงานเหมา ลูกค้าระดับมหาเศรษฐีจัดปาร์ตี้เซอร์ไพรส์ให้เพื่อนต่างชาติ ในงานจะมีแต่คนรู้จักสนิทสนมที่มีรสนิยมเดียวกัน และไฮไลต์ของงานก็คือ เธอต้องนอนบนโต๊ะ เปลือยร่างให้เขากินบนตัวเธอ
ตอนลูกค้ามาติดต่อ มีสีหน้าเกรงอกเกรงใจ แต่มีนาหัวเราะคิก ไม่เห็นแปลกอะไรมากมาย เธอนอน เป็นจานเปลือยใส่อาหารให้ลูกค้ามาแล้วไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ซ้ำยังเลือกได้ว่าจะให้นอนนิ่งๆ หรือให้ช่วยป้อน หรือใช้อะไรป้อน หญิงสาวจึงดีใจแทบเป็นลม เมื่อเห็นมูลค่าของเช็คเงินสดจ่ายล่วงหน้าราคาเจ็ดหลัก มากอย่างที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน
หลังวิสกี้หมดแก้ว ชายต่างชาติเลียริมฝีปาก มองมีนาแต่หัวจดเท้าอย่างหิวกระหาย อุ้มเธอ ขึ้นไปวางบนโต๊ะอาหารท่าม กลางเสียงร้องเชียร์กระหึ่ม
มีนายิ้มแสร้งเอียงอายตอนดึงชุดชั้นในและกางเกงในตัวจิ๋วออกโยนทิ้งแล้วลงนอนหงาย บนโต๊ะ นอนรออาหารที่จะถูกนำมาจัดเรียงบนผิวเนื้อเปลือยเปล่า พนักงานเสิร์ฟทยอยเอามีด ช้อน ส้อม และจาน พร้อมน้ำจิ้มในถ้วยเล็กๆ มาจัดเรียงรอบตัวเธอ
มีนาแอบกระซิบถาม “อะไรอ่ะ ผลไม้สด เส้นสปาเกตตี หรือวิปครีม” พนักงานชำเลืองตามองหน้าเธอนิดหนึ่ง “ของสดครับ”
หญิงสาวพยักหน้า “อ้อ ซาซิมิ” ดีเหมือนกัน เนื้อปลาแล่สดไม่คาวไม่เลอะ ทำความสะอาดง่าย
สักครู่ พนักงานดึงเชือกมาจากใต้โต๊ะทั้งสี่มุม และมัดเธอตรึงติดโต๊ะไว้ มีนางงๆ แต่ก็ไม่ดิ้นรน เพราะคิดว่าลูกค้าคงชอบแบบนี้
จากนั้นพนักงานเอาแครอตและหัวไชเท้าขูดฝอยมายัดใต้ตัวเธอจำนวนมาก หญิงสาวหัวเราะ “ทำอะไรเนี่ย”
“ซับเลือดฮะ” พนักงานพูดสั้นๆ ทำท่าทางประหลาดใจ “ลูกค้าไม่ได้แจ้งพี่เหรอ ว่าจะกินเนื้อแล่สด”
ในขณะที่มีนานอนงงๆ อยู่ มิสเตอร์อเล็กซ์ก็เดินเข้ามาพร้อมมีดและส้อมในมือ แขกคนอื่นๆ เดินเข้ามาล้อมรอบโต๊ะถือจานยืนรอ ด้วยท่าทางตื่นเต้น
“รออะไรล่ะอเล็กซ์ ตัดเค้กสิ” ใครคนหนึ่งพูดขึ้น ตอนนั้นเองที่มีนาเพิ่งจะเริ่มเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หญิงสาวเบิกตาโพลง หวีดร้องอย่างน่าสยดสยองเมื่อใบมีดเริ่มถือเข้ามาที่เนื้อหน้าอกซ้ายของเธอ
“เสียดายเหมือนกันนะ เค้กวันเกิดปีนี้ เต้น เก่งดีเสียด้วย” ใครคนหนึ่งพูดขณะมองดูเลือดที่ค่อยๆ ไหลลงมาราดผักหั่นฝอยด้านล่างจนชุ่มฉ่ำชวนน้ำลายสอ
