“เขียง มะขาม”
ต้องสารภาพว่านี่ถ้าไม่ใช่เพราะงานฟันฟู้ดแฟร์กับแม่มณี หนที่ผ่านมา ที่ข่าวสดกับแบงก์ไทยพาณิชย์ เขาช่วยกันไประดมอาหารอร่อยมาจากทั่วประเทศ
โอกาสที่จะได้กินของอร่อยจากเยาวราช โดยเฉพาะหอยทอดนายโซวกับข้าวหมูแดงสีมรกตนั้นยากมากๆ
หนึ่งเพราะอยู่ห่างกันเหลือเกิน แถมที่จอดรถจอดราก็หาลำบาก
หนึ่งเพราะเวลาไม่ตรงกัน อยากจะไปกินเขาตอนเย็นตอนค่ำก็ปิดร้านไปเสียแล้ว เพราะแต่ละร้านเป็นร้านขายดีช่วงกลางวัน ลูกค้าต่อคิวกันยาว ขายเสร็จก็หมดพลังต้องเก็บแรงเอาไว้เตรียมขายของพรุ่งนี้ใหม่
จะให้มาเปิดเย็นค่ำเหมือนร้านอื่นก็ไม่ไหว
เพราะฉะนั้น เมื่อมาถึงงานแล้วจะปล่อยให้รอดมือไปก็กระไรอยู่
เริ่มกันที่หอยทอดนายโซวก่อนเลยครับ
ระยะหลังนี่เป็นเหมือนลิเก คือรบกันแบบไม่โดนตัว แทงสวนกันไปสวนกันมา
เขามาสอนให้ถึงมติชนอคาเดมี ก็จะต้องมีเหตุออกไปงานข้างนอก ไม่ได้อยู่ร่วมชิมเหมือนเพื่อนร่วมงานคนอื่น
นี่พอเข้างาน ก็ตั้งใจเดินรี่ไปที่ร้านเขาเลย
สั่งมาทีเดียว 2 แบบ คือ ทั้งหอยนางรม และหอยแมลงภู่
ต้องบอกไว้ก่อนว่าหอยนางรมและหอยแมลงภู่ที่มาทำหอยทอดเนี่ย ตัวต้องอวบนิดหน่อย เพราะเคี้ยวแล้วต้องฉ่ำไม่แห้ง
แต่ตัวใหญ่นักก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวไม่สุกทั่ว คนกินจะมีปัญหา หรือว่าแป้ง-ไข่จะไหม้เกิน
ความเชี่ยวชาญในการคัดหอยถึงเป็นคุณสมบัติสำคัญเบื้องต้นของร้านหอยทอดเจ้าอร่อย
หอยทอดนายโซวนี่ต้องยิ่งหอยสด และขนาดตัวกำลังพอเหมาะครับ
เพราะเขาเตรียมหอย-น้ำซอสพิเศษไว้แล้ว พอเทลงกระทะก็ผัดไฟแรง ไม่กี่วูบเท่านั้น
ไม่สดจริง ขนาดไม่เหมาะ จะไม่อร่อย
แป้งเขาจะออกนุ่มๆ แบบออส่วน
ขึ้นมาจากกระทะร้อนๆ นี่เท่าไหร่เท่ากัน
กินกันลืมตาย
